Winter in KeriKeri

Ja ja, we zitten nog steeds in Kerikeri. Het is nu dan ook winter in NZ en we willen pas weer gaan reizen als het lente wordt. Hier hebben we nog continue werk gehad en hebben we werk tot ongeveer 10 oktober. Daarna waarschijnlijk ook nog wel, maar dan willen we hier weer eens weg gaan.

We zitten in een fantastisch hostel in Kerikeri. Hone Heke Lodge (http://www.honeheke.co.nz/) ookwel een flashpackers genoemd. Dat wil zeggen: een backpackers met stijl. Een iets luxere accommodatie. Dave en Victoria hebben dit hostel gekocht op 14 februari 2014. (wat een mooie dag ;) Nog niet erg lang dus. Er is in die tijd al een hoop veranderd in en aan het hostel en ze verbeteren steeds meer en meer. Dave komt uit Engeland en Victoria is een kiwi. Beiden hebben ze aardig wat van de wereld gezien en hebben ze 1,5 jaar geleden bedacht om een hostel te openen. Victoria heeft 3 jaar in Japan en ook 1 jaar in Nederland geleefd. En kan ons dus ook af en toe verstaan... ;)

Na Seeka, de kiwi-fabriek, ben ik op zaterdag 6 juni direct begonnen met wwoofen. (werken voor accommodatie) Danny zou een baan hebben voor een paar dagen en ik wilde natuurlijk niet zonder werk komen te zitten en heb m'n beschilderde stenen aan Dave laten zien. (iets wat ik nu doe als ik me verveel, maar ik verveel me gelukkig nooit ;) )

'Is het misschien mogelijk om hier in het hostel wat mooie schilderingen te maken?' Dave is direct enthousiast en wil al gelijk ja zeggen, maar gaat het eerst met Victoria overleggen. En ja! Ik mag beginnen met een kiwi in de gemeenschappelijke ruimte. Cool! Danny's baan gaat helaas niet door, maar terwijl ik voor onze accommodatie schilder, bakt en kookt Danny van alles in de keuken. Top! Na 15 uur schilderen staat er een real life kiwi en mini cartoon kiwi's op de muur. Ik ben blij met het resultaat! en gelukkig Dave en Vicroria ook!

2 dagen geen werk in dit hostel is lang en dus heeft Dave voor Danny op maandag alweer een baan gevonden. Het is weer iets met kiwi's, maar nu buiten in de orchards. Een stuk beter. Samen met Nick (Amerikaan) kan hij daar ongeveer een maand werken. Wat fijn!

Ik ben inmiddels met andere klusjes in het hostel aan het werk gezet. Nick werkte eerst 18 uur pw voor zijn accommodatie, maar omdat hij nu een baan heeft, heb ik zijn wwoof-baan overgenomen. En omdat ze nog een hoop meer te schilderen hebben in het hostel, mag ik daar eerst mee aan de slag. Ik schilder de muren in de keuken, de pingpongroom, de garage, het kantoor en de flat. Ondertussen ben ik nog wel druk met het zoeken naar een baan, want een beetje geld erbij zou ook wel fijn zijn, dan alleen maar werken om m'n huur te betalen. In de New World (supermarkt) hang ik advertenties op met m'n vaardigheden en zoek ik elke dag naar advertenties van mensen die op zoek zijn naar werknemers.

Op donderdag 11 juni vindt ik een briefje waar ik achteraan wil bellen. Ik maak er een foto van en bel voor de zekerheid Danny eerst even om te vragen of het echt is wat ik denk dat het is en als hij het niet weet kan hij Nick nog vragen. Danny zegt dat het klopt en dus bel ik op.

'Hello, Linda speaking here. I saw your advertisement in New World and I'm wondering if you allready have one.'

'No not yet, do you have one for me?'

Mm... nu ben ik confused... Op het briefje stond : Looking for a babywalker. Willing to pay, within reason.

'So what do you exactly need?'

'A babywalker, so do you have one?'

Het kwartje valt... 'No, sorry' hahahaha. Ze moet ook wel gedacht hebben, wat een raar gesprek. Maar ik lach me kapot.

