Back in Aussie!!!
22 februari 2016 - Adelaide, Australië
Melbourne.
We sluiten achteraan een lange rij aan voor de douane. Na zo'n 2 uur tussen de mensen, waarvan 90 % Aziatisch waarbij het land af en toe te achterhalen was vanwege de geur... stappen we niet in een achtbaan karretje, maar krijgen we eindelijk een stempel in ons paspoort en zijn we legaal in Australië! We nemen de skybus naar het centrum, waar we met de gratis tram naar de andere kant van het centrum rijden en lopen het laatste kwartier met onze backpacks in de volle zon naar ons hotel. Tsja, de 8 persoonskamers in de hostels waren hier net zo duur als het hotel wat net buiten het centrum zit en dus hebben we dat geboekt. Een vrouw loopt een klein stukje met ons mee en vraagt zich af waar we helemaal heen lopen met onze tassen in deze warmte. Gelukkig is het niet al te ver meer en zijn we blij als we aan de andere kant van het park het George Powell hotel dichterbij zien komen. We checken in en kunnen direct de kamer in waar we een groot 2 persoons bed aantreffen, met een badkamer, tafel en stoelen, een kitchenette, een tv en airconditioner. Niks te klagen dus.
We frissen ons even op voor we de stad ingaan, waar we beiden 4 en 5 jaar geleden zijn geweest, toen we elkaar nog niet hadden ontmoet. Het is warm en een beetje benauwd. Iets wat we ons nog goed kunnen herinneren van Melbourne. Als we het maar droog houden vandaag. We komen langs Cooks Cottage, waar we een plattegrond halen en even een paar fotootjes nemen, eten bij de vegetarische Indiër, drinken een drankje bij Slate, waar we gratis frites krijgen en gaan naar Victoria's Markets waar de nightmarket aan de gang is en waar we tussen de locals en toeristen gezellig alle kraampjes afstruinen. Rond 7 uur begint het wel erg donker te worden en beginnen we aan de terugweg voor het gaat regenen, maar helaas, de regen komt al snel met bakken uit de hemel en ja.. dit is precies het Melbourne wat ik me herinner. Grote druppels vallen naar beneden en de plattegrond die we vanmiddag hebben opgehaald helpt maar heel even als schuilmiddel en binnen een paar minuten zijn we doorweekt. Snel terug naar het hotel om op te warmen. En morgen maar even een nieuwe plattegrond halen.
In Melbourne bezoeken we verschillende plekken, zoals Harbourtown, Southbank, St Kilda en het centrum. De ene dag hebben we regen en is het koud en de volgende dag zon en 35 graden... Elke dag is het weer een verrassing wat het weer gaat doen en soms lopen we wel 3 keer terug naar het hotel om onze kleding te veranderen... We bezoeken de enorme 'Shrine of Remembrance' waar we alle verhalen en overblijfselen van de oorlog kunnen aanschouwen en bekijken. Een indrukwekkende lokatie met een hoop historie. Ook lopen we door de botanische tuinen en gaan een aantal keer het centrum in voor wat leuke dinnerdeals. We gebruiken de eerste dagen vooral om een beetje uit te rusten en alle foto's en verhalen van Nieuw Zeeland nog eens goed te bekijken.
Op zondag 31 januari is het familiedag. Jaja, ik heb wat familie hier in de buurt van Melbourne wonen en ze hebben een familiedag georganiseerd, zodat ik iedereen eens kan ontmoeten. We nemen even voor 12en de tram en stappen uit bij Biagios waar een tafel voor Broekhoff is gereserveerd. We zijn wat vroeg en dus ook de eersten. Ik ben benieuwd wie er zo allemaal binnenkomen... Niet veel later komen Luanne, Terrence en Gabby binnen. Ik herken Luanne vooral omdat ze zo enthousiast op ons af komt lopen. ;) En vervolgens komen Errol, Sofia, Tina en Rino er ook nog gezellig bij. Een hoop gezelligheid. We hebben ontzettend veel lol, hebben een heerlijke lunch en vergeten de tijd. Na ruim 4 uur nemen we weer afscheid en bedanken we voor de lunch. Thank you all!
Tijdens de lunch zijn we er ook achter gekomen dat alle treinen en bussen van de V-line in de staat Victoria gratis zijn. Er is een of andere actie aan de gang voor 2 weken en dus voor ons een perfecte tijd om hier te zijn. De volgende dag lopen we het treinstation binnen om te checken hoe het nou precies zit. 'We would like to go to Adelaide, how far can we go with the free bus?' De man achter de balie antwoordt vervolgens met: 'Adelaide.' 'Yes Adelaide' Aangezien Adelaide in de staat 'South Australia' ligt, lijkt het ons logisch dat we halverwege misschien over moeten stappen. We stellen de vraag nog een keer, maar het antwoord op de vraag blijft hetzelfde... haha. Blijkbaar kunnen we helemaal gratis naar Adelaide. Fantastisch. Gelijk maar boeken die bus. We boeken hem voor zaterdag, zodat we nog een paar dagen hebben om rondom Melbourne alles met de trein te verkennen. Zo gaan we nog een dagje naar Ballarat en een dagje naar Bendigo. Beide plaatsjes zijn wat ouder en hebben leuke bezienswaardigheden. We bekijken de beelden en de verschillende gebouwen in de straten en in Bendigo boeken we zelfs nog een nachtje in een hostel voor we richting Adelaide gaan. Leuk om weer even wat anders te zien dan de drukke stad. Melbourne is leuk, maar toch ook wel ontzettend druk.
Adelaide.
We hebben wel weer genoeg van Melbourne gezien en op zaterdag 6 februari stappen we om 10 uur in de bus richting Adelaide. Het is een lange busrit en na 10,5 uur komen we 's avonds aan in Adelaide. We lopen een stukje richting het hostel, denken we, maar al snel komen we erachter dat we de verkeerde kant op aan het lopen zijn. Dan maar een taxi. We worden voor het hostel afgezet en onze sleutels voor de kamer zitten in een kluisje naast de deur waar we de code niet voor hoeven op te lossen, maar gewoon van hebben gekregen. Top!
