Shaky laatste dagen op het zuidereiland.

Op 24 april komen we aan in Kawatiri, waar een simpele gratis camping is. We zetten de auto op een plek naast een riviertje, omringd door bergen. Ik maak de auto klaar voor de nacht, wat inmiddels de routine is als we ergens de auto neerzetten. De ramen voor bedekken met onze gordijntjes en het zonnescherm en alle spullen van het bed naar voren, zodat we dit niet in het donker hoeven te doen. Danny zit buiten te lezen en kijkt naar mijn drinken die op de tafel staat. Het gaat er bijna overheen, maar dat kan haast niet komen door die motor die op de weg rijdt. Danny roept: 'Linda! Linda!' En op de toon waarop hij me roept moet er wel iets aan de hand zijn. 'Wat is er?' En als ik met beide voeten op de grond sta merk ik het ook. Alles beweegt, de grond schud goed onder onze voeten en we horen stenen van de bergen vallen. In eerste instantie dacht ik dat Danny me een enorme trein vlakbij wilde laten zien... Maar nee. Dit is onze eerste aardbeving in Nieuw Zeeland. Achteraf horen we dat hij op nog geen 50 km afstand is ontstaan en dat hij een kracht had van 6.2 op de schaal van Richter. Wat best veel is als je dit vergelijkt met de aardbeving van 5 jaar geleden in Christchurch die een kracht van 6.3 had. Maar gelukkig is er nu niet veel aan de hand. Wel bizar. Ik heb het opeens ook wel heel erg warm in m'n dikke vest ;) Maar helaas is dat maar van korte duur en wordt het al snel weer aardig koud. Snel naar binnen.

25 april is het Anzac Day, de dodenherdenking hier in NZ. Wat dit jaar heel speciaal wordt herdacht in een hoop plaatsjes, omdat het precies 100 jaar wordt herdacht. We zien 2 oude vliegtuigjes overvliegen en houden een minuut stilte bij de ingang van de winkel voor deze opengaat, waardoor we het ook een klein beetje meemaken. Vervolgens rijden we via een onmogelijke bergweg naar Uruwheua, waar we de auto op een gratis camping zetten. Net na ons avondeten begint het keihard te regenen en dit gaat zo'n beetje de hele nacht door. De volgende ochtend komen we erachter dat we de auto dan ook op een goed plekje hebben gezet, want op 2 m afstand ligt een enorme plas met water van zo'n 4 m doorsnee. Daar wil je niet instappen als je de auto uit stapt... Het is 26 april en dat betekent dat we alweer 3 maanden op reis zijn in Nieuw Zeeland. Wat gaat het toch snel. Door de regen en de wolken komen we in Takaka. Dit zou een heel leuk plaatsje zijn, maar omdat het regent èn zondag is, is er vandaag niet zo veel te beleven. Dit is één van de regio's in NZ, waar het bijna nooit regent, maar helaas hebben wij pech. We gaan verder naar Farewell Spit, waar een landtong van zo'n 35 km de zee ingaat. We kunnen er maar zo'n 4 km van bewandelen en dan zou je de hele landtong moeten kunnen zien, maar niet vandaag vanwege de bewolking. Wel is het een leuke wandeling over het strand en door de duinen die we tussen de buien door prima kunnen doen. Bij Fossilpoint gaan we op zoek naar fossielen, maar het enige wat we vinden zijn lagen met stenen onder de bergen. Zullen dat dan fossiele stenen zijn?... Via een boerenpad tussen de schapen en koeien door lopen we terug naar de auto en zijn we net op tijd voor de regen weer binnen. De bergweg weer terug, rijden we door naar MCKee Domain. Een camping aan het strand vlak voor Richmond. Het is koud en nat, dus eten we maar stokbrood met kaas in de auto ;) want koken zit er vandaag niet in. Na weer een nacht met gratis showers zijn er om onze auto heen enorme plassen ontstaan. Met m'n (gelukkig redelijk waterdichte) bergschoenen, die bijna helemaal wegzakken in de diepe plassen, loop ik naar de weg. Danny denkt slim te zijn door over de plassen heen te springen, zo breed zijn ze ook weer niet... Danny springt over de plas, maar vergeet even dat het door de regen ook megaglad is... en glijdt uit. Met broek en schoenen in de plas is Danny niet helemaal droog overgekomen... Ik mag eigenlijk niet lachen, maar het is wel een beetje grappig. Het jammere is nu alleen dat alles vies en nat is en ook niet gaat drogen in de van. Op naar Nelson op zoek naar een hostel!

In Nelson komen we uit bij Aurora BP, een lekker simpel hostel, waar we direct een kamer in kunnen en onze was kunnen afgeven bij de wasvrouw. TOP! Na een fantastische warme douche gaan we in het stadje poolen in een leuk café. We vinden het hier zo leuk dat we tot  's avonds blijven en ook een burger bestellen. Een enorme burger voor een leuk prijsje. Het is tenslotte Kingsday in NL. De volgende dag is het nog fris 's morgens, maar de zon schijnt. Dus op naar buiten! Om de hoek zit een muziekwinkel waar ik een nieuwe snaar wil halen voor m'n gitaar. Ik neem de gitaar mee, omdat ik ook wel benieuwd ben hoe het zit met de akkoorden. De man checkt de gitaar en vertelt me dat de fretten niet goed staan. De ruimtes tussen de fretten zijn niet goed op elkaar afgestemd en ookal is de gitaar gestemd, de akkoorden zullen altijd vals zijn... mm... Fijn. Geen nieuwe snaar dan, maar: dag gitaar... Gelukkig hebben we nog een Ukelele.

