Sleeënd naar huis

Kijkend naar de weer groene velden, met hier en daar wat restjes sneeuw, zit ik na bijna 5 maanden Oostenrijk, achterin een volgepakte auto, op weg naar Nederland. Samen met Danny, rijd ik mee met Thomas in z'n mooie en gelukkig grote Volvo.

Het begon allemaal op 1 december, toen we met onze backpacks na 2 lange dagen bussen en treinen, aankwamen in het toen nog uitgestorven Gerlos. Aan de overkant van de weg stopt een auto, Nicole, een medewerkster uit de winkel, stapt uit en heet ons welkom. Ze brengt ons naar Königsleiten, waar we eerst direct even langs de sport2000 shop gaan en Barbara ontmoeten, voor wie wij de komende tijd gaan werken. Wat een enorme winkel... ik ben benieuwd. Daarna rijden we naar ons huis die in het dal zit aan de weg. Het ziet er prima uit. Wij kiezen de grootste kamer met het tweepersoonsbed en de grootste badkamer ;) Helemaal prima.

Op 3 december gaat de winkel open en mogen we aan de bak. We ontmoeten, naast Barbara, ook de chef Michael, waarbij we direct het gevoel hebben dat dit nog wel eens een lastige communicatie kan gaan worden. Sowieso moeten we weer heel erg wennen aan het Duits / Oostenrijks en stellen we ons een beetje stuntelig voor aan de rest. In de winkel worden we vooral ingewerkt in de skiverhuur. De schoenen, ski's en snowboards uitzoeken en instellen is een taakje voor Danny en vervolgens komen de mensen bij mij een formuliertje invullen. Het is een systeem van niks, maar dit doen ze al jaren zo, dus waarom zou je het veranderen. We worden goed in het diepe gegooid, maar gelukkig komen we er redelijk uit met wat hulp van onze collega's.

We werken met +/- 10 vaste krachten dit winterseizoen, ik zal ze kort introduceren om een beeld te krijgen van onze situatie. Zo heb je Tessa, een NL'se meid van 20 jaar, die met 3 grote koffers aankwam (inclusief strijkbout, want die heb je echt nodig) iets te veel stress heeft en die geen kamer goed genoeg vond. Ze kwam uiteindelijk na 3 nachten tóch in ons huis wonen, had als hobby klagen en is na zo'n 2,5 week, net voor kerst, toch weer terug naar huis gegaan. En dan heb je Martin, een bijna Berlijner, die voor het 3e jaar in de winkel staat, denkt dat hij heel wat van snowboards afweet en een auto rechtdoor van de berg heeft gereden ipv rechts de bocht te volgen. Hij is geen ster in communicatie, maar is er wel erg goed in, om mensen niet meer terug te laten komen naar de winkel, zodat wij het weer wat rustiger hebben. ;) Andy, een Oostenrijkse man, die staat als een kleine kabouter en erg houdt van echte schunnige Oostenrijkse humor. Andy kunnen we er goed bij hebben en helpt ons met van alles en nog wat. Sandra, een Kroatische meid, die lacht als een soort R-O-B-I-N 2, maar super vriendelijk is en het liefst niet te veel werkt voor haar geld. Kristian, Sandra's vriend, waar het spreekwoord liever lui dan moe fantastisch bij past, maar waar we ook ontzettend mee kunnen lachen. Resi en Eva, moeder en dochter, die beiden boven in de winkel staan en vooral houden van de jause, die beste zeit von die Tag... (de lunchpauze) Michi, uhm ja... Een bolle Oostenrijkse man, met een luchie... die graag een kauwgompje kauwt met z’n handen in z’n zij en altijd precies de andere kant oploopt als er mensen naar beneden komen of als de chef iemand nodig heeft. Wat en timing had die man. En dan hebben we nog Nederlandse Diana. Een reislustige meid, die al veel van de wereld heeft gezien en nu tussen haar jobs in Mallorca door, een seizoen in Oostenrijk werkt. Een rekenwonder is ze niet, maar gelukkig heeft ze meer aan haar talenkennis, waardoor zelfs de chef in het Engels tegen mij begon te spreken. En dan heb je nog Thomas, die nadat Tessa vertrokken is, bij ons in huis is komen wonen. Tsja, Thomas, een verhaal apart :p Neehoor Thomas, grapje!!!! Je was een super roomie!! Die gewoon het liefst zo weinig mogelijk servies gebruikt, dat hij de vaat maar eens per week hoeft te doen. ;) Samen met Thomas hebben we heel wat beleefd. Gezellige avondjes bij Edelweiss, Kings en de Hannes Alm en met zaklampjes door het bos, over én naast het pad naar huis... Sleeënd via de weg naar beneden met als gevolg blauwe plekken van onder tot boven... Door meters sneeuw proberen naar boven te komen... mooie wandelingen, keezen, spelletjes shithead en vooral veel gezelligheid.

