Onze roadtrip kan beginnen!!! Deel 1: PERTH - EXMOUTH

Onze roadtrip van Perth naar Darwin kan beginnen! De camper is volgetankt, de boodschappen zijn gedaan en dus zijn we er helemaal klaar voor. We hebben vanmorgen om 11 uur onze camper bij Apollo opgehaald. Het is een hitop camper, die net iets anders is dan we hadden verwacht, maar prima om in te koken, te slapen en niet onbelangrijk, goed om in te rijden... We hebben 22 dagen om deze trip, van minimaal 4600 km, af te leggen. Dat is een aardige afstand, maar er zullen ook hele stukken tussen zitten waar vrij weinig te beleven is. De eerste dag rijden we niet al te ver, omdat het al vrij laat is als we eindelijk beginnen met rijden. We rijden via de drukke stad over de 'ocean road' door naar Lancelin waar we op een camping aan het strand gaan staan. Helaas vanwege de harde wind en de muggen, kunnen we niet echt buiten zitten en blijven we binnen in de camper, waar we direct het gasstel uitproberen. Alles werkt prima en het eten smaakt goed. We moeten wel weer even een routine krijgen in het opmaken van het bed, want dit kost ons nu ongeveer een uur. Dat zou toch iets sneller moeten kunnen. Na een lange en drukke dag, van Green Head naar Perth en bijna weer terug, gaan we vroeg op bed. We doen de kleine raampjes aan de bovenkant open voor wat frisse lucht, alleen 's nachts lijkt het wel of het zandmannetje langs geweest is, want al het zand wat door de lucht vloog vanwege de harde wind, is door het gaas zo in ons bed beland. Leuk hoor, zo'n camping aan het strand ;)

's morgens maken we de camper weer rijklaar en rijden we tussen de enorme zandduinen en 'grasbomen' door naar de Pinnacles. Dit is een national Park waar allemaal limestone bergjes staan. Deze pinnacles bestaan uit kleine stukjes schelp die in een soort plakkerig zand zijn veranderd. Door de wind is dit zand het binnenland ingewaaid en zo zijn er duinen ontstaan. Hoe het precies pinnacles (bergjes) zijn geworden, daar zijn verschillende theorieën over, maar dat laat ik even aan de fantasie over. Mooi is het in ieder geval wel. We lopen tussen de grappige zandbergjes door, die variëren van een paar cm hoog tot zo'n 3 meter hoog. Het gele zand, de groene bomen en de blauwe lucht, zorgen voor een mooi kleureneffect. Het is warm in the desert en het zal, hoe verder we naar het noorden gaan, alleen nog maar warmer worden :) Lekker hoor, Australië. Je mag natuurlijk niet op de pinnacles klimmen, maar doordat sommige mensen niet zo goed kunnen lezen, zijn er helaas toch hier en daar wat pinnacles beschadigd of zelfs afgebroken of omgevallen, maar liggend zijn ze nog steeds wel mooi hoor. We lopen zo'n 1,5 uur rond, maken wat leuke foto's en proberen emoes te spotten, die zich helaas heeeel goed kunnen verstoppen. Bij de auto is het tijd voor de lunch en vervolgen we onze route in de heerlijke koele auto naar Green Head. Omdat we er bijna langs komen moeten we toch nog eventjes gedag zeggen. We drinken snel een drankje en gaan weer verder, aangezien het vrij druk is in het restaurant en we hier wel genoeg uurtjes hebben gemaakt. Bye Bye!!!

Onze volgende stop is bij eeuwenoude stromatolites in Lake Thetis. Deze stromatolieten, gemaakt door micro-organismen die 3400 miljoen jaar geleden de eerste levende organismen op aarde waren, zijn de oudste fossielen ter wereld en groeien nog steeds doordat deze kleine beestjes op bepaalde plekken in de wereld erg goed kunnen overleven. Dit komt onder andere doordat het water extreem zout is en omdat er geen dreiging is van roofdieren. Zo ook in Lake Thetis, waar de Stramotolieten al 3500 jaar groeien. We lopen over de steiger naar de plek waar de bijzondere fossielen te zien zijn. Het zijn een soort hoopjes van laagjes steen en het ziet er verrassend mooi uit. De micro-organismen zijn helaas niet te zien, maar met een beetje verbeelding lijken de bergjes te krioelen van de beestjes.... :) De vogeltjes vinden ze in ieder geval ook erg lekker...