Adelaide here we are! Het hostel waar we zitten is vrij groot. We zitten in een 4 persoonskamer waar we samen een stapelbed delen, waarbij je het bovenbed kunt vergelijken met slapen op de vloer (zo hard is het)... Het is warm in de kamer en de fan staat continue op de hoogste stand, maar we betalen gelukkig niet al te veel. Adelaide is een van de goedkoopste steden in Australië. Wat ze in veel steden in Australië ook hebben, zijn gratis bussen in het centrum en ook hier stopt de gratis bus bijna voor de deur. We ontdekken Adelaide waar we Chinatown een paar keer bezoeken (ook op Chinese New Year, waarbij we voor een leuke prijs eten aangeboden krijgen), het centrum verkennen en gaan fietsen! Ze hebben hier niet alleen gratis bussen, maar ook gratis fietsen en dus moeten we daar gebruik van maken. Het strand ligt op zo'n 23 km afstand en dus smeren we ons goed in, nemen we alle strandspullen mee en stappen op de fiets. De route is langs een rivier en naast een niet al te moeilijke weg ook nog eens een hele mooie. Na zo'n 2 uur komen we aan bij het strand waar we maar gelijk een duik nemen in de zee om lekker af te koelen. We lopen Glenelg een beetje door en hebben een heerlijke lunch bij Outback Jacks (de naam zegt genoeg). Na Glenelg fietsen we nog naar Harbourtown wat je kunt vergelijken met Bataviastad en fietsen we in weer 2 uur terug, wat ons precies om 1 voor 7 bij het hostel brengt, zodat we nog net op tijd de fietsen in kunnen leveren voor 7 uur. Toch wel grappig hoor, dan kan je nog zo goed zijn in fietsen, in een ander land met heuvels en bergen, andere verkeerssituaties, zoals links fietsen, en andere fietsen met een helm op je hoofd is het toch net ff wat anders... Maar het was heerlijk!
We hebben inmiddels wat leuke mensen leren kennen in het hostel en zitten elke avond met een gezellige groep op het balkon. Rond 5 uur is het op het balkon niet te harden, omdat de zon dan precies op het balkon staat en met 35 graden is dat best warm kan ik je vertellen en zie je iedereen verdwijnen, maar rond 6 uur is het er heerlijk. Het is gezellig en naast alle leuke spelletjes hebben we vooral erg veel lol. We wilden ook graag naar Adelaide, omdat hier 2 meiden wonen die we nog kennen vanuit Alice Springs. Doreen en Jana, beiden uit Duitsland. Doreen heeft net een kleintje en woont met haar Australische vriend, Carl, in de Adelaide Hills. Jana heeft een zoontje van bijna 3 en woont met haar Engelse vriend een stukje verder in de Hills. We spreken met ze af voor een kopje koffie en omdat dit weer zo gezellig is, worden we de dag erna opgehaald om op de Adelaide Hills met een picknick de sunset te komen bekijken. We hebben lekkere hapjes en drankjes en kijken van bovenaf naar de prachtige zon die over de stad heen straalt en vervolgens in zee verdwijnt. Een kleine Bandicoot komt ons ook nog even gedag zeggen (een kleine possum die meer wegheeft van een rat dan een possum) Een prachtige avond, met prachtige mensen. De volgende dag nemen Carl en Doreen ons mee naar hun huis in de hills en naar Hahndorf, een Duits dorpje met Duitse, maar ook veel Nederlandse produkten, omdat Australiërs het verschil toch niet doorhebben, (wij maar al te goed) waar we gaan voor bier met pizza ipv koffie en cake (sorry Doreen) Thanks guys for showing us around in Adelaide!
's avonds worden we in Adelaide nog blij verrast met de Parade van de Fringe Festival. Optredens in alle vormen en maten komen voorbij in één grote stoet. We krijgen zelfs nog een privé showtje van 2 acrobaten. Erg leuk. Op zondag 14 februari is het een superspeciale dag, want Danny is nu de leeftijd die niet meer in een maand voorkomt en dus vieren we een speciale verjaardag met Churros, drankjes bij de Fringe, frietjes en spelletjes in het hostel. We maken er een gezellige dag van en Danny voelt zich jarig.
Help X op een sheepfarm.
Na bijna 3 weken in het dure Melbourne en het gezellige Adelaide is het weer tijd om een beetje geld te besparen. Dit keer kunnen we niet werken in Australië, aangezien we onze werkvisums al eerder hebben gebruikt, maar is er gelukkig wel de mogelijkheid om te gaan werken voor accommodatie en voedsel. We hebben contact gehad met een stel die een schapenboerderij runnen, 3 uur ten zuiden van Adelaide en hebben afgesproken dat we ze een weekje komen helpen. Ik ben benieuwd, aangezien we beiden vrij weinig ervaring hebben met dieren... We nemen op maandagochtend om half 10 de trein richting Noarlunga waar we vervolgens door Nick worden opgehaald, die ons nog even meeneemt naar een paar winkels voor we na een uur de boerderij oprijden. Nick is 29 jaar en is samen met Sammy de eigenaar van een boerderij met 80 hectare grond en met zo'n 400 schapen. Nick en Sammy hebben elkaar leren kennen tijdens het reizen door Australië zo'n 5 jaar geleden en hebben dus het een en ander met ons gemeen. Nick leidt ons rond in het huis en de schuur waar we een kamer kiezen die uitkomt op de gezamelijke ruimte waar we 's avonds samen zullen eten. Vervolgens laat hij ons de boerderij zien en beginnen we na de lunch direct met werken. Vandaag is Nick nog hier en kan hij ons alles goed uitleggen en laten zien, morgen moeten we het zelf doen. Nick heeft namelijk bedacht dat wij mooi verder kunnen met fencing. Hij is begonnen met een nieuw hek, maar heeft naast zijn baan geen tijd meer om dit af te maken. We moeten de palen voor het hek in de grond zetten. Leuk! Danny heeft al eens eerder met een tractor gereden en mag dat nu dus weer doen. Ik zorg ervoor dat de boor op de goede plek komt, boor een gat met het 400 kilo zware gewicht en druk vervolgens de paal erin. Danny helpt me met de palen, die soms niet te tillen zijn en zorgt ervoor dat ze recht de grond in gaan. Wat een goede samenwerking. :) Het gaat nu af en toe nog een beetje onhandig, maar dat is vooral een kwestie van het een paar dagen doen. Het is weer eens wat anders en wel weer een hele leuke ervaring. Na een paar uur komt Sammy thuis en stoppen we er ook mee voor vandaag. Naast Sammy en Nick, wonen ook Jessy en Noa nog in het huis. Noa werkt half voor accommodatie en werkt in het weekend een aantal uur op de boerderij en Jessy betaalt huur. Wel koken Sammy en Nick iedere avond voor iedereen in het huis en eten we dus de eerste avond met een gezellige groep mensen lasagna in de gezamenlijke ruimte. Het voelt bijna een beetje als een hostel waar dan ook nog voor je gekookt wordt.