Waar we al een beetje bang voor waren, werd helaas ook werkelijkheid. Onze baas, een echte Oostenrijker, bij wie ‘communicatie’ niet echt in het woordenboek voorkomt, zorgt ervoor dat wij bijna opstappen. Hij gebruikt eigenlijk meer een soort van gebiedende wijs, en niet alleen tegen ons, maar ook tegen de klanten. En in week 3 loopt dit zo uit de hand, dat er een interessant schouwspel ontstaat tussen Danny en de chef, midden in de winkel. Na een (‘goed’ kan je wel weglaten) gesprek met de chef, maken we de afspraak dat we 10 januari zullen vertrekken, na de drukte van de kerstvakantie, tenzij er een andere baan gevonden wordt en die baan... die komt er. Een paar dagen later, krijgt Danny te horen dat hij het huismeesterschap op zich mag nemen, waarbij hij de gasten, die wekelijks op zaterdag aankomen, verwelkomt en zorg draagt voor de 10 huisjes beneden de winkel. Dit betekent ook dat hij op zaterdag niet tot weinig in de winkel aanwezig is en dus ook weinig met de baas te maken heeft, die er vooral op zo’n zaterdag aardig gestrest bijloopt. Naast de huisjes zorgt Danny er ook voor dat het op de paden rondom de winkel sneeuwvrij is, wat op sneeuwdagen een hele klus kan worden, maar Danny is blij met zijn nieuwe functie. We kunnen dus nog even blijven en zijn vooral blij dat we goed op kunnen schieten met onze collega’s.

Naast onze super collega's en harde werk, hebben we gelukkig ook nog wat vrije tijd, waarin we onze snowboard skills wat opschroeven. En echt waar, we waren aan het begin nog echte dummies op snowboardgebied, maar nu na 5 maanden, durf ik best te zeggen dat we toch wel hebben leren snowboarden. Samen met Thomas, die een gevorderde skiër is, kunnen we toch redelijk naar beneden komen en hebben we vooral superveel plezier! Heerlijk om de berg af te sjeesen, vooral met verse sneeuw!!!

Met kerst had ik 1 wens en dat was een echte kerstboom... en die hebben we stiekem uit het bos gezaagd en neergezet. Na oud en nieuw ben ik blij dat de boom weg mag, want als je alleen maar naar de boom keek, liet hij z’n naalden al vallen... We werken door met kerst en oud en nieuw, maar dat betekent dat de vrije dagen nog specialer zijn! Op 3 januari hebben we een dagje vrij en hebben we speciale familie over. Bonita, Dave, Tanisha en Dion uit NZ zijn hier. Ze zijn toevallig in de buurt bij familie die hier een huisje hebben en voor ons dus een reden om ook even met ze af te spreken. We spreken af bij de Krimml watervallen en rijden door de sneeuw die kant op met de bus van het werk. We maken een mooie wandeling naar de watervallen, die helaas afloopt met een bezoek aan het ziekenhuis. Door de sneeuw was het ijs wat op het pad ligt moeilijk te zien en Tanisha glijdt helaas met haar gladde zolen zo met haar snufferd plat op de grond. Een opgezwollen gezicht en een hoop bloed als gevolg. Ze blijft 1 nachtje in het ziekenhuis en heeft er gelukkig niks aan overgehouden. Wat een pech, maar gelukkig viel het achteraf mee. Het was wel erg leuk om de familie weer even te zien en hebben een leuke foto van voor het ongeluk ;) In januari begint het pas echt lekker te sneeuwen en op onze vrije dagen maken we naast het snowboarden, prachtige wandelingen. We lopen naar Gerlos, de Krombachrast, een rondje staubsee en verschillende keren naar de seestrubel, waar ze lekkere warme glühwein verkopen.