Danny kan er ook erg om lachen, maar Nick nog veel meer, want die had me wel kunnen vertellen dat het een kinderwagen was... Tsja.. ik dacht een actieve babysitter... Gelukkig was het niet al te raar, want zelfs Dave kende dit woord niet...

Nog geen werk dus... maar ik blijf zoeken. In het hostel is het inmiddels erg rustig. De meeste mensen zijn, nu het seizoen over is, vertrokken en we zijn met zo'n 10 backpackers over, wat wel weer leuk is om elkaar allemaal wat beter te leren kennen. Na m'n 3 wwoof-uurtjes 's morgens maak ik wat mooie wandelingen in de omgeving met Christine (een engelse meid die voor het hostel werkt) en met Yael (een duitse meid die hier ook een jaar op school heeft gezeten en nu rondreist) We lopen naar de rainbow falls, die niet ver van het hostel vandaan zijn en Charlies rock, een natural swimmingpool. Yael is nog op zoek naar meiden om te serveren op een trouwerij komende zaterdag en natuurlijk zeg ik daar geen nee tegen. Samen met Maria en Yael maken we ons op zaterdag rond 4 uur klaar voor de trouwerij. We trekken onze 'netste' backpackerskleren aan en proberen er een beetje goed uit te zien. Rond 5 uur komt Richie ons ophalen. We stappen in de auto op weg naar het feest ergens in Kerikeri. '1 van de mannen heeft voor iedereen een superman outfit gekocht en ik heb er ook 3 voor jullie meiden!' zegt Richie... uhm... Ik vraag voorzichtig: 'Wat voor feestje is het eigenlijk precies?' 'Een bachelorparty'... aha... Yael kijkt met grote ogen naar Maria en mij, zo van... dat wist ik echt niet... sorry meiden. Maar nu hoeven we in ieder geval niet bang te zijn dat we rode wijn op een witte jurk gaan morsen... Fijn! :) Het is inmiddels donker en we rijden met de auto een groot landgoed op. We rijden op een schuur af met een hoop al aardig aangeschoten mannen met een gemiddelde leeftijd van 50. Buiten staan 2 vuurkorven en ik vraag me direct af of ze hier ook een toilet hebben... Een heel belangrijke vraag. We stappen uit en erg vriendelijk worden we niet ontvangen. 'Er zijn hier geen vrouwen welkom! Alleen maar mannen...' 'Ok, nice to meet you too, I'm Linda... ' Gelukkig wordt er even uitgelegd dat wij er zijn om de mannen van drankjes te voorzien en zijn ze al snel tevreden... De bruidegom is een man van 55 en gaat volgende week trouwen op Fiji... Toch jammer dat ze ons dáár niet voor hebben uitgenodigd ;) We schenken de hele avond homebrew biertjes en mogen hier zelf ook van drinken, wat zeker niet verkeerd smaakt. We spelen potjes pool, eten oesters, dragen onze mooie superman outfits, doen het vlees op de bbq en steken vuurwerk af... Ja ook dat hoort er blijkbaar bij. De wc is helaas een onafgemaakt gat boven de grond met een hokje zonder deur, dus besluiten we om met z'n 3tjes maar gezellig het weiland op te gaan... ;) Na zo'n 4,5 uur hebben we de mannen tevreden gehouden en onszelf prima vermaakt, krijgen we elk 125 dollar en worden we thuisgebracht. haha. Wat een grap, maar zo heb ik toch wat geld verdiend deze week. Dat wil ik best nog eens doen...

Op zondagochtend hebben we een heerlijk ontbijtje in de zon voor onze kamer. Ook Maria en David (een duits koppel) en Nick komen ons vergezellen. De beste plek van het hostel, want hier is altijd zon. Het is wel winter, maar het is hier prachtig weer. Overdag tussen de 12 en 18 graden en 's nachts wel wat kouder, maar dan hebben we een hele fijne fireplace. En ja, het schijnt hier wat vaker te regenen, maar ook als het regent is het niet heel koud en dan is er altijd die prachtige regenboog. Tijdens het ontbijt komt Christine ons vertellen dat ze niet langer meer in het hostel werkt... mm dat biedt weer perspectieven. Op zondagmiddag wordt ik direct door Dave en Victoria uitgenodigd om even te praten en jahoor... ze hebben een betaalde baan voor me. Fantastisch! Ik maak 25 uur per week, waardoor ik ook nog tijd heb voor andere dingen en krijg daarvoor accommodatie en wat extra's. Top! Danny heeft het inmiddels ook goed naar z'n zin in de orchard samen met Nick. Ze maken de orchard weer klaar voor een nieuw seizoen.