Op dinsdagochtend maken we een ontbijtje en werken we het lijstje af wat Nick en Sammy voor ons hebben neergelegd. Aangezien het begint met regenen, beginnen we met het schoonmaken van de commonroom. Vervolgens checken we het water van de kippen, de schapen, de paarden en de geit. Er is vannacht aardig wat regen gevallen en dus zitten de bakken allemaal goed vol. Het laatste op de lijst is verder met fencing. We geven de grote palen wat extra water en een dreun, maar deze gaan haast niet verder. Nick is deze vergeten puntig te maken aan de onderkant en moet deze er dus waarschijnlijk weer uithalen. Wij gaan verder met het hek op een ander veld en we slaan paal na paal de grond in, tot de machine er bij de 7e paal mee ophoudt. Er is blijkbaar een schroef uitgeschoten en de machine maakt naast een raar geluid ook een rare beweging. Zullen we de laatste paal er nog in slaan of niet... We nemen het zekere voor het onzekere en stoppen ermee voor vandaag. Dan maken we nog maar wat extra schoon in de commonroom, zoals alle kastjes en plankjes. Zodra Nick terug is laten we hem de tractor zien en zegt hij dat het een goede keus is dat we zijn gestopt. Even later ziet hij ook dat de boorkop mist... Oeps. Dat hadden wij nog niet gezien... En ik weet zeker dat hij er nog op zat bij het laatste gat. Danny heeft de boor uiteindelijk met veel moeite uit de grond weten te krijgen en toen ook niet opgemerkt dat de boorkop er niet meer op zat. Dan moet hij dus nog in het laatste gat zitten. Danny en ik proberen met een schep en een lange ijzeren staaf de boorkop terug te vinden in het gat, maar kunnen niks vinden. Nick fixt de machine op de tractor en gaat met ons mee om een 2e gat ernaast te boren met de grote boor. Omdat de boor steeds uitwijkt naar het al bestaande gat is het best lastig, maar na veel gedoe, boren, graven en scheppen, komt gelukkig de boorkop na zo'n 1,5 uur weer boven water... We hadden ons anders best lullig gevoeld als we deze 2 weken oude boorkop van 350 dollar op onze 2e dag kwijt zouden zijn geraakt... gelukkig... En blijkbaar was het niet helemaal onze schuld. De schroef die door de boorkop zat was niet sterk genoeg en dus gewoon afgebroken. Gelukkig kunnen we nu met een gerust hart de heerlijke curry eten die vanavond voor ons is gemaakt.
Op woensdag 17 februari beginnen we onze dag weer met de enorme palen, maar ook dit keer is er geen beweging in te krijgen. We gaan verder met waar we gisteren zijn gestopt. Het gat was al geboord, maar omdat deze nu 2 keer zo groot is geworden boren we 1 meter verder maar een nieuw gat. Maar wat ben ik blij dat we die paal er niet gisteren al in hadden gezet... Goed, een nieuwe dag, een nieuw begin. Maar helaas worden we bij deze dag fencing ook weer onderbroken doordat het wel heel erg nat wordt bij de voeten... bij gat 3 boor ik precies in de waterleiding... Na een telefoontje naar Nick sluit Danny de kraan en kunnen we gelukkig weer verder, al kost dit allemaal toch best wel weer wat tijd... maar ach dat hoort er ook bij. We maken 1 kant van het weiland af vandaag en beginnen aan de grote palen van de poorten. Danny showt z'n vaardigheden met de kettingzaag en maakt de palen puntig aan de onderkant, zodat ze supermakkelijk de grond in gaan. Welkom in Australië... haha. We werken elke dag 5 uur en zijn dan ook nog 2 dagen vrij en omdat we vroeg beginnen, hebben we 's middags even tijd om de omgeving te verkennen. Het land is aardig groot en heeft naast schapenvelden ook moeras en een rivier. In de verte zijn rond zonsondergang af en toe ook wat kangaroes te zien. We lopen vandaag een stuk door de weilanden naar de rivier, waar we nog een bijenkorf vinden en een hoop bramen. Na zo'n 2 uur komen we terug en komen Nick en Sammy niet veel later ook terug van werk. Nick komt aanlopen met 2 enorme pakken en laat ons die aantrekken. We gaan namelijk de bijenkorf bekijken. En aangezien we liever niet gestoken willen worden door de kleine beestjes, hebben we bijenpakken aan en lopen we achter Nick aan naar de bijen. Als ik naar Danny kijk, krijg ik het idee dat we een maanwandeling gaan doen, haha, maar nee, we blijven gewoon op aarde. Eenmaal bij de bijen, haalt Nick de honingraten eruit en trekt hij de hele bijenkorf uit elkaar om ons alles goed te laten zien. Super interessant. Vooral de kleine dansjes die gedaan worden bij de ingang om de andere bijen te laten zien waar ze nectar kunnen vinden. Nick, die geen pak aan heeft, omdat hij er maar 2 heeft, wordt zo'n 7 keer gestoken, maar lijkt dit niet heel erg te vinden. We zetten de bijenkorf weer in elkaar en ben erg blij dat hij ook dit aan ons heeft laten zien. Als we terugkomen horen we van Sammy dat de paarden zijn ontsnapt. Nick en Danny stappen voorin de auto en ik spring samen met Sammy achterop de auto met de 2 honden en zo gaan we de velden op. Blijkbaar is 1 van de hekken open, die eigenlijk dicht had moeten zijn. De zon is al onder en met het avondrood nog in de lucht rijden we tussen de schapen door naar de paarden. De paarden zijn goed getraind en dus roept Sammy 1 van de paarden die eigenlijk direct naar de auto komt. Ze bindt het paard vast en de andere 2 volgen. Eenmaal in het weiland waar ze horen laten we ze vrij en rijden we terug naar de boerderij. Ik sta achterop de auto, met de cattledog naast me en Sammy daar weer naast. De 3 paarden galopperen naast de auto en de wind waait door m'n haren. Dit is gaaf!
