Van het prachtige Karijini, via Broome en krokodillen naar Darwin

We zijn weer redelijk bijgekomen van ons grote whaleshark avontuur als ons volgende avontuur alweer voor de deur staat. We komen namelijk na een kort stukje rijden aan in het prachtige Karijini! De gravelroads naar het National Park zijn eigenlijk te lang voor onze huurcamper, maar gelukkig zien we nog veel meer Apollo campers, die allemaal even de regeltjes zijn vergeten. De weg is niet al te best, maar we komen na een half uur heen en weer shaken toch zonder schade aan op de parkeerplaats. En daar word ik al direct verrast met enorme termietenheuvels van zo'n 3 meter hoog en 2 meter breed. Dat is niet eens het mooiste aan de enorme bergen, ze zijn namelijk knalrood! Erg gaaf om te zien. We lopen een klein stukje om bij het uitkijkpunt te komen. Ik geloof m'n ogen haast niet, maar het is toch echt echt... Enorme hoge rotswanden van knalrode laagjes steen staan in een soort kring om ons heen met prachtig groen water op de bodem van het ravijn, zo'n 100 meter lager met groene bosjes boven op de rotsen. 4 rivieren komen hier bij elkaar en zorgen voor een spectaculair plaatje. Ok, dit was de gravelroad meer dan waard en dan zijn we nog niet eens in de gorges. We lopen via een klein paadje naar een opening tussen de bomen, waar een pad naar beneden begint. Er staat een waarschuwingsbordje, omdat vanwege de droogte het water stil staat en het daarom gevaarlijk is om het water in te gaan. Dus houden we het op lopen. We klimmen de roodgekleurde treden naar beneden en komen uit in de gorge, waar we nu die enorme rode rotswanden om ons heen hebben. Het lijkt echt onwerkelijk, maar zo prachtig! We lopen de gorge door naar de plek waarom ze dit de handrail pool noemen. Er is daar namelijk een railing, die je kunt volgen tot je bij een pool uitkomt. Het lijkt alsof we in een soort kleine ruimte terecht zijn gekomen met enorme wanden om ons heen en een kleine uitweg aan de andere kant van de kamer. Helaas vanwege het stilstaande water kunnen we niet verder dan deze plek, maar dit is al schitterend genoeg. Na deze mooie wandeling, trekken we onze zwemkleding aan om verder te gaan naar Kermits Pool. Ik weet nog niet precies wat ik moet verwachten en dus vraag ik Danny of slippers ok zijn? Het is toch een soort natuurlijk zwembad. 'Ja joh, dat moet wel lukken'. Via de steile rotsen klimmen we dus op slippers... het pad naar beneden en komen we uit in de kloof met een smalle rivier. We lopen over de smalle randjes van de platte rode stenen langs de rivier en komen op prachtige plekken, zonder dat we andere mensen tegenkomen. Om verder te komen, moeten we door het water heen en hebben we er nu goed aan gedaan om onze schoenen in de auto te laten ;) Het water komt tot m'n dijen en ik zet m'n voeten stap voor stap voorzichtig in het koude water, om er zeker van te zijn dat ik niet op een scherpe steen ga staan. Eenmaal aan de andere kant van het water, zijn we niet meer alleen en is het vol met zwemmende kinderen en ouders. Het lijkt wel een soort zwemparadijs. Om bij de volgende pool te komen, moeten we een smalle waterweg door, waarbij we echt moeten zwemmen. We laten de rugtas achter en laten ons in het koude water glijden. Het is even alsof je in een ijsbad stapt... maar in deze hitte, echt heerlijk! We zwemmen naar een soort natuurlijk amphi-theater, waar in de rotsen een soort trapvormige rijen met bankjes zijn ontstaan met uitzicht op een waterval. De show hebben we na een paar minuutjes wel gezien en we gaan verder naar Kermits pool. Vanaf dit is het rustig, omdat de weg naar Kermits pool toe een soort natuurlijke glijbaan is. Dat betekent dus over gladde stenen met stromend water klimmen en af en toe glijden. Best een uitdaging! Eigenlijk is het echt ontzettend leuk. Even voel ik me gewoon weer een kind in een wildwaterbaan. Fantastisch! We klimmen, klauteren en glibberen naar beneden. Hoe verder we komen, hoe mooier en smaller het ook wordt. En dan aan het eind van de route, is daar een prachtige pool waar het geluid als een echo terugkomt. Aan de zijkant is er een soort trappetje omhoog. Ik klim langs de zijkant naar een klein plateau en spring in het heerlijke ijskoude water. Wat een prachtige plek, dit is echt genieten! Nu snap ik ook dat Danny deze plek als favoriet heeft, want het is geweldig hier. Ja, dit moet je gewoon doen, als je naar WA gaat!