Eind januari komen ook m’n ouders een weekje langs. Ze hebben een kamer geboekt in het Edelweisshaus. De mensen van Edelweisshaus kwamen mij al in de tweede week vertellen dat m’n ouders langs zouden komen, nog zonder dat ik het wist. Toen m’n moeder mij vertelde dat ze naar Konigsleiten komen, was het voor mij dus 1+1=2 ‘O, echt? Toevallig in het Edelweisshaus?’ De tamtam gaat snel hier. Maar superleuk. Op zaterdag 28 januari komen m’n ouders met de bus aan, in het op dat moment vrij warme Königsleiten. Wel ligt er veel ijs en is het dus redelijk glad. We laten de zaterdag even voor wat het is, aangezien wij op zaterdag altijd een erg lange en drukke dag hebben en komen op zondag gezellig na het werk langs. Jahoor, we gaan wel gezellig mee naar de Hannes Alm... après skiën...haha... Ook Thomas is gezellig mee en in een rijtje achter elkaar aan, drukken we ons door de enorme menigte heen... pff, wat een drukte. Na 2 biertjes hebben we de ellebogen wel weer genoeg in onze zij gehad en gaan we terug naar Edelweiss, om daar lekker wat te eten. Omdat het nu wat rustiger is in de winkel, heb ik deze week heerlijk 4 dagen vrij gekregen en kan ik lekker met m’n ouders op stap. Op maandag lopen we een mooie route door de diepsneeuw, waarbij de sneeuw af en toe tot onze knieën komt, maar met het zonnetje in de lucht maakt dat niet zoveel uit. We lunchen bij Ursprung, waarbij Danny in z’n pauze ook gezellig mee kan eten, want die moet vandaag nog even werken, maar heeft dan ook 3 dagen vrij. Dinsdag hebben we bedacht om te gaan rodelen. We halen sleetjes uit de winkel en lopen daarmee naar de Kings, waar een kleine rodelbaan begint. Het is geweldig en ook m’n ouders vinden het super!! Bij de eerste bocht zijn we blij dat er een groot vangnet staat, anders lag m’n vader beneden... haha... We zijn nog geen 50 meter verder en m’n moeder wil straks nog wel een keer... We hebben echt de grootste lol en eenmaal beneden hebben we helaas net de bus weer naar boven gemist. We lopen met de sleetjes naar ons huis en laten ze daar even achter, want iedereen vond het leuk, dus kunnen we donderdag wel de grootste rodelbaan van Europa gaan doen in Bramberg van 14 km lang. Na een lunch en een biertje in ons huisje, lopen we vervolgens een mooie wandeling van ongeveer 6 km naar de Seestrubel. Het begint goed te sneeuwen en van het pad, laat staan, van het meer, is vrij weinig te zien... Toch is het weer een mooie en andere ervaring, zo door de sneeuw, koud is het in ieder geval niet. Bij de Seestrubel houden we een korte pauze en lopen we dezelfde route ook weer terug. Na een duik in de tiefschnee, die m’n vader niet kan weerstaan, nemen we vanaf de Gerlosplatte, na toch wel een vrij lange wandeling, de laatste bus terug naar boven, wat een timing!

Op woensdag 1 februari gaan Danny en m’n vader op skiles! Stap voor stap, of eigenlijk ski bij ski, leren ze de technieken van het skiën. Superleuk! Op de oefenweide, hangt inmiddels een grote wolk, maar dit maakt het alleen maar nog specialer! Na een geweldige ervaring, waarbij Danny en m’n vader allebei veel plezier hebben in het skiën, ik ook nog wat afdalinkjes doe en m’n moeder vooral is van de paparazzi, bedanken we Lisanne hartelijk en gaan we daarna gezellig après skiën in de Kings, wat nu echt mag... en waar het een stuk gezelliger is dan de Hannes. Hier kan je elkaar tenminste nog verstaan en heb je een beetje ruimte om te dansen. Natuurlijk blijven we voor Robbie Ronalds, de Nederlandse artiest die er een echt après ski feestje van maakt, met natuurlijk een polonaise, en hebben m’n ouders nu ook het echte wintersportgevoel te pakken...