Op donderdagochtend ontdekken we dat alle schapen van het ene weiland zijn ontsnapt naar het weiland ernaast. Het gras bij de buren is altijd groener... En ja als er 1 schaap door het hek is, dan volgen er meer... Met mijn favoriete rode terreinwagen rijd ik het veld op en komen we er snel genoeg achter door welk gat alle schapen zijn gekomen, want daar gaan ze allemaal achter elkaar gewoon weer door terug... We proberen het gat te dichten met wat grote boomstronken en hopen dat ze niet weer ontsnappen. Vervolgens doen we een klein stukje hek en gaan dan rond 12 uur terug naar de schuur, want vandaag komt de slager. Nick heeft 12 schapen uitgezocht die vandaag door de slager onder handen worden genomen en wij mogen hem daarbij helpen. Dit is totaal nieuw voor ons en ook best wel even een stap, maar zo zien we wel hoe een schaap in ongeveer een half uur van dier naar vlees veranderd. We helpen de slager af en toe een beetje mee (Danny iets meer dan ik) en kunnen vervolgens na een paar uur de koelkar in de gaten houden. De trailer vol met schapenresten zetten we naast de schuur, dat is een klus voor morgen. Die mogen wij dan namelijk gaan dumpen in het moeras. Het was een bijzondere dag, maar zeker weer interessant om ook eens mee te maken. Net voor 6en ontdekken we dat de schapen die vanmorgen zijn ontsnapt, weer op het andere veld staan. En terwijl ik druk met de auto heen en weer rijd op het veld en Danny achter de schapen aan rent, komt Nick thuis en stuurt hij direct de schapenhond het veld op om ons te helpen. Dat gaat toch een stukje sneller. ;) We plukken nog wat peren voor Sammy en eten vanavond bij Nick en Sammy in het enorme huis, omdat de rest vandaag niet mee eet.
Op onze laatste werkdag hebben we een aardig lijstje om af te werken. De dag begint koud en het regent en dus wachten we 's morgens tot de regen voorbij is, aangezien we geen regenkleding hebben. Rond 10 uur begint het op te klaren, al is het nogsteeds fris, en gaan we op zoek naar een trekhaak voor de trailer. Geen trekhaak te vinden en Nick is ook niet te bereiken. Dan doen we dat later vandaag wel. We checken het water bij alle dieren en gaan verder met het hek op het achterste veld. Na zo'n 2 uur is het hek af en proberen we nog één keer om de grote palen erin te slaan op het andere veld. Dit lukt niet en dus proberen we ze eruit te krijgen, maar er is geen beweging in te krijgen. Deze klus laten we dus maar voor Nick liggen voor dit weekend. Tijdens een flinke bui, maak ik lunch en maakt Danny de trekhaak van de quad vast aan de trailer. Zodra het weer wat droger wordt gaan we er met de terreinwagen en de trailer op uit. Op naar het moeras. We rijden door de weilanden door, over velden met enorme diepe sporen en komen uiteindelijk bij het moeras waar we de schapenhuiden en ingewanden dumpen. We kunnen helaas de trailer niet in 1 keer omkiepen en dus pak ik 1 van de ijzeren stangen uit de auto, ga in de trailer staan en schuif de boel langzaam uit de trailer. Danny helpt ook mee door wat pootjes vast te pakken en de huiden uit de trailer te trekken. Aangenaam is anders en de geur is ook niet echt prettig, maar ook dit soort taakjes horen erbij en we doen het maar wel even. Eenmaal terug bij de boerderij spuiten we de trailer schoon en hebben we nog maar 1 taak voor vandaag. De schapen eten geven. Terwijl ik de schapen op het veld naar 1 kant stuur door heen en weer te rennen (wat best vermoeiend is als je dit zo'n 15 minuten achter elkaar doet... kan ik je vertellen), gaat Danny met de tractor over het veld om een hooibaal te halen. 'Het hek gaat niet open...' 'Wat bedoel je (terwijl ik heen en weer ren), Nick doet dit 2 keer per week' Danny probeert het nog eens en gelukkig lukt het dit keer wel. We moeten een halve baal op het ene veld droppen en de andere helft aan de andere kant. We rollen samen de hooibaal half uit terwijl de schapen er al half op klimmen en Danny probeert de rest op te pakken met de tractor. Helaas verliezen we zo'n beetje de helft hier weer van op het eerste veld, zodat deze schapen ongeveer 3 kwart van de hooibaal krijgen en voor de schapen aan de overkant blijft er nog een kwart over... Dit kwart probeert Danny over het hek te gooien, aangezien we alweer meer dan de helft op het pad zijn verloren en de ingang nog zo'n 100 meter verderop is.. Oeps. Ik probeer het restje nog een beetje over het hek te gooien en het hooi te verspreiden om alle schapen eten te geven. De schapen staan tegen het hek gedrukt om het hooi op te eten en dus ga ik als een malle nog even door het hooi en gooi dit een beetje verder. Een kwartier later gebeurt het gewoon weer... achja... Gelukkig hebben ze in ieder geval iets te eten. Nick komt vervolgens thuis en vroeg zich in eerste instantie af waarom de schapen zo weinig te eten hadden, maar zag toen nog 2 hoopjes en vond dat we toen goed ons best hebben gedaan.. haha... Na zo'n 9 uur werk vandaag hebben we het lijstje afgewerkt en zitten onze uren er hier voor Sammy en Nick alweer op. Het was een leerzame en interessante week waar we veel nieuwe dingen hebben geleerd. Sammy en Nick nemen ons na deze laatste dag mee naar de pub waar we heerlijk eten en het vooral heel gezellig hebben. 's avonds maken we er nog een leuk feestje van in de commonroom met de hele crue. Zaterdag en zondag zijn we vrij en maken we gebruik van Sammy's auto om de omgeving eens te ontdekken. We bezoeken Victor Harbour, gaan de zee in en proeven wat biertjes bij de Smiling Samoyed brouwerij. Op zondagavond maken we er met Sammy en Nick nog een fantastische Australische avond van met een heerlijke bbq en hebben we er weer een supermooie ervaring erbij. Thanks Sammy en Nick. Maandagochtend 22 februari vertrekken we weer en worden we 's morgans om 8 uur op de trein naar Adelaide gezet.