Na een paar verfrissende duiken gaan we terug via de glijbaan omhoog. Het lijkt lastiger dan het is en eigenlijk zijn we zo boven. We bezoeken nog een paar mooie uitkijkpunten en doen wat korte wandelingen in West Karijini. 1 van de lookouts zit boven een waterval. Het is diep, steil en best een beetje spannend, maar van bovenaf maken we wat mooie foto's, terwijl we ons evenwicht behouden op de kleine riggels naast de afgrond. Doodeng, omdat je nooit weet hoeveel steen er nog onder zit..., maar prachtig! Uitgeput, warm en onder de indruk van een lange dag West Karijini met prachtige rode rotsformaties, riviertjes en natuur, rijden we richting de donkere lucht die we in de verte aan zien komen. In East Karijini is een camping, waar we net voor het donker uitkomen en op een grote vlakte onze camper neer zetten. Geweldig hier! De campingeigenaren komen rond 8 uur het geld innen, terwijl wij genieten van een lekker dinertje in deze mooie natuur.

Na een koel nachtje maken we een lekker stevig ontbijtje om de dag goed te beginnen. Vandaag staat namelijk East Karijini op het programma, waar weer een aantal prachtige wandelingen te doen zijn. Als eerste gaan we naar de Circular Pool. Van bovenaf zien we een natuurlijk zwembad in de vorm van een rondje waar verschillende mensen in zwemmen. Het ziet er heerlijk uit en ik denk na de wandeling, waarbij we zo'n 100 meter naar beneden moeten klimmen, ook erg verfrissend! Het pad is een beetje verstopt, maar gelukkig vindt Danny een kleine cirkel die het pad naar beneden aanwijst. Via de weer rode, maar wat meer robuuste rotsen, klimmen we naar beneden, de warme, groene gorge in. Het water is helder groen en met de enorme rode rotswanden lijkt het wel of we in een design tuin rondlopen en naar een duur 'natuurlijk uitziend' zwembad lopen. Wauw, wat gaaf! Leuk dat ze hier ook spinnen en vogels hebben losgelaten ;) Bij circular pool is het net een paradijs. Het water stroomt als een waterval langs de rotsen naar beneden en libellen in allerlei kleuren vliegen rondom het helder blauwe water. De wandelschoenen gaan uit en even een frisse duik in het koele water. De waterval op klimmen voor een sprong het water in hoort er natuurlijk ook bij. Heerlijk! Na deze fijne verkoeling, kunnen we er wel weer even tegen en trekken we de wandelschoenen weer aan voor de volgende wandeling. We lopen de gorge af naar Fortesque Falls. De wandeling alleen is al geweldig en we stoppen dan ook aardig wat keren voor een mooie foto. Fortesque Falls is weer een prachtige pool, met een enorme waterval. En na zo´n 2 uur lopen zijn we ook wel weer toe aan een duik. De laatste stop is 5 minuutjes verder bij Fern pool, een pool die er inderdaad sprookjesachtig uitziet. Met vleermuizen in de bomen en ontzettend veel mensen kunnen we het niet laten om nog 1 keer het lekkere water in te gaan. We zijn er nu toch. Na deze prachtige wandeling klimmen we de trappen naar boven en lopen we over de kliffen terug naar de parkeerplaats waar de camper staat.