Verderop langs de weg stoppen we even voor een fotootje van een boom. Niet dat het heel speciaal is dat we een boom zien, maar deze speciale boom wordt ook wel 'leaning tree' genoemd en als je hem ziet, snap je wel waarom. De boom begint z'n stam recht omhoog, maar na zo'n 50 cm gaat de stam 90 graden naar beneden en staat hij helemaal verticaal en leunt deze boom zeg maar op de grond. Alle bomen hier in de buurt leunen dezelfde kant op vanwege de wind, maar deze boom is wel erg extreem. Terwijl ik onder de boom door kijk zie ik ook een bijzonder dier. Want tussen de schapen zie ik, naast de mini-vogels, 2 vogels van ongeveer hetzelfde formaat als de schapen. Deze enorme roofvogels, die een spanwijdte van zo'n 2,5 meter kunnen hebben zijn de Wedge Tail Eagles en kan je maar beter van een afstandje bekijken... Het grappige is wel dat het lijkt alsof ze hier gewoon tussen de schapen in het veld wat gras aan het grazen zijn, al zou er zomaar iets anders tussen het hoge gras kunnen liggen. Na nog een paar mooie lookouts zoeken we een camping uit voor vannacht. Wel leuk dat ze op deze camping al wisten dat we kwamen en de toiletblok code al op ons hebben ingesteld. C (van Castien) 65 (juni 5) 30 (30 jaar) Die vergeten we niet snel. :) We bouwen het bed opnieuw op en aangezien er in deze camper eigenlijk 4 personen kunnen slapen, maak ik het bed dubbel zo dik met de extra matrassen en slaapt het bed hopelijk ietsje zachter dan de 1e nacht...

Na een fijn nachtje, rijden we richting Geraldton, waar we onze eigen snorkelsetjes kopen. We gaan namelijk een paar hele mooie stranden tegemoet, waar het prachtig snorkelen schijnt te zijn en dit willen we natuurlijk niet missen. Eerst nog even langs de Pink Lake die we in onze app zien staan. We rijden een peninsula op en eigenlijk was dit niet helemaal de bedoeling. Ik vergat even te zeggen waar we heen moesten bij de splitsing, maar vervolgens komen we op een supermooie lookout bij een prachtig roze meer. En je hebt roze meren en roze meren die een beetje een roze gloed hebben, maar deze is echt supermegaknalroze. Leuk! We rijden terug naar de goede weg en vervolgen de weg langs de kust naar verschillende lookouts waar we korte wandelingen maken naar de kliffen boven het water. Eenmaal uit de auto worden we aangevallen door tientallen irritante mini vliegen die allemaal op je hoofd gaan zitten, in je oren, in je neus en ja, zelfs in je ogen... en oja... dit zal de rest van onze trip zo zijn... dit is nog maar het begin. Gek van de vliegen, lopen we snel door naar de lookout waar we gelukkig door de wind, wat minder vliegen om ons heen hebben en waar we een mooie island rock in de zee zien tussen de cliffwanden waar we boven staan. Even later worden we ook nog blij verrast met zo'n 20 dolfijnen die in een groepje voorbij zwemmen. Bij de volgende uitkijkpunten zijn we blijkbaar de dolfijnen gevolgd en komen we ze nog 2 keer tegen. De mooie uitkijkpunten waren ook makkelijk te lopen geweest, maar omdat we zo gek worden van de vliegen, doen we het gewoon een keertje met de auto... Bij de laatste stop voor vandaag kunnen we meteen onze nieuwe snorkelsetjes uitproberen. Bij de prachtige blue holes kunnen we zonder duikbril al tientallen visjes en koraal spotten. Dat moet vast nog mooier zijn onder water. De duikbrillen zijn misschien niet de beste, maar de onderwaterwereld is prachtig en de locatie nog mooier. De enorme golven stuiten op de rotsen die een soort natuurlijke aquariums (blue holes) vormen met prachtig oceaan groen water en door de lage zon ontstaat er een mooie schittering over het water. Een mooie plek om de dag af te sluiten. We zoeken een camping uit in Kalbarri waar we op het strand naar de zonsondergang kijken met een pelikaan en springende vissen in de zee.