We sluiten achteraan een lange rij aan voor de douane. Na zo'n 2 uur tussen de mensen, waarvan 90 % Aziatisch waarbij het land af en toe te achterhalen was vanwege de geur... stappen we niet in een achtbaan karretje, maar krijgen we eindelijk een stempel in ons paspoort en zijn we legaal in Australië! We nemen de skybus naar het centrum, waar we met de gratis tram naar de andere kant van het centrum rijden en lopen het laatste kwartier met onze backpacks in de volle zon naar ons hotel. Tsja, de 8 persoonskamers in de hostels waren hier net zo duur als het hotel wat net buiten het centrum zit en dus hebben we dat geboekt. Een vrouw loopt een klein stukje met ons mee en vraagt zich af waar we helemaal heen lopen met onze tassen in deze warmte. Gelukkig is het niet al te ver meer en zijn we blij als we aan de andere kant van het park het George Powell hotel dichterbij zien komen. We checken in en kunnen direct de kamer in waar we een groot 2 persoons bed aantreffen, met een badkamer, tafel en stoelen, een kitchenette, een tv en airconditioner. Niks te klagen dus.
We frissen ons even op voor we de stad ingaan, waar we beiden 4 en 5 jaar geleden zijn geweest, toen we elkaar nog niet hadden ontmoet. Het is warm en een beetje benauwd. Iets wat we ons nog goed kunnen herinneren van Melbourne. Als we het maar droog houden vandaag. We komen langs Cooks Cottage, waar we een plattegrond halen en even een paar fotootjes nemen, eten bij de vegetarische Indiër, drinken een drankje bij Slate, waar we gratis frites krijgen en gaan naar Victoria's Markets waar de nightmarket aan de gang is en waar we tussen de locals en toeristen gezellig alle kraampjes afstruinen. Rond 7 uur begint het wel erg donker te worden en beginnen we aan de terugweg voor het gaat regenen, maar helaas, de regen komt al snel met bakken uit de hemel en ja.. dit is precies het Melbourne wat ik me herinner. Grote druppels vallen naar beneden en de plattegrond die we vanmiddag hebben opgehaald helpt maar heel even als schuilmiddel en binnen een paar minuten zijn we doorweekt. Snel terug naar het hotel om op te warmen. En morgen maar even een nieuwe plattegrond halen.
In Melbourne bezoeken we verschillende plekken, zoals Harbourtown, Southbank, St Kilda en het centrum. De ene dag hebben we regen en is het koud en de volgende dag zon en 35 graden... Elke dag is het weer een verrassing wat het weer gaat doen en soms lopen we wel 3 keer terug naar het hotel om onze kleding te veranderen... We bezoeken de enorme 'Shrine of Remembrance' waar we alle verhalen en overblijfselen van de oorlog kunnen aanschouwen en bekijken. Een indrukwekkende lokatie met een hoop historie. Ook lopen we door de botanische tuinen en gaan een aantal keer het centrum in voor wat leuke dinnerdeals. We gebruiken de eerste dagen vooral om een beetje uit te rusten en alle foto's en verhalen van Nieuw Zeeland nog eens goed te bekijken.
Op zondag 31 januari is het familiedag. Jaja, ik heb wat familie hier in de buurt van Melbourne wonen en ze hebben een familiedag georganiseerd, zodat ik iedereen eens kan ontmoeten. We nemen even voor 12en de tram en stappen uit bij Biagios waar een tafel voor Broekhoff is gereserveerd. We zijn wat vroeg en dus ook de eersten. Ik ben benieuwd wie er zo allemaal binnenkomen... Niet veel later komen Luanne, Terrence en Gabby binnen. Ik herken Luanne vooral omdat ze zo enthousiast op ons af komt lopen. ;) En vervolgens komen Errol, Sofia, Tina en Rino er ook nog gezellig bij. Een hoop gezelligheid. We hebben ontzettend veel lol, hebben een heerlijke lunch en vergeten de tijd. Na ruim 4 uur nemen we weer afscheid en bedanken we voor de lunch. Thank you all!
Tijdens de lunch zijn we er ook achter gekomen dat alle treinen en bussen van de V-line in de staat Victoria gratis zijn. Er is een of andere actie aan de gang voor 2 weken en dus voor ons een perfecte tijd om hier te zijn. De volgende dag lopen we het treinstation binnen om te checken hoe het nou precies zit. 'We would like to go to Adelaide, how far can we go with the free bus?' De man achter de balie antwoordt vervolgens met: 'Adelaide.' 'Yes Adelaide' Aangezien Adelaide in de staat 'South Australia' ligt, lijkt het ons logisch dat we halverwege misschien over moeten stappen. We stellen de vraag nog een keer, maar het antwoord op de vraag blijft hetzelfde... haha. Blijkbaar kunnen we helemaal gratis naar Adelaide. Fantastisch. Gelijk maar boeken die bus. We boeken hem voor zaterdag, zodat we nog een paar dagen hebben om rondom Melbourne alles met de trein te verkennen. Zo gaan we nog een dagje naar Ballarat en een dagje naar Bendigo. Beide plaatsjes zijn wat ouder en hebben leuke bezienswaardigheden. We bekijken de beelden en de verschillende gebouwen in de straten en in Bendigo boeken we zelfs nog een nachtje in een hostel voor we richting Adelaide gaan. Leuk om weer even wat anders te zien dan de drukke stad. Melbourne is leuk, maar toch ook wel ontzettend druk.
Adelaide.
We hebben wel weer genoeg van Melbourne gezien en op zaterdag 6 februari stappen we om 10 uur in de bus richting Adelaide. Het is een lange busrit en na 10,5 uur komen we 's avonds aan in Adelaide. We lopen een stukje richting het hostel, denken we, maar al snel komen we erachter dat we de verkeerde kant op aan het lopen zijn. Dan maar een taxi. We worden voor het hostel afgezet en onze sleutels voor de kamer zitten in een kluisje naast de deur waar we de code niet voor hoeven op te lossen, maar gewoon van hebben gekregen. Top!