We hebben 2 fantastische dagen achter de rug met ontzettend veel mooie natuur. Ik kan bij deze zeggen dat Karijini met stip ook mijn nummer 1 is hier in WA. Dit moet je gewoon gezien en gedaan hebben. Fantastisch! Het is tegen vijven en om nog op tijd aan te komen in Port Headland moeten we nu gaan rijden. En inderdaad, tijdens zonsopkomst komen we de receptie van de camping binnen en in het donker lopen we naar buiten, waarna de vrouw achter ons het bordje ´closed´ op de deur hangt... Wat een mazzel.

Danny bakt pannenkoeken, terwijl ik de was ophang. Prima verdeling hebben wij altijd. ;) Helaas is het gasstel in de kampkeuken niet de allerbeste en duurt het zo'n 10 minuten tot een kwartier per pannenkoek... We hebben gelukkig ook onze eigen keuken en dus gaat Danny na 2 stuks verder in de camper, waar hij af en toe even uit deze sauna komt om adem te halen... Maar de pannenkoeken zijn nu wel zo klaar... Top! We rijden vandaag langs de 80 Mile Beach, waar eigenlijk vrij weinig te beleven is. Na een lange dag rijden, stoppen we bij de Goldwire restarea. Naast een camper met een boot, zijn we de enige kampeerders. We genieten tijdens een kraakheldere nacht van prachtige sterren en een mooie milkyway, tot... de maan opkomt...

Op naar Broome. We zijn na 2 uurtjes rijden in de gezellige stad: Broome. In deze unieke kustplaats is van alles te beleven en wonen zo'n 14000 mensen, wat voor deze kant van Australië erg veel is. We lopen door het centrum naar een oude Jetty, die naast de mooie krabbetjes niet heel erg indrukwekkend is. En eigenlijk is het veel te warm om rond te lopen. We merken nu echt dat de luchtvochtigheid een stuk hoger is geworden en het zweet stroomt al na een paar stappen langs ons gezicht en lichaam. Laten we maar lekker naar de camping gaan, want daar hebben ze een zwembad! We kiezen een wat duurdere camping uit, vanwege dat zwembad, maar maken daar dan ook extra veel gebruik van! Heerlijk even relaxen en een boekje lezen, want ook reizen maakt je soms erg moe. Het begint langzaam wat donkerder te worden en dus lopen we richting het strand om een mooie zonsondergang te bekijken. Ook nemen we nog even een duik in de zee, omdat het er zo aantrekkelijk uitziet. Langs deze 20 km lange, bekende Cablebeach is het veilig om te zwemmen, al komen ook hier af en toe krokodillen en haaien voor, maar dit wordt goed in de gaten gehouden door de strandwachten. Het water is warm en afkoelen doen we er niet van, maar leuk is het wel!!!

De volgende dag bezoeken we wat mooie plekjes in en rondom Broome. We beginnen bij Ganteaume Point, waar we enorme Ospreys zien en over de bijzondere rotsen langs de zee lopen. Vervolgens lopen we over een lange jetty en zien we verschillende mooie vissen in het heldere water. En om Broome nog even goed af te sluiten, zwemmen we nog 1 keer in de warme zee bij Cable Beach. We rijden verder naar het noorden en stoppen rond 5 uur bij een gratis camping langs de weg. We zouden nog best iets verder willen rijden, maar we hebben alweer zo'n 2 uur geen airco meer en dat rijden in een hete sauna is niet echt een pretje. Tijd voor een koud biertje dus!