We beginnen onze 4e dag met een lekke band. Dat is wel heel snel... maar gelukkig zijn we voor 2 banden verzekerd en dus is het snel gemaakt. Kalbarri NP staat bekend om z'n natural window, een natuurlijk raam in knalrode laagjes rotsen, waar iedereen die hier komt even een fotootje mee maakt. Na de prop in onze band hebben we toch maar bedacht dat we niet de 50 km over een gravelroad gaan rijden (aangezien maar 12 km is toegestaan)en bezoeken we ipv de natural window, de Graham lookout van Kalbarri, die ook heel mooi is en waar we wel legaal heen kunnen rijden. We lopen een klein stukje naar de cliff en zien een groene rivier tussen de roodgekleurde rotsen stromen. Dit is gaaf zeg! We verlaten het pad en lopen langs de cliff over de rode stenen naar wat mooie uitkijkpunten. Niet te dicht bij de rand, want je weet nooit hoeveel steen eronder zit. Via de rotsen lopen we een soort trappenpad naar beneden richting de rivier. Onderweg worden we gevolgd door de leuke long nose lizards die de vliegen om ons heen erg lekker vinden. Als ik dan ook op ooghoogte bij 1 van de hagedisjes ga zitten, eet hij zo een lekker vliegje van m´n gezicht. Thanks! Dat is er weer 1 minder... :) Na een mooie wandeling komen we aan bij de Murchison River, die op deze plek vrij droog staat. We kunnen zelfs zonder natte voeten te halen, naar de overkant lopen. Bij elk stapje dat we zetten horen we geritsel van de lizards die hier tussen de bladeren verstopt zitten en wegsprinten. Het zou ook zomaar kunnen dat er een slang tussen zit en dus stampen we af en toe goed op de grond, zodat ze ons al van een afstandje aan voelen komen door het getril. Gelukkig zien we alleen maar sporen en zijn de slangen waarschijnlijk al lang voor ons gevlucht. Kalbarri is prachtig, maar met vliegen ooooveral, op de foto tel ik wel 82 vliegen op m'n pet, worden we er toch echt wel een beetje gestoord van en gaan we terug naar de auto. Die vliegennetjes waren nu toch wel fijn geweest, maar zo ervaren we het allemaal nog veel beter, toch.... We hebben nu ook een soort ritueel voor we de auto instappen. We rennen de laatste 5 meter een paar rondjes en proberen alle vliegen van ons af te schudden, voor we de deur opendoen en zo snel mogelijk de auto instappen. Ook erg grappig om te zien voor andere mensen, helemaal als Danny de auto nog niet open heeft en ik bijna tegen een dichte deur oploop. :P Maar 9 van de 10 keer krijgen we op deze manier maar een stuk of 20 vliegen in de auto ipv 100 als je op je gemakje de auto instapt. :)

Na Kalbarri rijden we door naar Hamelin Pool. Een nog mooiere plek met stromatolites. En tussen de bergjes door zwemmen ook nog eens prachtige vissen. We zoeken na deze leuke dag een mooie camping uit bij de zee, waar we de zon in de zee zien zakken. We proosten op een mooie trip met een prachtige gekleurde lucht en een coronaatje.

De volgende ochtend beginnen we met een wandeling over shell beach. Op een strand doe je vaak je slippers uit om lekker het zand tussen je tenen te voelen en over het zachte zand te lopen. Ik probeer een klein stukje, maar stop al snel een aantal keer om de scherpe stukjes schelp uit m'n voeten te halen. Het prachtige witte strand bestaat namelijk uit allemaal kleine stukjes witte schelp. Er zit geen zand tussen. Het strand is enorm en prachtig, maar slippers zijn echt aan te raden. Danny loopt zo'n 50 meter de zee in, waar het water nog steeds tot kniehoogte staat en waar ook nog steeds schelpjes liggen. Met een handvol schelpjes gaan we verder naar de Eagle Bluff lookout. We kijken van bovenop de duinen neer op een prachtig felblauw gekleurde zee met heel ondiep water. En in dit water schijn je heel wat sealife te kunnen zien. We zoeken naar donkergekleurde beesten in het heldere water en vinden een pijlstaartrog die sierlijk door het water verplaatst. Even verderop zien we een wat smaller en sneller beest en zien we onze eerste wilde haai. Het is een kleintje, maar dat wil niet zeggen ook minder gevaarlijk natuurlijk... In Denham, het volgende dorpje, bezoeken we de prachtige lagoon, waar ook helaas onze airco ermee ophoudt. En met een buitentemperatuur is arko ook niet heel prettig... maar wel Australisch... zoals Danny dan zegt :) De lagoon is prachtig blauw en na een korte lunch, gaan we op zoek naar een plek om te snorkelen. De inham lijkt ons een goede plek, maar eenmaal daar, is de stroming wel heel erg hard. We lopen over de rode duinen, zoekend naar de perfecte snorkelplek, maar kunnen helaas niks vinden. Dan nemen we maar een duik in zee en een ijsje om even af te koelen, dat is ook lekker. ;) En vanavond proberen we voor het eerste een gratis camping uit. Een simpele camping naast de weg met een toilet en af en toe verlichting van de enorme roadtrains die voorbij blazen. Het is vrij drukbezocht met andere reizigers, vrachtwagenchauffeurs en vooral veel vliegen. Een prima plekje voor 1 nacht. We laten ons bed inmiddels gewoon uitgeklapt, aangezien we de ruimte toch niet gebruiken, dat scheelt weer een hoop gedoe.

