Kiwi's, kiwi's en nog eens kiwi's.

Op 23 mei rijden we via het regenachtige Pahia door naar Kerikeri. Hier schijnt het wat warmer te zijn tijdens de winter. Maar omdat het ontzettend hard regent, merken we er nog maar weinig van. Wel zien we bij aankomst in het stadje 2 prachtige regenbogen boven elkaar. De deur van het kantoor bij Hone Heke Lodge is dicht, mm misschien toch maar dat andere hostel proberen dan. We vragen of er een kamer vrij is bij Keri Central en de eigenaar stuurt ons weer terug naar Hone Heke, omdat hij helemaal vol zit. Goed, dan bellen we de eigenaar maar even. Er is geen dorm room vrij, maar we mogen voor dezelfde prijs in een double. Dave heet ons welkom. Lucky nummer 13 wordt onze kamer! ´Zijn jullie ook op zoek naar werk?' vraagt hij. mm ja eigenlijk wel. 'Want wij zijn een werkers hostel en kunnen jullie misschien aan werk helpen, maar het seizoen is een beetje afgelopen, dus we zullen zien wat we voor jullie kunnen doen.' Helemaal goed! Nog geen uur later zijn we net terug van de supermarkt en komt Dave me vragen of ik vanavond al kan werken. Ze zoeken iemand in het Indiase restaurant en willen alleen maar meiden. Haha, ja natuurlijk wil ik dat. Dave brengt me rond half 7 met de auto naar het restaurant waar ik direct aan de slag kan in de keuken. Ik ben de dishy vanavond. Best gezellig hoor met al die Indiase mannen. De keuken is niet veel groter dan onze keuken die we thuis hadden. Een pad van 3m2 is voor de ene kok en de andere kok staat in een hoekje bij een enorme ronde oven waar hij het naanbrood in maakt. Ik heb ongeveer 1 meter aan aanrecht waar ik de vuile én schone afwas op kan zetten en daarnaast staan de bakjes met kruiden en sausjes van de kok. De sproeikop sproeit het water alle kanten op en ik ben blij dat de koks niet altijd zien dat het water dus ook in het voedsel terecht komt. Maar het kan haast niet anders dan dat ze dit gewend zijn. Het is een drukke avond. Er zijn 2 groepen van 25 man en nog wat losse tafels. De afwas stapelt zich op, maar ik ben snel en hou het gelukkig goed bij. De afwas schoonspoelen, op het rek zetten, in de afwasmachine, afdrogen en opruimen. Het wordt een routine. Tussendoor krijg ik heerlijke chicken tikka, maar helaas heb ik geen tijd om dit op te eten. Na zo´n 3 uur en ongeveer 50 keer de afwasmachine te hebben gebruikt, ben ik klaar. En omdat m´n schaaltje met eten er nog staat krijg ik een heerlijke maaltijd mee naar huis. De eigenaar is blij en ik mag dinsdag weer terugkomen als ik geen andere baan heb. De kok brengt me thuis en Danny en ik kunnen heerlijk Indiaas eten. Mmm! Het is half 11, maar morgen zijn we toch vrij, dus kijken we nog een filmpje tot ongeveer 1 uur in onze mooie ensuite double met een heerlijk bed! ;)