Adelaide here we are! Het hostel waar we zitten is vrij groot. We zitten in een 4 persoonskamer waar we samen een stapelbed delen, waarbij je het bovenbed kunt vergelijken met slapen op de vloer (zo hard is het)... Het is warm in de kamer en de fan staat continue op de hoogste stand, maar we betalen gelukkig niet al te veel. Adelaide is een van de goedkoopste steden in Australië. Wat ze in veel steden in Australië ook hebben, zijn gratis bussen in het centrum en ook hier stopt de gratis bus bijna voor de deur. We ontdekken Adelaide waar we Chinatown een paar keer bezoeken (ook op Chinese New Year, waarbij we voor een leuke prijs eten aangeboden krijgen), het centrum verkennen en gaan fietsen! Ze hebben hier niet alleen gratis bussen, maar ook gratis fietsen en dus moeten we daar gebruik van maken. Het strand ligt op zo'n 23 km afstand en dus smeren we ons goed in, nemen we alle strandspullen mee en stappen op de fiets. De route is langs een rivier en naast een niet al te moeilijke weg ook nog eens een hele mooie. Na zo'n 2 uur komen we aan bij het strand waar we maar gelijk een duik nemen in de zee om lekker af te koelen. We lopen Glenelg een beetje door en hebben een heerlijke lunch bij Outback Jacks (de naam zegt genoeg). Na Glenelg fietsen we nog naar Harbourtown wat je kunt vergelijken met Bataviastad en fietsen we in weer 2 uur terug, wat ons precies om 1 voor 7 bij het hostel brengt, zodat we nog net op tijd de fietsen in kunnen leveren voor 7 uur. Toch wel grappig hoor, dan kan je nog zo goed zijn in fietsen, in een ander land met heuvels en bergen, andere verkeerssituaties, zoals links fietsen, en andere fietsen met een helm op je hoofd is het toch net ff wat anders... Maar het was heerlijk!
We hebben inmiddels wat leuke mensen leren kennen in het hostel en zitten elke avond met een gezellige groep op het balkon. Rond 5 uur is het op het balkon niet te harden, omdat de zon dan precies op het balkon staat en met 35 graden is dat best warm kan ik je vertellen en zie je iedereen verdwijnen, maar rond 6 uur is het er heerlijk. Het is gezellig en naast alle leuke spelletjes hebben we vooral erg veel lol. We wilden ook graag naar Adelaide, omdat hier 2 meiden wonen die we nog kennen vanuit Alice Springs. Doreen en Jana, beiden uit Duitsland. Doreen heeft net een kleintje en woont met haar Australische vriend, Carl, in de Adelaide Hills. Jana heeft een zoontje van bijna 3 en woont met haar Engelse vriend een stukje verder in de Hills. We spreken met ze af voor een kopje koffie en omdat dit weer zo gezellig is, worden we de dag erna opgehaald om op de Adelaide Hills met een picknick de sunset te komen bekijken. We hebben lekkere hapjes en drankjes en kijken van bovenaf naar de prachtige zon die over de stad heen straalt en vervolgens in zee verdwijnt. Een kleine Bandicoot komt ons ook nog even gedag zeggen (een kleine possum die meer wegheeft van een rat dan een possum) Een prachtige avond, met prachtige mensen. De volgende dag nemen Carl en Doreen ons mee naar hun huis in de hills en naar Hahndorf, een Duits dorpje met Duitse, maar ook veel Nederlandse produkten, omdat Australiërs het verschil toch niet doorhebben, (wij maar al te goed) waar we gaan voor bier met pizza ipv koffie en cake (sorry Doreen) Thanks guys for showing us around in Adelaide!
's avonds worden we in Adelaide nog blij verrast met de Parade van de Fringe Festival. Optredens in alle vormen en maten komen voorbij in één grote stoet. We krijgen zelfs nog een privé showtje van 2 acrobaten. Erg leuk. Op zondag 14 februari is het een superspeciale dag, want Danny is nu de leeftijd die niet meer in een maand voorkomt en dus vieren we een speciale verjaardag met Churros, drankjes bij de Fringe, frietjes en spelletjes in het hostel. We maken er een gezellige dag van en Danny voelt zich jarig.
Help X op een sheepfarm.
Na bijna 3 weken in het dure Melbourne en het gezellige Adelaide is het weer tijd om een beetje geld te besparen. Dit keer kunnen we niet werken in Australië, aangezien we onze werkvisums al eerder hebben gebruikt, maar is er gelukkig wel de mogelijkheid om te gaan werken voor accommodatie en voedsel. We hebben contact gehad met een stel die een schapenboerderij runnen, 3 uur ten zuiden van Adelaide en hebben afgesproken dat we ze een weekje komen helpen. Ik ben benieuwd, aangezien we beiden vrij weinig ervaring hebben met dieren... We nemen op maandagochtend om half 10 de trein richting Noarlunga waar we vervolgens door Nick worden opgehaald, die ons nog even meeneemt naar een paar winkels voor we na een uur de boerderij oprijden. Nick is 29 jaar en is samen met Sammy de eigenaar van een boerderij met 80 hectare grond en met zo'n 400 schapen. Nick en Sammy hebben elkaar leren kennen tijdens het reizen door Australië zo'n 5 jaar geleden en hebben dus het een en ander met ons gemeen. Nick leidt ons rond in het huis en de schuur waar we een kamer kiezen die uitkomt op de gezamelijke ruimte waar we 's avonds samen zullen eten. Vervolgens laat hij ons de boerderij zien en beginnen we na de lunch direct met werken. Vandaag is Nick nog hier en kan hij ons alles goed uitleggen en laten zien, morgen moeten we het zelf doen. Nick heeft namelijk bedacht dat wij mooi verder kunnen met fencing. Hij is begonnen met een nieuw hek, maar heeft naast zijn baan geen tijd meer om dit af te maken. We moeten de palen voor het hek in de grond zetten. Leuk! Danny heeft al eens eerder met een tractor gereden en mag dat nu dus weer doen. Ik zorg ervoor dat de boor op de goede plek komt, boor een gat met het 400 kilo zware gewicht en druk vervolgens de paal erin. Danny helpt me met de palen, die soms niet te tillen zijn en zorgt ervoor dat ze recht de grond in gaan. Wat een goede samenwerking. :) Het gaat nu af en toe nog een beetje onhandig, maar dat is vooral een kwestie van het een paar dagen doen. Het is weer eens wat anders en wel weer een hele leuke ervaring. Na een paar uur komt Sammy thuis en stoppen we er ook mee voor vandaag. Naast Sammy en Nick, wonen ook Jessy en Noa nog in het huis. Noa werkt half voor accommodatie en werkt in het weekend een aantal uur op de boerderij en Jessy betaalt huur. Wel koken Sammy en Nick iedere avond voor iedereen in het huis en eten we dus de eerste avond met een gezellige groep mensen lasagna in de gezamenlijke ruimte. Het voelt bijna een beetje als een hostel waar dan ook nog voor je gekookt wordt.