Na 2 nachten vertrekken we uit Nelson, want het weerbericht ziet er goed uit. Dus we kunnen weer in onze van slapen. We rijden naar Whites Bay, iets voorbij Blenheim. Op een prachtige DOC site aan zee zetten we de 'van' vanavond neer. Vanaf de auto kunnen we de zee zien. Wauw! We maken pitabroodjes met kip vanavond, die blijkbaar erg goed ruiken, want van achter de auto komt een possum ons eten even van dichterbij bekijken. Het is al vroeg donker en ook best koud, maar er schijnt hier een mooie wandeling te zijn naar glowworms, die natuurlijk alleen 's nachts te zien zijn. En dus trekken we onze bergschoenen aan en gaan het donkere bos in. Het pad vinden is nog een leuke uitdaging, maar na 10 minuten gaan we de goede kant op. We lopen zo'n 30 minuten met het geluid van sompige schoenen in de modder en komen weer uit op de camping, maar dan boven op de berg... mm geen glowworms. Ze zouden ergens bij een brug moeten zitten en dus lopen we terug naar de laatste brug en gaan op zoek naar het stroompje, waar ze vaak zitten. En dan aan de andere kant van het water tegen een muur van stenen zien we tientallen blauwe glowworms. Een prachtig gezicht. Alsof je naar een sterrenmuur kijkt. We genieten van dit mooie plekje en lopen dezelfde sompige weg weer terug. Nu is het niet meer koud, dat scheelt! ;)

Vrijdag 1 mei beginnen we met een mooie wandeling naar een uitkijkpunt boven op de berg. De Black Jack walk. Eenmaal bovenop de berg is het ook echt geweldig. Links en rechts van ons gaat het vrij steil naar beneden en zien we aan beide kanten de zee. En op deze zonnige dag ziet dat er erg mooi uit. Op de terugweg zien we een egel op het pad liggen. Hij lijkt niet helemaal goed te zijn. We proberen hem op z'n pootjes te zetten, maar hij draait weer terug. Het lijkt erop dat hij niet lang meer leeft. Als we weer opstaan zijn we allebei duizelig. Maar snel verder... misschien zit er iets in de lucht. Na de mooie wandeling gaan we nog even een keer Blenheim in om daar wifi te gebruiken en de ferry naar het noordereiland te boeken. En omdat het zo mooi was aan zee, gaan we weer terug naar deze plek waar we nu een andere DOC site uitzoeken. We staan vroeg op na een fris nachtje en verplaatsen Chop naar een plek aan zee om te ontbijten en op te warmen in het zonnetje. Echt genieten zo. Er is geen wolkje in de lucht... tot we in Picton aankomen wat blijkbaar in een wolk ligt. Over 3 dagen hebben we de ferry geboekt en dus hebben we nog een paar dagen in en om Picton heen. Vandaag rijden we naar een camping aan de Charlotte Sound waar de wolken inmiddels zijn opgelost (Aussie Bay) Een kleine camping aan het water waar nog 1 andere camper staat. We zetten Chop op een privé plekje neer naast het water. Een ijsvogel probeert visjes te vangen vanuit de boom waar we naast staan. Mooie vogels om te zien.

De volgende ochtend begint de dag weer in een grote wolk, maar eenmaal bovenop de berg zitten we ook boven de wolk, wat hetzelfde uitzicht geeft als wanneer je uit een vliegtuigraampje kijkt. Bij Waikawa stoppen we voor een wandeling. Eerst nog even een toilet opzoeken. Deze is bij Bob's Bay. 10 minuten lopen staat er op het bordje. Na 10 minuten van zo'n 500 m hoogte naar 0 m zijn we inderdaad bij een toilethokje en kijken we uit op de haven waar de ferry's langskomen. We moeten dezelfde weg ook weer omhoog, wat ons iets langer kost dan 10 minuten en ons goed laat zweten. het is warm, bij de auto maar even een korte broek aan en dan door naar het Q Charlotte Sound viewpoint. We lopen in ongeveer een uur naar de top, waar we een prachtig uitzicht hebben over de baai. En hier nemen we dan ook ons eerste filmpje op voor Sjirk en Simone, die over een paar dagen gaan trouwen. Omdat we niet bij het trouwfestival kunnen zijn, wat we natuurlijk erg jammer vinden, willen we ze wel een boodschap sturen. We hebben er nu al erg veel lol in ;) We rijden na de wandeling een stukje verder langs de kust naar het oosten en kiezen een mooie kampeerplaats uit op een enorme grasvlakte. De volgende ochtend is het vloed en staat de zee op een paar meter afstand van Chop. Mooi hier hoor. Tijdens een pannenkoekenontbijt maken we nog meer grappige filmpjes en gaan we weer terug naar Picton waar we op een gratis camping staan vlakbij de ferry terminal.

Op dinsdag 5 mei halen we een ontbijtje met slechte koffie bij de Dutch bakery en checken we in bij de ferry. We staan als 3e auto in de rij en om 10 uur rijden we de boot op. We verlaten het zuidereiland voor nu. Op naar de warmte! Gelukkig is de zee vrij kalm en gaan we niet al te hard heen en weer. Rond 2 uur komen we aan in Windy Wellington.