Knock knock. 'Good morning! Do I wake you up?' Uhmm om 8 uur 's morgens.. 'Yes Dave' Maar gelukkig heeft hij een goede reden. We kunnen over 15 minuten beginnen in het kiwipakhuis voor iig de komende week. Ok doen! We kleden ons snel aan in onze werkkleding, die we ook in de vineyards hebben gebruikt, ontbijten, maken snel een lunch klaar en worden door Dave naar Seeka gebracht. We krijgen kort wat instructies en mogen direct aan de slag. Ik mag dozen dichtvouwen van 3 verschillende rijen en Danny mag dozen labelen en opstapelen. Jemig wat gaat dat snel. Ik heb de eerste doos nog niet dicht of er staan er alweer 3 op mij te wachten. Volgens de supervisors ben ik snel en mag ik bij deze rijen blijven om hierna kiwi's in de dozen te vullen. Als dit snel is, hoe snel moet je dan wel niet zijn om het echt goed bij te kunnen houden. Danny moet de dozen voorzien van een sticker met de juiste grootte en aantal erop en daarna opstapelen op pallets. De platte dozen zijn niet zo zwaar, maar de grote, waar zo'n 120 kiwi's ingaan zijn zo'n 10 kilo per stuk. Danny tilt ze soms met 3 tegelijk op de pallets en dat is vooral erg zwaar wanneer dit op een hoogte moet gebeuren van zo'n 2 meter... Na de eerste ronde hebben we een korte break van zo'n 5 minuten..(woehoe) en mag ik gaan inpakken. Ik vul de platte kiwidozen, die van achter de band worden gevuld met plastic folie en een soort plastic eiervorm, waar de kiwi's precies inpassen. Ik sta bij grootte 36, waarbij er toevalligerwijs 36 kiwi's in de dozen passen. Met m'n heup druk ik op een soort pedaal om de lopende band te laten draaien. De eerste doos is een grote puinhoop en er komen veel te veel kiwi's. Niemand heeft mij nog verteld dat er precies 36 kiwi's links komen en dat ik dan het schuifje naar links moet verplaatsen en tegelijkertijd de lopende band met m'n heup moet laten draaien, zodat de volgende 36 in de volgende doos vallen. Het enige wat ik dan nog hoef te doen is de kiwi's recht leggen. Na zo'n 5 kiwidozen heb ik hem helemaal door en gaat het best goed. Maar wat een tempo!!! Er moeten 3 mensen in mijn rij de dozen dichtvouwen, want de band blijft doorlopen. En snel ook. De andere backpackers vertellen ons dat het de snelste dag ooit is. Iedereen werkt supersnel om het bij te kunnen houden, maar het gaat tè snel. En dan gaan er ook dingen mis. Open dozen met kiwi's vallen hier en daar op de grond, omdat ze niet meer op de band passen en de machine gaat stuk. Top.. even pauze... ;) Na zo'n 8 uur zijn we klaar voor vandaag. Er werken nog 14 andere backpackers bij Seeka, allemaal uit hetzelfde hostel en iedereen is kapot na deze dag. M'n nek doet pijn en m'n knieën willen niet meer. En vanaf morgen gaan we 12 uur per dag werken. Van 7.30 u tot 19.30 u. :s Hopelijk gaat het dan iets minder snel.