Na een prachtige zonsopkomst maken we ons na een ontbijtje klaar om verder te gaan. Nog even m'n teennagels bijwerken met m'n zwarte marker, want als backpacker blijf je creatief als je nagellak en remover op zijn ;). En om 7 uur rijden we van de camping af. Nu is het nog niet te warm, maar zweten doen we toch wel... Pfff! Rond 9 uur komen we aan bij Geikie Gorge. Hier schijnen wat mooie wandelingen te zijn, die niet al te bekend zijn. Via een bospaadje vinden we wat bordjes die de wandelingen aangeven en we kiezen eerst de little Creek wandeling uit. We lopen over smalle, niet echt onderhouden, paadjes en bij elke stap die ik zet vliegen er zo'n 20 krekels om m'n oren... Het zijn net kleine elfjes als ze vliegen, want ze hebben de meest prachtige kleuren. Soms redden ze het vrije pad niet en vliegen ze tegen ons aan, wat in m'n gezicht nog best hard aan komt. Af en toe horen we ook wat grotere beesten wegspringen en zien we tussen de struiken door wat kleine walibies. Bij little Creek lopen we een modderpaadje naar beneden. 'Kijk daar!' zegt Danny zachtjes. 'Wat, nee toch... jahoor, daar zwemt er een'... En eventjes weet ik niet meer zo goed of ik dit pad nog wel naar beneden wil lopen. Daar in het midden van het water ligt een krokodil. Het is net een boomstam met 2 knoesten die boven water uitkomen, wat dus z'n snuit en z'n ogen zijn... Wauw. Een echte wilde zoetwaterkrokodil, een Freshie, zoals ze hier in Australië zeggen. Deze zijn niet zo gevaarlijk als de salty's, maar..., een krokodil is voor mij een krokodil... en die zijn toch echt wel een beetje eng... Ik blijf bovenop de heuvel staan en kijk goed om me heen, want ookal zijn ze meestal in het water, op de kant kunnen ze ook aardig snel zijn. Gelukkig heeft Danny me wat wegren lesjes voor een krokodil geleerd. Een krokodil kan namelijk alleen maar rechtdoor en dus moet je als een gek gaan zigzaggen, dan zullen ze je nooit inhalen... Top. Met dat idee in m'n achterhoofd, vind ik het fantastisch om op zoek te gaan naar nog meer krokodillen, maar zo dichtbij het water als Danny, dat risico neem ik liever niet. Hij staat op zo'n 1 meter afstand van een bruine rivier, waar misschien wel een klein krokodilletje onder het water op de loer ligt... Mij niet gezien... Iets verderop in het water zien we nog een keer een boomstam omhoog komen, maar daar blijft het bij. Gelukkig is ook de Walibi aan de andere kant van de rivier ongedeerd gebleven. We lopen het modderige pad weer omhoog en gaan verder met de mooie boswandeling. Niet veel later worden we verrast met een hele groep overstekende walibies! Dat hebben we toch een beetje gemist de afgelopen tijd. West Australië heeft veel te bieden, maar de meeste kangaroes en walibies hebben we toch echt in andere delen van het land gezien. Deze dag maakt het helemaal goed, want naast deze groep zien we tijdens de wandeling nog meer dan 100 van deze groot uitgevallen konijnen. Erg leuk hoe ze je aankijken en denken niet gezien te worden. En dan bij de eerste beweging die je maakt, dat harde geluid van die enorme poten en staart die op de grond klappen. Het blijft toch leuk!