In m'n tweede week wwoofen, ontmoet ik ook Bob, de vader van Victoria, de klusjesman in het hostel. Inmiddels doe ik eigenlijk weer hetzelfde als 4 jaar geleden in Alice Springs: Housekeeping! Alleen heb ik nu ook nog wat extra taken zoals verven, als ik tijd over heb en als Dave en Victoria er niet zijn, ben ik de onsite manager... woehoe.

Ik begin 's morgens lekker vroeg, zodat ik om 1 uur klaar ben en dat is toch wel erg fijn. Op donderdag 18 juni ben ik druk met m'n dagelijkse taken en staat Bob met een man te praten bij de garage. 'You look strong!' zegt hij tegen mij. 'Well, I try'. Op de terugweg naar zijn auto loop ik een stukje met de man mee. Lewis is zijn naam. Hij vraagt me of ik aan het wwoofen ben in het hostel. Ja dat klopt. En hij wil in z'n auto stappen. Ik vraag hem of hij op zoek is naar iemand. 'Yes, I'm looking for some strong boys this afternoon, but there is nobody here at the moment.' 'Only boys?' vraag ik hem. 'It can also be a girl, but a strong one!...' 'Uhm, I finish at 1.' 'Then I will pick you up at 1!' En zo kom ik aan een nieuw baantje. Om kwart voor 1 eet ik een snelle lunch en om 1 uur stipt komt Lewis me ophalen. Hij vertelt me dat het misschien een uur of 2 a 3 werk is en dat hij zelf weer terug moet naar z'n werk, dus ik werk alleen. Geen probleem! Ik heb m'n water en telefoon bij me. Ik kom aan bij een enorm huis met een enorme tuin. Lewis wil van een rij met planten af. Een rij van zo'n 2 bij 8 meter aan een bepaalde plant. Het ziet er easy uit. Met alle tools die ik van Lewis heb gekregen ga ik aan de slag en gaat Lewis er weer vandoor. Wauw, de planten hebben toch aardig grote wortels die best diep in de grond zitten. Na zo'n 1,5 uur bel ik Lewis op om te zeggen dat me dit zeker niet in 2 a 3 uur gaat lukken en vraag of hij nog iemand anders erbij wil hebben. O, geen probleem, zegt hij. Ik mag doorgaan en als hij terugkomt over 1,5 uur zien we wel weer verder. De klus is pittig en het is warm. Ik zweet me kapot. Hoe doe ik dat toch altijd... Danny die een relax baantje heeft in de orchards en langere pauzes heeft dan dat hij werkt en ik loop me hier uit de naad te werken... Om 4 uur komt Lewis terug en ziet dat ik hard heb gewerkt. Ik heb ongeveer 1/5 gedaan van wat de bedoeling was, maar de trailer is al aardig vol. Lewis had geen idee van de wortels en wil graag dat ik morgen terugkom. Top! Het is wel genoeg voor vandaag en met de fiets achterop de trailer brengt Lewis me terug naar het hostel. Nu kan ik morgen zelf op de fiets komen. Na m'n hostelwerk op vrijdag neem ik de fiets naar Lewis. Ik verdwaal maar een klein beetje en ..poeh wat zijn die bergen hier soms hoog... na zo'n 20 minuutjes fietsen heb ik een goede warming up gehad voor m'n gardening job... Na nog een dag hard werken ben ik op de helft van het werk en is Lewis tevreden. Misschien dat ik dit weekend met Danny terugkom om het af te maken, als het niet regent.