We werken dagen achter elkaar 12 uur in het pakhuis. Van vóór zonsopkomst tot na zonsondergang. Kiwidoos na kiwidoos vullen we met kiwi's. Danny is op dag 2 geswitcht naar het voorbereiden van de dozen: plastic erin doen. Dit is gelukkig wat lichter werk, maar kan dan ook weer ontzettend saai zijn op een trage rij. De dagen zijn lang en saai. Soms loopt de band supersnel, maar soms ook enorm traag en dan gaat de tijd nog langzamer... Ik heb inmiddels zo'n beetje bij elke rij gestaan en weet nu wel welke kiwi's ik er tussenuit moet halen. Soms ruik je zo'n echte rijpe kiwigeur en dat is nou net niet de bedoeling, want dan zit er dus een kiwi tussen die open en zacht is... bleh. Kiwi's met schimmel moeten er natuurlijk uit en vierkante kiwi's passen ook niet zo goed in de ronde kiwivorm. Bij rij 27 wil ik niet meer staan. Daar gaat het schuifje heel vaak open, vanwege de 98 kiwi's die door het schuifje heen willen... en dan gebeurt het wel vaker dat ik ipv 98, 196 kiwi's krijg, het schuifje er weer hard op moet slaan en daarna àl die kiwi's moet tellen, omdat de dozen anders niet kloppen. Heel fijn. Ook rij 32 is niet fijn, daar blijven de kiwi's hangen achter het stukje stof waarover ze op de band vallen. De supervisors hebben meerdere keren mijn dozen opnieuw moeten tellen, omdat ik dan de inhoud van 5 dozen tegelijkertijd binnenkreeg... Op een trage dag kan ik de kiwi's netjes met de stickers naar boven leggen, haha, ook wel eens leuk. Je zou er alleen bijna simpel van worden. Maar op dit soort momenten ben je heel blij dat je een studie hebt gedaan en dit niet je hele leven hoeft te blijven doen. Blijkbaar werk ik snel en wordt ik altijd bij de snelle rijen gezet of bij 2 rijen tegelijk... 1 keer werd mij zelfs verteld dat er een jongen op een rij stond die lui was, of ik even wilde wisselen... waarom kan ik me niet ook even lui gedragen, dan hoef je dus minder hard te werken... Maargoed dat zit niet in m'n aard. Ik reken uit dat ik zo'n 60.000 tot 100.000 kiwi's per dag door m'n handen krijg en Danny heeft tot nu toe nog maar 1 kiwi van de grond gehaald... hihi. In het hostel hebben we een overvloed aan rijpe kiwi's en kunnen we over een paar weken waarschijnlijk geen kiwi meer zien. Tussendoor hebben we ook wat vrije dagen, omdat de kiwiplukkers de dag ervoor niet hebben kunnen plukken vanwege de regen. Wij kunnen doorwerken met regen, maar de plukkers niet. Wel fijn dat we dan vaak op onze vrije dag weer mooi weer hebben. Dat hebben we goed voor elkaar.

Het hostel bevalt erg goed. We hebben een double met eigen badkamer, wat wel heel erg fijn is als je bedenkt dat er 3 mannen en 3 vrouwen douches zijn voor zo'n 40 backpackers die bijna allemaal werken en dus na het werk willen douchen. De gezamenlijke ruimte heeft een open haard en 3 enorme picknicktafels. De beste tafel is die naast het vuur, want daar blijft het het warmst. Het is wel overdekt, maar helaas niet helemaal afgesloten, dus vooral 's morgens en 's avonds is het er vrij koud. De keuken is klein, maar er zijn kooktoestellen in de gezamenlijke ruimte, waar het erg gezellig is om te koken. We leren vooral de mensen kennen die ook bij Seeka werken. Er zijn nog veel meer backpackers, maar omdat we elke dag zo laat terug zijn, hebben we daar nog weinig contact mee.

Op maandag 1 juni is het Queens birthday. Een vrije dag voor iedereen. Het is mooi weer en samen met Berend, een Nederlander die hier al zo'n 1,5 jaar in het hostel zit, rijden we met de auto naar Pahia, waar we de ferry nemen naar Russell en nog een stuk rijden om een mooie wandeling te kunnen doen. We zijn bij de Whangamumu track. Een prachtige wandeling door het bos naar het strand die uitkomt bij een oud whaling station. We lopen in zo'n 1,5 uur de berg op en weer af naar het strand. Er zijn nog wat oude restanten van het whaling station die een bezoekje waard zijn. We lunchen op het strand en halverwege de terugweg komen we Friedrich, Doris en Ben tegen die nog net naar het whaling station kunnen voor het vloed begint te worden. Rond 4 uur zijn we terug bij de auto en hebben we ontzettend veel mazzel met het weer. Nog geen 5 minuten later komt het met bakken uit de hemel vallen. Wij zitten gelukkig droog is de auto.