Naast de mooie dieren zien we hier ook een paar enorme bomen. Deze bomen groeien niet alleen in Afrika, maar ook hier in Australië op de breedtegraad waar we nu zitten. De Baobab boom. Het is een bijzondere vorm, naast al de eucalyptusbomen, waar we wel een beetje gewend aan zijn geraakt. Na 2 mooie wandelingen, zijn we kapot. Niet vanwege de moeilijkheidsgraad van de wandelingen, want dit was vrij makkelijk, maar vanwege de hitte. De luchtvochtigheid is hier zo hoog, dat je al zweet, voordat je iets doet, laat staan, als je iets doet... En dus ben ik blij met een kraan in het bos, om even m'n rode hoofd met het water af te koelen. Helaas laat de airco het nog even afweten en proberen we in het eerstvolgende dorpje te bellen met Apollo, maar zonder enig bereik met onze telefoon, rijden we toch maar weer verder. Het volgende dorp is wat groter en dus hebben we daar hopelijk meer succes. En op nog zo'n 5 minuutjes afstand van dit dorp, begint de airco weer te werken... goh, alsof iemand met een afstandsbedieninkje gewoon onze airco aan en uit zet... haha.. Maar wij zijn er blij mee en vinden het nu helemaal niet erg om nog wat verder te rijden, want het is binnen tot aan zonsondergang eigenlijk lekkerder dan buiten... En dus rijden we nog een paar 100 km door naar de volgende gratis campsite aan het water met een hoop lawaaimakende kaketoes.

De volgende ochtend begint alweer warm en bij het starten van de auto houden we onze vingers gekruist. Hij werkt nog! Fijn! We komen na een kort ritje aan bij Kunnunuru. Een mondvol, voor een nationaal park met mini BungleBungles. De Purnululu bestaat uit grote Bunglebungles, de naam zegt het eigenlijk al, een groot nationaal park met enorme soort van bulten van steen. Je kunt erover heen vliegen, wat niet goedkoop is, of erheen rijden, maar daar heb je een hoogwater 4WD voor nodig en dus... kunnen we daar nu niet komen. Toen vonden we in alle informatieboekjes die we hebben verzameld, dat er ook een soort mini BungleBungles zijn, waar je wel met een gewone auto kunt komen en dat is dus de Kununuru... Daar zijn we nu! Na een kort paadje, is de naam van de bunglebungles direct duidelijk. Het zijn inderdaad een soort van grote ronde bulten van laagjes steen. Heel apart om te zien. We lopen tussen de bergjes door en klimmen aan 1 van de zijkanten via het pad omhoog. Het gras jeukt op m'n benen en de zon brand op m'n huid, maar met het mooie uitzicht op de bungles, maakt het allemaal niet meer uit. Ik snap dat als dit mini is, de grote Bunglebungles echt prachtig moeten zijn vanuit de lucht. Een mooi uitstapje voor een volgende keer. We lopen via het pad weer terug naar beneden en komen bij een andere prachtige wandeling uit die ons naar een fantastisch mooi uitkijkpunt brengt. We hebben het nu toch echt een beetje te heet en gaan weer naar de auto waar we onder het afdakje een lekkere tosti eten. Even nog een toiletbezoekje, waarna ik Danny ook even ophaal om in het toilet te kijken, want daar zit een enorme Hundsman spider ter grootte van m'n hand... Ik ben maar even naar het hokje ernaast gegaan...

Voor ons zien we het in de verte al dichterbij komen. Tussen de bergen door zien we een enorm meer. Een meer wat vanwege stuwdammen is ontstaan en wat enorm groot is. En daar gaan we naast op de camping staan. En het leukste aan de camping, is dat ze een infinity pool hebben. Dit zwembad lijkt bijna over te gaan in het meer en eenmaal op de camping is dat dan ook het eerste wat we gaan doen. Naar het zwembad. Cool! Dat is best wel gaaf. Natuurlijk maken we wat mooie fotootjes, drinken we vervolgens een drankje in de bar en maken gebruik van de wifi die ze hier 2 uurtjes aan hebben. Jaja, alles is duur in Australië en dus ook het internet. Wifi is dus erg schaars, maar nu wel weer even fijn om het thuisfront te contacten.