We staan vroeg op. Eigenlijk zijn we nu op zo'n ritme gekomen dat we opstaan als de zon op komt en ja, dus ook naar bed gaan als de zon ondergaat, of net iets daarna. En dus staan we rond 6 uur op. Na een ontbijtje rijden we door naar Carnarvon, waar we een bezoekje brengen aan het Visitorcentre en vervolgens met een rekening van $847,80 de deur uitlopen. Dit is voor 2 nachten op een camping in Coral Bay PLUS een dagje zwemmen met walvishaaien. Sommige mensen reizen speciaal naar dit gebied toe om deze enorme zee vissen van dichtbij te kunnen bekijken en wij zitten hier nu precies op het goede moment en dus kunnen we deze once in a lifetime ervaring niet overslaan. Ook al kost het wat centjes, daar hebben we ook voor gewerkt. Voordat we verder rijden naar Coral Bay maken we nog een kleine omweg om de Blowholes te bezoeken. Hier schijnt het water vanuit de zee via gaten de lucht in te spuiten. We lopen over een soort maanlandschap naar de plek waar de zee tegen de rotsen slaat. We zien een gat steeds vol lopen met water, maar dit verdwijnt ook steeds weer dieper in de zee. Maar niet veel later worden we nat van het water wat een paar meter de lucht inspuit. Fantastisch!

We rijden nog ongeveer een uurtje naar Coral Bay waar we op een enorme camping terecht komen met nog maar weinig lege plekjes. De Australische vakantie is duidelijk vandaag begonnen. Maar goed dat we bij het informatiecentrum in Carnarvon al hebben geboekt, want anders hadden we dit over moeten slaan. We zetten de camper op een klein plekje op een hoek en gaan nog even de zee in, voor het donker wordt. We stappen de zee in, die binnen een meter al aardig diep is en we zien direct de prachtigste vissen en koraal. We spotten een lionfish, een rog, andere mooie gekleurde vissen en wat nemovisjes. Het water wordt al snel koud en met een ondergaande zon is het tijd om terug te gaan. We hebben gezellige buren. Een Nederlander die al 30 jaar in NZ / AU woont, maar nog steeds een goed Nederlands accent heeft ;) met z'n vrouw uit NZ en 1 dochter. We kletsen gezellig wat met ze en gaan vervolgens vroeg op bed, zodat we morgen genoeg energie hebben om met de walvishaaien te zwemmen.

Het is zondag 10 april en het is 6 uur 's morgens. En vandaag gaan we snorkelen met walvishaaien!!! Superspannend!!!! Gelukkig zit de duikschool aan de overkant van de camping en zijn we al lekker dichtbij. Een wetsuit, een paar mooie flippers en een snorkelsetje voor de tocht en klaar is Kees. En Linda en Danny natuurlijk ook. Buiten de duikschool mogen we nog een kopje koffie nemen, maar dat doen we voor de zekerheid toch maar niet, met toch een gezonde spanning in het lijf... En dat voelt toch wel heel erg goed. We zijn in totaal met 18 man en dat betekent dat we met 1 boot kunnen. De jongste is een jaar of 14 en de oudste ongeveer 70. Iedereen kan dit dus! Op de boot wordt natuurlijk de crew voorgesteld en worden de regels besproken.