Op dinsdagochtend maken we een ontbijtje en werken we het lijstje af wat Nick en Sammy voor ons hebben neergelegd. Aangezien het begint met regenen, beginnen we met het schoonmaken van de commonroom. Vervolgens checken we het water van de kippen, de schapen, de paarden en de geit. Er is vannacht aardig wat regen gevallen en dus zitten de bakken allemaal goed vol. Het laatste op de lijst is verder met fencing. We geven de grote palen wat extra water en een dreun, maar deze gaan haast niet verder. Nick is deze vergeten puntig te maken aan de onderkant en moet deze er dus waarschijnlijk weer uithalen. Wij gaan verder met het hek op een ander veld en we slaan paal na paal de grond in, tot de machine er bij de 7e paal mee ophoudt. Er is blijkbaar een schroef uitgeschoten en de machine maakt naast een raar geluid ook een rare beweging. Zullen we de laatste paal er nog in slaan of niet... We nemen het zekere voor het onzekere en stoppen ermee voor vandaag. Dan maken we nog maar wat extra schoon in de commonroom, zoals alle kastjes en plankjes. Zodra Nick terug is laten we hem de tractor zien en zegt hij dat het een goede keus is dat we zijn gestopt. Even later ziet hij ook dat de boorkop mist... Oeps. Dat hadden wij nog niet gezien... En ik weet zeker dat hij er nog op zat bij het laatste gat. Danny heeft de boor uiteindelijk met veel moeite uit de grond weten te krijgen en toen ook niet opgemerkt dat de boorkop er niet meer op zat. Dan moet hij dus nog in het laatste gat zitten. Danny en ik proberen met een schep en een lange ijzeren staaf de boorkop terug te vinden in het gat, maar kunnen niks vinden. Nick fixt de machine op de tractor en gaat met ons mee om een 2e gat ernaast te boren met de grote boor. Omdat de boor steeds uitwijkt naar het al bestaande gat is het best lastig, maar na veel gedoe, boren, graven en scheppen, komt gelukkig de boorkop na zo'n 1,5 uur weer boven water... We hadden ons anders best lullig gevoeld als we deze 2 weken oude boorkop van 350 dollar op onze 2e dag kwijt zouden zijn geraakt... gelukkig... En blijkbaar was het niet helemaal onze schuld. De schroef die door de boorkop zat was niet sterk genoeg en dus gewoon afgebroken. Gelukkig kunnen we nu met een gerust hart de heerlijke curry eten die vanavond voor ons is gemaakt.
Op woensdag 17 februari beginnen we onze dag weer met de enorme palen, maar ook dit keer is er geen beweging in te krijgen. We gaan verder met waar we gisteren zijn gestopt. Het gat was al geboord, maar omdat deze nu 2 keer zo groot is geworden boren we 1 meter verder maar een nieuw gat. Maar wat ben ik blij dat we die paal er niet gisteren al in hadden gezet... Goed, een nieuwe dag, een nieuw begin. Maar helaas worden we bij deze dag fencing ook weer onderbroken doordat het wel heel erg nat wordt bij de voeten... bij gat 3 boor ik precies in de waterleiding... Na een telefoontje naar Nick sluit Danny de kraan en kunnen we gelukkig weer verder, al kost dit allemaal toch best wel weer wat tijd... maar ach dat hoort er ook bij. We maken 1 kant van het weiland af vandaag en beginnen aan de grote palen van de poorten. Danny showt z'n vaardigheden met de kettingzaag en maakt de palen puntig aan de onderkant, zodat ze supermakkelijk de grond in gaan. Welkom in Australië... haha. We werken elke dag 5 uur en zijn dan ook nog 2 dagen vrij en omdat we vroeg beginnen, hebben we 's middags even tijd om de omgeving te verkennen. Het land is aardig groot en heeft naast schapenvelden ook moeras en een rivier. In de verte zijn rond zonsondergang af en toe ook wat kangaroes te zien. We lopen vandaag een stuk door de weilanden naar de rivier, waar we nog een bijenkorf vinden en een hoop bramen. Na zo'n 2 uur komen we terug en komen Nick en Sammy niet veel later ook terug van werk. Nick komt aanlopen met 2 enorme pakken en laat ons die aantrekken. We gaan namelijk de bijenkorf bekijken. En aangezien we liever niet gestoken willen worden door de kleine beestjes, hebben we bijenpakken aan en lopen we achter Nick aan naar de bijen. Als ik naar Danny kijk, krijg ik het idee dat we een maanwandeling gaan doen, haha, maar nee, we blijven gewoon op aarde. Eenmaal bij de bijen, haalt Nick de honingraten eruit en trekt hij de hele bijenkorf uit elkaar om ons alles goed te laten zien. Super interessant. Vooral de kleine dansjes die gedaan worden bij de ingang om de andere bijen te laten zien waar ze nectar kunnen vinden. Nick, die geen pak aan heeft, omdat hij er maar 2 heeft, wordt zo'n 7 keer gestoken, maar lijkt dit niet heel erg te vinden. We zetten de bijenkorf weer in elkaar en ben erg blij dat hij ook dit aan ons heeft laten zien. Als we terugkomen horen we van Sammy dat de paarden zijn ontsnapt. Nick en Danny stappen voorin de auto en ik spring samen met Sammy achterop de auto met de 2 honden en zo gaan we de velden op. Blijkbaar is 1 van de hekken open, die eigenlijk dicht had moeten zijn. De zon is al onder en met het avondrood nog in de lucht rijden we tussen de schapen door naar de paarden. De paarden zijn goed getraind en dus roept Sammy 1 van de paarden die eigenlijk direct naar de auto komt. Ze bindt het paard vast en de andere 2 volgen. Eenmaal in het weiland waar ze horen laten we ze vrij en rijden we terug naar de boerderij. Ik sta achterop de auto, met de cattledog naast me en Sammy daar weer naast. De 3 paarden galopperen naast de auto en de wind waait door m'n haren. Dit is gaaf!