's morgens kunnen we het fijne zwembad niet weerstaan en badderen we nog even een paar uur in het lekkere water voor we weer de auto instappen voor een lange rit. We lunchen op een leuke camping onderweg en slapen op een zeer kleine, maar erg drukke gratis camping naast de weg zonder toilet. En met al die mensen om ons heen is het ook even een stukje lopen om een boomtoilet te vinden... Gelukkig wordt het al snel donker en zijn die bomen al snel veranderd in bosjes. ;) Alleen jammer van de bijna volle maan...

We hebben nog 5 dagen om in Darwin te komen. En vandaag steken we de grens over tussen West Australië en de Northern Territory. Ik eet nog even m'n appel op en we gooien onze uien weg, want het is zeer streng verboden om groenten, fruit en planten van de ene 'staat' naar de andere te vervoeren (vanwege de fruitvliegjes) NaaJaaa, dan doen we dat maar... Nog even een leuk fotootje bij het meest gefotografeerde punt in deze streek: Het bord met Northern Territory... Check. We rijden verder richting Katherine, waar we om 8 uur 's morgens al aankomen. Lekker op tijd. Dit dorp heeft een heel leuke attractie, namelijk gratis hotpools. Mijn eerste gedachte is eigenlijk: HOTpools in dit HETE weer... ik denk niet dat ik daar zin in heb... Maar aangezien we op onze gratis camping geen douche hadden is dit de ideale manier om even te douchen. We rijden ernaartoe, parkeren de auto en zien achter de auto een groot bord staan met: Pas op voor zoetwaterkrokodillen en zoutwaterkrokodillen... Dusss... en wij gaan hier zwemmen... De krokodillen schijnen hier wel vaker te zitten en vooral de salty's verstoppen zich graag onder het water langs de randen, waar je ze niet goed kunt zien... Fijn... We lopen de trap af naar de hotpools, waar Danny direct wordt geïnterviewd door de plaatselijke televisie: 'vind jij dat de hotpools zo moeten blijven, of moet het vernieuwd worden?' Ik ben blij dat Danny de vraag krijgt, want hij is hier al eerder geweest, maar aan de vraag te horen, lijkt het of ze denken dat we locals zijn... Ik sta een beetje met m'n mond vol tanden... eerst maar even de hotpools bekijken. 'Ik vind dat ze goed zijn, zoals ze zijn', zegt Danny, alsof hij hier bijna dagelijks komt... :) ´Er hangt een natuurlijke sfeer, die als je er te veel aan gaat vernieuwen, waarschijnlijk zal verdwijnen.´ En blijkbaar zijn ze tevreden met het antwoord en bedanken ze ons. De hotpools zijn inderdaad prachtig en het ziet er op de trappetjes na ook heel natuurlijk uit. Er zijn aardig wat mensen in het water, dus maar hopen dat die krokodillen dan dus ergens anders zitten. Ik loop het water in en... het is heerlijk. Niet te warm, niet te koud, maar eigenlijk gewoon best verfrissend. Vanwege de stroming heeft het zelfs iets weg van een wildwaterbaan. En vanwege de vulkanische activiteit zitten er heel veel mineralen in het water die er ook nog eens voor zorgen dat het heel erg goed is voor je lichaam. Erg lekker dus. We lopen nog een klein bruggetje verder, waar we uitkomen bij de bron. De zon schijnt half op deze natuurlijke pool en dus is het water aan 1 kant helder en aan de andere kant donker. Toch willen we allebei het water even in. Erg lang blijf ik er niet in, want ik heb toch liever niet zo'n bijtende krokodil in m'n bil...