We mogen ons klaarmaken om te gaan oefen-snorkelen. En dit doen we natuurlijk ook nog eens op een prachtige plek, met mooi koraal en kleurrijke vissen. Onder water worden ondertussen ook foto's gemaakt door een professioneel fotograaf, misschien dat we ook nog wel een paar van deze mooie foto's bestellen na afloop. Na een half uurtje snorkelen worden we door de boot opgehaald en worden we klaargestoomd voor het zwemmen met de walvishaaien. Het vliegtuig gaat voor ons op zoek naar haaien en zodra er 1 is gespot, zal de boot er zo snel mogelijk op af varen. Bij het startsein spring je in het water en moet je direct onder water op zoek naar de walvishaai om vervolgens een kant te kiezen. Walvishaaien zijn voor mensen gelukkig niet gevaarlijk.

Jahoor, de boot maakt snelheid... We zitten in groep 1 en moeten ons snel achterop de boot opstellen. 'Yes, gaan!' De haai is enorm, bijna 8 meter lang!!! Wauw prachtig! Die mond, komt op ons af!!!!!!!! Jeumig!!!! Ok, een kant kiezen en zwemmen!!!! We zwemmen gewoon naast deze enorme vis. Als de haai gestoord of geïrriteerd wordt, doordat er iemand voor hem zwemt, zal hij naar beneden duiken en dat willen we natuurlijk niet, dus we houden afstand. Dichtbij genoeg hoor. Wat supergaaf zeg!!!! Na 3 keer komen we even bij op de boot. En doen dit vervolgens nog 2 keer met andere haaien. Echt iedereen zou dit moeten doen, wat fantastisch!!! Foto's en filmpjes volgen nog!!! Wat een supergave ervaring! We zijn echt op, maar hebben fantastische filmpjes en worden vervolgens verwend met een heerlijke lunch. Ook krijgen we nog de kans om schildpadden te zien en hebben we echt een geweldige dag!

Terug op de camping is een lekkere warme douche geen overbodige luxe. We kijken daarna direct de filmpjes terug om het gewoon nog een keer te ervaren en hebben wel een biertje verdient, die we in onze mooie nieuwe stubbyholders stoppen. We staan met onze camper nu helemaal aan de andere kant van de camping, maar lopen toch nog even naar onze oude buurtjes om ze over onze dag te vertellen, die dit bijzonder op prijs stellen en pizza's en biertjes met ons delen. Thanks Jasper, Kim en Abigail!

De volgende ochtend kunnen we niet wachten om de mooie foto's op te halen en deze direct te bekijken op de parkeerplaats op onze laptop. Gaaf! De foto's zijn prachtig. Top. En nu, op naar Exmouth, want vandaag moeten we om 11 uur in Exmouth zijn om onze airco te laten maken. Uiteindelijk bij de garage, blijkt er wel iets mis te zijn met de airco, waardoor deze het af en toe wel of niet doet, maar kan deze monteur helaas niks voor ons betekenen... mm hebben we daarvoor ons plan hierop aangepast... Daar gaan we nog even contact over hebben met Apollo. In Exmouth is er, net als in Coral Bay, ook een prachtig koraalrif met mooie vissen en dit is tevens de laatste plek waar we de zee in kunnen. Verder richting het noorden is er namelijk kans dat er een krokodil of een haai in het water zit en die wil je liever niet op je af zien zwemmen. We maken dus nog even gebruik van onze snorkelsetjes en gaan bij Turqoise Bay het water in. Er zijn stingers gespot en dus moeten we een beetje uitkijken, maar eenmaal bij de baai is het alweer veilig om te zwemmen. Het water is helder en de onderwaterwereld is prachtig. We zien zelfs een kleine haai bij ons vandaan zwemmen. We maken een paar rondjes in het water en hebben het dan ook wel weer gezien. Via Exmouth rijden we een klein stukje terug om vervolgens richting het oosten te rijden naar Giralia. Hier komen we op een leuke, grappige artcamping terecht waar we de nacht doorbrengen.

Op dinsdag 12 april doen we niet veel meer dan een lange afstand afleggen en wisselen we om en om met rijden. We gaan van Giralia naar Half Way Bridge bij Tom Price en rijden zo'n 500 km in 6 uurtjes. De Half Way Bridge is een gratis campsite met ook nog eens wifi, waar we eerst een klein avontuurlijk pad naar beneden moeten rijden. Dat is gelukt, nu morgen weer naar boven...

Morgen gaan we naar Karijini, wat Danny's favoriete plek is in W.A. Ik ben benieuwd...