Reden genoeg om dus op donderdag met de bus van het werk, m’n ouders op te halen en met de sleetjes richting Bramberg te rijden. Het is wat bewolkt, maar hier komt gelukkig al snel verandering zodra we de gondel naar boven nemen. Halverwege gaan we door de enorme bewolking heen en zitten we ineens in een stralende zon. Wauw! We zien verschillende mensen al op kleine en grote sleetjes naar beneden sleeën en het ziet er geweldig uit. Een mooi geprepareerde piste met een afstand van 14 km! Helm op, handschoenen aan, voeten omhoog en glijden maar!!!! Waaaaahhhh!!! De wind zoeft door m’n haren en het is nog even leren om goed te sturen, maar dit is echt geweldig!!! Ik vlieg soms bijna door de bochten en ga af en toe echt HARD! En we hebben ook nog eens prachtig weer. Het kon niet beter! Na ongeveer een uur komen we weer beneden bij de gondel uit en doen we dit gewoon nog een keer! De tweede keer is de piste iets hobbeliger en stuiteren we alle kanten op, maar het blijft een fantastische ervaring. Echt de moeite waard! Na nog heel wat gezellige uurtjes bij Edelweiss en de Kings, zeggen we m’n ouders na een fantastische week op zaterdag weer gedag. Die komen hier zeker weer terug ;)

De drukste weken zijn voorbij. De kerstvakantie was druk, en daarna kwam de hele maand februari, waarin de Belgen, de Nederlanders, de Duitsers, de Denen en de Oostenrijkers allemaal apart van elkaar vakantie hadden. Van taal naar taal, zijn we er doorheen gevlogen en was het nou echt allemaal zo ingewikkeld?.... Dat viel reuze mee. Het leukst vond ik de dagen dat ik mocht rekenen. Meestal op maandag of dinsdag, maar soms ook het controleren op woensdag of donderdag, ja je bent een juf of je bent het niet... De briefjes werden bij het ophalen van de spullen ingevuld door de klanten, meestal leesbaar, soms ook onleesbaar. Dan schreven wij de producten, prijzen en aantal dagen erop. Vervolgens bij rustigere dagen dus een leuk karwei om alles uit te rekenen en de 10% korting er bij de meeste briefjes af te halen. En op de inleverdag, meestal vrijdag, werd dit dan door de klanten betaald. Het liefst cash... De vrijdag is ook een leuke dag, druk met afrekenen, maar wel erg leuk. Voor de werkstatt iets minder leuk, want daar staan de rekken vol met ski’s en snowboards om geslepen en gewaxt te worden. Thomas was hier meestal de hele dag mee bezig. En in een werkstatt, waarbij het lijkt alsof de kachel op 30 graden staat en je met een machine werkt die het soms wel, maar vaak ook niet goed doet, is dat niet het allerleukste werk. Chapeau! Maar dan dronken we soms na het werk gewoon gezellig een biertje met Thomas. :)