Omdat we dinsdag weer moeten werken bij Seeka zijn ze verplicht om ons te betalen voor de public holiday en dus krijgen we er gratis 8 uurtjes bij. Hoppa! Veel backpackers dachten dat dit de laatste dag zou zijn en hebben al andere plannen gemaakt, maar er blijkt toch nog meer werk te zijn. We zijn nog met 4 man over. Q, Michael, Danny en ik. Donderdag 4 juni mag ik 2 rijen tegelijk doen, maar het gaat snel. Te snel. Ik moet de kiwi's bij de wat snellere rij checken terwijl ze in de doos vallen en de kiwi's bij de langzame rij daarna nog een keer van doos naar doos verplaatsen en ze op die manier checken... Ok dan. Dit is niet te doen. De langzame rij wordt steeds sneller en terwijl ik die kiwi's check is de doos bij de snelle rij ondertussen gevuld... haha, doos dicht en volgende doos. En dan stroomt de andere rij zo'n beetje over met kiwi's... We hebben toch iets meer mensen nodig denk ik. Niet veel later komt ook Katharina uit het hostel binnenlopen met Dave. Iedereen denkt dat Dave haar alleen maar afzet, maar Dave komt tegenover mij staan en mag ook inpakken. Haha. Top! Wel gezellig zo! Mijn 2 rijen worden door 2 andere mensen overgenomen... en ik mag een nog snellere rij gaan doen. Fijn! Om half 5 hebben we nog maar 2 boxen over. Dat betekent nog maar een paar minuutjes werk. En dan loopt de machine fataal vast en hebben we meer dan een half uur pauze... Ze hadden ons beter naar huis kunnen sturen en die 2 boxen voor morgen kunnen bewaren. Maargoed, ik heb ondertussen weer even tijd om alle kiwistickertjes van de banden te halen...

Op 5 juni word is wakker van een geluid in de kamer. Ik doe m'n ogen open, maar het is nog donker, dus ik zie niet zo veel. Dan verschijnt er van achter het bed vandaan een persoon die omhoog komt... haha. Ik doe maar net of ik nog slaap. Net voor m'n wekker afgaat komt Danny me wakker maken voor een heerlijk verjaardagsontbijt met ballonnen en taart! Woehoe! 'Gefeliciteerd' Nu ben ik echt 30. En op deze speciale dag ga ik... kiwi's inpakken... haha. Maar het is de laatste dag en dus hebben we vanavond een groot feestje te vieren. Danny heeft geregeld dat ik bij rij 30 sta vandaag... haha, maar nee... toch niet, want die rij is veel te langzaam. Vervolgens krijg ik een rotbaan, waarbij m'n kiwi's continue blijven hangen en ik ze met een stok moet proberen los te maken. Het gebeurt meerdere keren dat we 6 of meer dozen opnieuw moeten tellen... Ik krijg wel hulp, maar ik ben er wel klaar mee. Danny heeft ook niet de beste dag. Hij moet weer stapelen en 1 van de werknemers werkt er al langer en vindt dat de dozen op een bepaalde manier opgestapeld moeten worden (anders dan hoe Danny het doet) en maakt hier nogal problemen over. Na de eerste pauze komt Danny me vragen of ik, nadat mijn rij stopt, wil stoppen voor vandaag. De supervisor geeft ons de keus, omdat ik vandaag jarig ben. Aangezien we er allebei vandaag een beetje klaar mee zijn, zeg ik natuurlijk ja. We stoppen om 11.15 u. Top! We krijgen allebei een doos met goldkiwi's en een mooie Seeka pet mee naar huis... Laat het feestje nu maar beginnen. Het is een prachtige dag en we starten het feestje met een Bavaria biertje in de zon! Heerlijk. Rond 5 uur komen er wat meer mensen uit het hostel bij en wordt het erg gezellig. Helaas houdt m'n camera er vandaag mee op, maar kan ik van m'n verjaardagsgeld mooi een nieuwe camera kopen. Met feesthoedjes, spelletjes, lekker eten, leuke mensen en lekkere drankjes voel ik me echt ontzettend jarig. Een supergeslaagd feestje!