Het is vandaag vrijdag en we hebben met z'n allen bedacht om gezamenlijk te koken. En dat doen we in het thema: Mexico! Het is eigenlijk een beetje tot stand gekomen doordat Nick en Danny graag tequilla wilden drinken en Maria en David naar Mexico gaan over 2 weken... Dus om alvast in de stemming te komen, doen we een Mexicaanse avond! We halen met z'n allen boodschappen en delen de kosten. Degene die niet koken, wassen af en we hebben een heerlijk diner met tequilla. De tequilla dit keer niet met zout en citroen, maar met chocola en ananas of sinaasappel met kaneel... Best een aanrader moet ik zeggen! Het is erg gezellig en misschien wel iets om erin te houden! Vooral ook de spelletjes tijdens de tequilla zijn erg grappig. En het leuke is: iedereen uit het hostel doet nu mee! Superleuk dus.

Op zondag schijnt de zon weer en stuur ik Lewis een berichtje dat ik vandaag met Danny kan komen werken, als dat uit komt. Hij haalt ons een half uurtje later op en samen werken we nog 4 uur aan de planten en een palm die tussen deze planten staat en er ook uit mag. Het '2 a 3 uurtjes durende werk' is dus 14 uur werk geworden. Z'n vrouw Ruby zegt nog: ik moet het hem zien doen in 3 uur... Na een heerlijke lunch in de enorme tuin met zwembad gaan we rond 2 uur weer terug en zijn we goed moe van het harde werken, maar hebben we fijn wat extra cash voor deze week! En ik mag volgende week weer terugkomen! Top!

Ik werk in totaal 25 uur bij Lewis over een aantal weken verspreid. 1 keer in de stromende regen, maar kreeg toen wel dubbel betaald... Ik heb er nog een palm uitgehaald, een pad aangelegd en gesnoeid en ben dus erg blij dat ik mezelf aan dit baantje heb geholpen! Lewis liet me nog bijna met de kettingzaag aan de slag... maar heeft dit uiteindelijk zelf gedaan... Ik heb hem met een bijl geholpen ;)

Ook heb ik nu 2 keer bij Jenny gewerkt. Een vrouw die niet kan stoppen met praten en altijd te laat is... De eerste dag dat ze me op zou komen halen, kwam ze zelfs helemaal niet... ze had zich vergist in de dag. Maar alle extra baantjes zijn weer mooi meegenomen. Dave en Victoria zijn gelukkig erg tevreden met m'n werkzaamheden en nemen me zelfs mee naar de musical Peter Pan. Hun zoon speelt hier ook in. Superleuk dus! Ook heb ik nog een aantal dagen in het kiwipakhuis van Orangewood gewerkt. En doen we repacking... Erg saai. Alle dozen die al eerder zijn ingepakt moeten we tellen, controleren en opnieuw inpakken. In het pakhuis is het koud en heb ik het soms met 5 lagen kleding nog koud. Wel grappig dat op m'n 2e dag, ze niet zeker zijn van de kiwi's die ik eruit heb gehaald. Ze testen ze om te kijken of ze nog goed zijn, door ze door midden te snijden. En jahoor ze zijn nog gewoon goed... Ze komen me vertellen dat de kiwi's die ik eruit heb gehaald, dus gewoon in de doos kunnen blijven. Ze zijn nu alleen doorgesneden... Ja, omdat we ze moesten controleren... Maar als zij dit zelfs niet van de buitenkant kunnen zien... hoe moet ik dat dan weten.... En dan op dag 4 gaan we de dozen die we vrijdag in de repack hebben gehad nog een keer repacken... omdat de telling niet klopt... Gelukkig doen ze dit werk niet al jaren en leren ze niet om dit van tevoren aan te geven... Na 4 dagen ben ik er klaar mee en stop ik weer bij Orangewood. Wat een bedrijf...