In de winkel staan ze niet erg open voor veranderingen, maar toch geeft ik de lijsten van Dynamic een nieuw tintje. Edelweisshaus komt elke week met een groep mensen naar de winkel die via hen materiaal heeft gehuurd. In excel ben ik druk bezig geweest met het maken van formules en hier een voor iedereen leesbaar overzicht. Ik ben benieuwd of dit volgend jaar nog in de computer staat... Voor mij werkte het in ieder geval en zelfs Barbara was er erg blij mee. Elke zaterdag krijgen we lunch in de winkel, dit is eigenlijk omdat we niet veel langer dan 10 minuten pauze kunnen nemen, vanwege de drukte. We krijgen afgewisseld schnitzel, spareribs of kip met kaiserbrötchen, want die Oostenrijkers houden wel van healthy food, oja met af en toe ook een taartje. De zaterdag is sowieso een erg lange dag. ’s Morgens staan we soms al om 7 uur al het beddengoed van de bedden te trekken, om in 1,5 uur tijd zoveel mogelijk te helpen met de huisjes, om vervolgens om half 9 de mensen in de winkel te helpen die met bosjes tegelijk binnen komen. Op de drukste dagen hebben we rond de 1000 mensen in de winkel en loopt het over het algemeen de hele dag goed door. Om 6 uur zijn we dan ook echt wel blij dat we de deuren even mogen sluiten. Na ons allerdrukste weekend, hebben we een klein feestje in de winkel, want ja, wie had gedacht dat het allemaal zo goed zou gaan.... haha. We drinken schnapps met Barbara en eten vervolgens pizza bij de buren. Ook hebben we een klein feestje in de winkel, omdat Kristian en Sandra gaan trouwen, met spelletjes en een dansje. En naast deze feestjes, vieren we ook Danny’s 33e verjaardag en zo’n 2 weken later, Thomas z’n verjaardag, die nu echt bij de club van 30 hoort.

De sneeuw stroomt kabbelend naar beneden langs de weg, de krokussen komen uit en de zon schijnt. Het is echt lente, tenminste, daar begint het op te lijken. We lopen nog een keer de prachtige weg naar Finkau, die er zonder sneeuw toch heel anders uitziet dan een mistig landschap, waarbij het ‘meer’ onherkenbaar was door de sneeuw die erop lag. Er is überhaupt nog steeds vrij weinig ‘meer’ te zien, want het staat zo goed als droog. Ook sluiten we een mooi seizoen af bij het Edelweisshaus, waar ze een heerlijk BBQ feest houden voor eigen medewerkers en medewerkers in het dorp. Wat een fantastische mensen hebben we daar ook leren kennen. Was superleuk met jullie!!! Maaike, Niels, Tom, Sebas, Suzanne, Marieke, Floor, Lisanne, Ole, Thijs en iedereen die ik niet heb genoemd! We zijn heerlijk met jullie de pistes op geweest en bedanken jullie voor de leuke tijd en de lekkere bitterballen ;)

Het einde van het seizoen is nu echt aangebroken, de meeste hotels in het dorp zijn al dicht en wij hebben zelfs 4 uur lunchpauze. Tijd voor de zomer dus, maar niets is minder waar. Net na Pasen, waarbij de laatste gasten zijn vertrokken, komt er toch nog even een pak sneeuw naar beneden. En... dit is de sneeuw waar we 5 maanden op hebben gewacht. Deze sneeuw is geweldig!!! Samen met Thomas, die vanwege de lange pauze tussen de middag, gezellig met ons mee kan, nemen we afdaling na afdaling en gondel na gondel. Het is even wennen, maar dit is echt heerlijk! Wat een kadootje, nog even om het seizoen goed af te sluiten! Helaas moet Danny het na de 2e dag met een hoop rugpijn bekopen en krijgt hier zelfs een shot voor bij de dokter, zodat hij weer een beetje kan lopen, wat we op de werkvloer nog wel een beetje nodig hebben... Maar wat een super afsluiting! De laatste week is het vooral schoonmaken en opruimen. We krijgen nog een laatste groep Roemenen die zo’n paar 100 ski’s, snowboards en schoenen overkopen, waardoor dat opruimen nog een stukje sneller gaat. En op onze allerlaatste dag, stoppen we zowaar al om 3 uur en maken we er uiteraard een groot feest van bij ons huis in het dal, waarbij ik nog even blij ben met m’n skibroek ;)

We zijn heel wat ervaring rijker in de skiwereld. Vragen over helmen, brillen, kleding, ski’s, snowboards en schoenen, we weten er alles van... in het Duits, Engels of in het Nederlands. En ook hebben we weer heel wat geleerd over hoe belangrijk het wel niet is om je medewerkers te vriend te houden... laten we het daar maar niet al te veel meer over hebben. Wij hebben er weer een ervaring bij en kunnen die weer op onze cv schrijven.

Wat zal onze volgende bestemming worden... ?