We zijn weer lekker schoon en bezoeken vervolgens de I-site in Katherine, om wat informatie te vragen over de omgeving. We hebben namelijk gehoord dat sommige nationale parken gesloten zijn, vanwege te veel water (door het regenseizoen) en daardoor ook veel krokodillen. En die willen we liever niet tegenkomen... Gelukkig zijn de wat kleinere nationale parken wel open en hebben we in deze paar dagen nog genoeg te bekijken. We gaan als eerst naar Katherine Gorge. We lopen een wandeling van ongeveer 2 uur, die net even anders is dan anders. Via het betonnen pad, lopen we in de hete zon, een rondje om een berg. Het is niet de allermooiste wandeling, maar uiteindelijk na een uurtje lopen, komen we gelukkig wel uit bij een mooi uitkijkpunt. We kijken vanaf de hoge cliff, de Katherine Gorge in en zien aan de overkant enorme bosbranden oplaaien. Deze bosbranden lijken best dichtbij en gevaarlijk, maar ze zijn gecontroleerd en ook zelfs aangestoken... Al lijkt het niet zo... Gelukkig zit er dan nog een rivier tussen, alleen weet ik niet hoe graag ik die in zou willen springen... Via een metalen trap komen we uiteindelijk uit bij de oever van de rivier... Volgens Danny zitten we nu in mijn nachtmerrie... nou en echt ver zit hij er niet naast... Met het knisperende geluid van een enorme brand aan de andere kant van de rivier, loop ik met trillende benen, de omgeving afspeurend naar krokodillen, het zandpad zo snel mogelijk af. We komen uit bij een groot grasveld, waar de bomen volhangen met duizenden vleermuizen, die direct m'n aandacht trekken, waardoor ik de rest weer kan vergeten... :) De brand blijft enorm, maar we staan veilig aan de overkant naast de rangers die alles goed in de gaten houden.

Na Katherine, rijden we door naar Edith Falls. Hoe dichter we bij Edith Falls komen, hoe donkerder het wordt. Het lijkt wel of er een enorme onweersbui aankomt... Maar nee, ook dit is een grote bosbrand. Eenmaal bij de parkeerplaats, vragen we de campingeigenaar hoe het precies zit met het vuur, maar ook dit vuur is onder controle en zal niet over de berg heen komen. Dus boeken we een plekje op de camping en gaan de mooie wandeling naar Edith Falls maken. Met een oranje zon in onze rug, lopen we de mooie wandeling, naar een nog mooiere waterval. Door de gekke lucht, zijn de kleuren net onecht en lijkt het of we in een sprookje terecht zijn gekomen. De pool is enorm en er zijn maar een paar andere mensen. Bijna een privé zwembad in de natuur. Met de prachtige oranje, rode stralen die over de waterval schijnen, laten we ons even in het lekkere water zakken en zwemmen we een paar rondjes in het grote meer. Lekker afgekoeld, lopen we via de andere kant over het pad naar de lower falls, waar we bovenop de berg een ontzettend mooi uitzicht hebben op de gekke, maar prachtige zon die in het water weerspiegelt. Wauw!!! Beneden komen we uit bij de lower falls, naast de camping, waar we een lekkere maaltijd koken bij de camper.

Het laatste National Park die we kunnen bezoeken voor Darwin, is Litchfield, en daar rijden we vandaag naartoe. Litchfield is een klein park, die in een dag te zien is, maar wij gaan er gewoon lekker 2 dagen overdoen, zodat we alle wandelingen kunnen doen en niet hoeven te haasten. Onze eerste stop is bij Magnetische termietenheuvels. Deze termietenheuvels zijn niet rond, zoals we eerder hebben gezien, maar plat. Sommige termieten blijken een natuurlijk kompas in zich te hebben waarbij ze van noord naar zuid werken. Op deze plek hebben mensen geëxperimenteerd met deze termieten en hebben ze een magnetisch krachtveld gemaakt, waarbij noord, niet noord is en zuid niet zuid. Zo zijn deze termietenheuvels van een paar meter hoog, alsnog plat, maar staan ze dan naar een andere windrichting. Best wel indrukwekkend. Helaas mogen we er niet erg dichtbij komen, maar van een afstandje zijn ze ook erg mooi. Naast deze platte termietenheuvels, staan er hier ook nog ronde, die enorm hoog zijn. De hoogste die we zien is zo'n 5 meter hoog... En hier wonen dus een heleboel termieten in. Na de grappige heuvels, lopen we een paar mooie wandelingen naar vrij druk bezochte watervallen. Het is erg warm en dus is het wel even heerlijk om het water in te gaan, maar door de drukte zijn we er ook wel weer snel klaar mee. In het park zit eigenlijk maar 1 camping en die zoeken wij vandaag op. De eigenaar is een zeer vriendelijke man, die erg blij is met ons, want erg druk is het hier niet, terwijl de camping hartstikke leuk is. We genieten van het kleine, maar fijne opzetzwembad en krijgen nog een lachende Kookaburra op bezoek. Gezellig! Het enige wat hier wat vervelender is, zijn de muggen. Zoveel muggen als hier, hebben we nog niet eerder meegemaakt. Even de deur open om erin of eruit te gaan en de camper zit weer vol met muggen... Gelukkig hebben we ons hier op voorbereid en spuiten we de muggenspray in deze ene avond bijna helemaal leeg... En zijn we maar een paar keer gestoken.