Op donderdagochtend ontdekken we dat alle schapen van het ene weiland zijn ontsnapt naar het weiland ernaast. Het gras bij de buren is altijd groener... En ja als er 1 schaap door het hek is, dan volgen er meer... Met mijn favoriete rode terreinwagen rijd ik het veld op en komen we er snel genoeg achter door welk gat alle schapen zijn gekomen, want daar gaan ze allemaal achter elkaar gewoon weer door terug... We proberen het gat te dichten met wat grote boomstronken en hopen dat ze niet weer ontsnappen. Vervolgens doen we een klein stukje hek en gaan dan rond 12 uur terug naar de schuur, want vandaag komt de slager. Nick heeft 12 schapen uitgezocht die vandaag door de slager onder handen worden genomen en wij mogen hem daarbij helpen. Dit is totaal nieuw voor ons en ook best wel even een stap, maar zo zien we wel hoe een schaap in ongeveer een half uur van dier naar vlees veranderd. We helpen de slager af en toe een beetje mee (Danny iets meer dan ik) en kunnen vervolgens na een paar uur de koelkar in de gaten houden. De trailer vol met schapenresten zetten we naast de schuur, dat is een klus voor morgen. Die mogen wij dan namelijk gaan dumpen in het moeras. Het was een bijzondere dag, maar zeker weer interessant om ook eens mee te maken. Net voor 6en ontdekken we dat de schapen die vanmorgen zijn ontsnapt, weer op het andere veld staan. En terwijl ik druk met de auto heen en weer rijd op het veld en Danny achter de schapen aan rent, komt Nick thuis en stuurt hij direct de schapenhond het veld op om ons te helpen. Dat gaat toch een stukje sneller. ;) We plukken nog wat peren voor Sammy en eten vanavond bij Nick en Sammy in het enorme huis, omdat de rest vandaag niet mee eet.
Op onze laatste werkdag hebben we een aardig lijstje om af te werken. De dag begint koud en het regent en dus wachten we 's morgens tot de regen voorbij is, aangezien we geen regenkleding hebben. Rond 10 uur begint het op te klaren, al is het nogsteeds fris, en gaan we op zoek naar een trekhaak voor de trailer. Geen trekhaak te vinden en Nick is ook niet te bereiken. Dan doen we dat later vandaag wel. We checken het water bij alle dieren en gaan verder met het hek op het achterste veld. Na zo'n 2 uur is het hek af en proberen we nog één keer om de grote palen erin te slaan op het andere veld. Dit lukt niet en dus proberen we ze eruit te krijgen, maar er is geen beweging in te krijgen. Deze klus laten we dus maar voor Nick liggen voor dit weekend. Tijdens een flinke bui, maak ik lunch en maakt Danny de trekhaak van de quad vast aan de trailer. Zodra het weer wat droger wordt gaan we er met de terreinwagen en de trailer op uit. Op naar het moeras. We rijden door de weilanden door, over velden met enorme diepe sporen en komen uiteindelijk bij het moeras waar we de schapenhuiden en ingewanden dumpen. We kunnen helaas de trailer niet in 1 keer omkiepen en dus pak ik 1 van de ijzeren stangen uit de auto, ga in de trailer staan en schuif de boel langzaam uit de trailer. Danny helpt ook mee door wat pootjes vast te pakken en de huiden uit de trailer te trekken. Aangenaam is anders en de geur is ook niet echt prettig, maar ook dit soort taakjes horen erbij en we doen het maar wel even. Eenmaal terug bij de boerderij spuiten we de trailer schoon en hebben we nog maar 1 taak voor vandaag. De schapen eten geven. Terwijl ik de schapen op het veld naar 1 kant stuur door heen en weer te rennen (wat best vermoeiend is als je dit zo'n 15 minuten achter elkaar doet... kan ik je vertellen), gaat Danny met de tractor over het veld om een hooibaal te halen. 'Het hek gaat niet open...' 'Wat bedoel je (terwijl ik heen en weer ren), Nick doet dit 2 keer per week' Danny probeert het nog eens en gelukkig lukt het dit keer wel. We moeten een halve baal op het ene veld droppen en de andere helft aan de andere kant. We rollen samen de hooibaal half uit terwijl de schapen er al half op klimmen en Danny probeert de rest op te pakken met de tractor. Helaas verliezen we zo'n beetje de helft hier weer van op het eerste veld, zodat deze schapen ongeveer 3 kwart van de hooibaal krijgen en voor de schapen aan de overkant blijft er nog een kwart over... Dit kwart probeert Danny over het hek te gooien, aangezien we alweer meer dan de helft op het pad zijn verloren en de ingang nog zo'n 100 meter verderop is.. Oeps. Ik probeer het restje nog een beetje over het hek te gooien en het hooi te verspreiden om alle schapen eten te geven. De schapen staan tegen het hek gedrukt om het hooi op te eten en dus ga ik als een malle nog even door het hooi en gooi dit een beetje verder. Een kwartier later gebeurt het gewoon weer... achja... Gelukkig hebben ze in ieder geval iets te eten. Nick komt vervolgens thuis en vroeg zich in eerste instantie af waarom de schapen zo weinig te eten hadden, maar zag toen nog 2 hoopjes en vond dat we toen goed ons best hebben gedaan.. haha... Na zo'n 9 uur werk vandaag hebben we het lijstje afgewerkt en zitten onze uren er hier voor Sammy en Nick alweer op. Het was een leerzame en interessante week waar we veel nieuwe dingen hebben geleerd. Sammy en Nick nemen ons na deze laatste dag mee naar de pub waar we heerlijk eten en het vooral heel gezellig hebben. 's avonds maken we er nog een leuk feestje van in de commonroom met de hele crue. Zaterdag en zondag zijn we vrij en maken we gebruik van Sammy's auto om de omgeving eens te ontdekken. We bezoeken Victor Harbour, gaan de zee in en proeven wat biertjes bij de Smiling Samoyed brouwerij. Op zondagavond maken we er met Sammy en Nick nog een fantastische Australische avond van met een heerlijke bbq en hebben we er weer een supermooie ervaring erbij. Thanks Sammy en Nick. Maandagochtend 22 februari vertrekken we weer en worden we 's morgans om 8 uur op de trein naar Adelaide gezet.
Liefs van opa en oma