In m'n 1e weekend als manager van het hostel, omdat Dave en Victoria een weekend naar Auckland zijn, moet ik m'n eerste gast helaas wegsturen.. De 18 jarige kiwi is op zoek naar een kamer voor langere tijd. En daar zijn ze echt niet naar op zoek. Ik bel Victoria en Dave op en vraag om advies. Ik moet de jongen wegsturen met de reden dat het volgeboekt is. Wel bizar op een zaterdag met 6 mensen in het hostel en 2 auto's op de parkeerplaats. Ik hoop dat ik de volgende gast wel binnen kan halen. En gelukkig heb ik op maandag iets meer geluk en kan ik 3 mensen inchecken. Janina is de eerste gast die ik rond kan leiden.

Danny heeft ook af en toe nog wat extra dayjobs, zoals een rugSALE en gardening. En ook verdien ik af en toe nog wat bij met het verkopen van beschilderde stenen. Zo kunnen we nog lekker wat sparen voor onze laatste maandjes Nieuw Zeeland.

De thema avond is inmiddels traditie geworden. We hebben het concept iets aangepast, waarbij iedereen z'n eigen gerecht kookt en dit met iedereen deelt. De heerlijkste gerechten worden op tafel gezet en elke avond is het weer alsof we in een restaurant zitten. We hebben de volgende thema's nu allemaal gehad: Mexicaans, Italiaans, Kerst, Mediterraans, Americaans, Aziatisch, Carnaval, Frans, Tirools, Kiwi, Indiaas en volgende week is het Grieks!

Met kerst hebben we natuurlijk een dobbelspel met kado's gedaan en hadden we een echte nep kerstboom. En met carnaval was iedereen verkleed en hebben we polonaise gelopen. Wat ook op dat moment een gotcha opdracht was voor Berend. ;) We hebben in die week het spel gotcha gespeeld, waarbij je een ander een opdracht moet laten doen, zonder dat hij doorheeft dat het gotcha is. Zo heeft Tomas een piramide gemaakt met kiwi's, ik een tikspel gespeeld, Nick push-ups op de grond gedaan en heeft George gewonnen, omdat hij de meeste kaartjes had ;)

Bij elk thema hebben we een heerlijk gerecht gemaakt, zo waren onze gerechten: Nacho's, Lasagna, kerstkoekjes, Gehaktballetjes in tomatensaus en tzatziki, Sluppy Joes, Bami Pangang, Take Away pizza, Ratatouille en Creme Brulee, Tiroler Spinat Spatzle, Pasties en Cheese Rolls en Chicken Tikka. MMMMMmmmmm....... Allemaal zo lekker... Echt iets om te blijven doen, want zo probeer je nog eens iets anders uit.

We genieten af en toe van een vrije dag en gaan dan een mooie wandeling in de buurt doen, waar er genoeg van zijn. Of we gaan naar de hotpools, waar je 4 dollar betaalt voor onbeperkt gebruik van een stuk of 10 verschillende hotpools... allemaal natuurlijk. Het ruikt er naar Rotorua (rotte eieren) en de stank is na 3 keer wassen nog niet uit je kleren, maar het is heerlijk. Vooral op een regenachtige dag! We vernieuwen de WOF (APK) van de auto, die alleen wordt afgekeurd op de riem... En nadat we deze hebben vervangen is hij dus helemaal in orde! We kunnen hem dus met een gerust hart verkopen in november/december. En in het hostel nemen we af en toe afscheid van mensen die er langer hebben gezeten, maar komen er gelukkig ook weer heel veel nieuwe mensen voor terug.

Op Danny's een na laatste dag bij Orangewood werkt het mes waarmee hij de draden doorsnijdt helaas niet goed mee en snijdt hij in 3 vingers een diepe wond. Na een doktersbezoek de volgende dag hoeft het gelukkig niet gehecht te worden, maar moet het wel goed verbonden worden ivm werk. De sneeën zijn goed diep, maar zijn nu na een paar weken gelukkig aardig hersteld.

En dan is het alweer eind augustus en zitten we halverwege onze trip in Nieuw Zeeland. Waarschijnlijk blijven we nog 6 weken in KeriKeri en nemen we 2 weken het hostel over, omdat ze op vakantie gaan. Rond 18 oktober gaan we weer rondreizen en dan een weekje later komen pa en ma ook nog eens deze kant op. Gezellig! Wij hebben er al helemaal zin in!