Op dag 2 in Litchfield bezoeken we alle watervallen die we nog niet hebben gezien en doen we een paar langere wandelingen. We zien prachtige natuur en zijn zeker onder de indruk van dit kleine nationale park. We hebben ook wel weer even genoeg gezweet voor de komende dagen, want het is toch wel heel erg warm. Gelukkig is het nog maar een klein stukje naar Darwin. En dan is maar goed ook, want we bakken weer lekker in de auto, zonder airco... Na zo'n uurtje rijden, komen we aan in Darwin. De hoofdstad van the Northern Territory. We bezoeken het strand, de winkels en de lagoon, voordat we lekker gaan relaxen bij de camping. In Darwin boeken we 2 nachten op een leuke camping met een heerlijk zwembad, waar we natuurlijk goed gebruik van maken. Dezelfde avond krijg ik een berichtje van Desi en Lars met de vraag waar wij nu zijn en hoe het gaat, ze zijn zelf net aangekomen in Sydney en vliegen vanavond naar Darwin... WAAAATTT!!! Dat is echt toeval. Ik laat meteen weten dat we ook in Darwin zijn en dus spreken we morgen gelijk met ze af. Fantastisch! En jahoor, de volgende dag lopen we richting het hostel waar Desi en Lars zitten en staan ze ons al op de stoep op te wachten. Wat ontzettend leuk! We kletsen alles bij, drinken gezellig wat en nemen ze vervolgens mee in onze camper om een prachtige zonsondergang te bekijken bij het bekende Mindil Beach hier in Darwin, die inderdaad erg speciaal is. Wat een geweldige afsluiting van een geweldige trip, waarbij we uiteindelijk 6500 km hebben afgelegd in 3 weken tijd.

De volgende dag spreken we gewoon nog een keertje af met Desi en Lars en eten we bij Outback Jacks. Vanavond vliegen we namelijk naar Azië en zullen we het Australische eten weer een tijdje moeten missen. Het is weer supergezellig en met een heerlijke steak achter de kiezen, zeggen we Desi en Lars nu echt gedag, maar wie weet komen we ze ergens anders op de wereld weer tegen. Rond 4 uur leveren we de camper in bij Apollo. Ik heb onderweg ook nog even een email gestuurd over onze niet goed werkende airco en we krijgen nu te horen dat we daarvoor nog $200 terugkrijgen. 'O, dat is fijn'. Wie niet waagt, wie niet wint. Tijdens de check van de camper vraagt de man: 'en wat was je beste plek?'. 'Karijini' zeg ik, zonder er bij na te denken... Ik was even vergeten dat we daar niet overal mochten rijden met de camper vanwege de gravelwegen. Maar de man zegt: 'Ja geweldig he, dat zeggen de meeste mensen'.

Dat was een prachtige roadtrip van Perth naar Darwin.

Op naar het volgende avontuur: Indonesië.