Ons eerste baantje in NZ
14 april 2015 - Cromwell, Nieuw-Zeeland
Ons eerste baantje in NZ.Op 'St. Patricks day' zeggen we, na een fijne laatste nacht in ons lekkere bed, het wwoofmotel gedag en vertrekken we richting Te Anau. We zijn moe en het is koud. Gelukkig is St. Patrick hier niet al te groots in te Anau en is het niet zo erg dat we na een slechte pizza bij de pizzeria vroeg op bed gaan. Dit keer hadden we ook niks groens gekocht. Op woensdag 18/3 rijden we door naar Queenstown. We zetten 'Chop' op Qpark (de goedkoopste camping van de stad, die alsnog duur is) waar de faciliteiten er beter uitzien op de foto's, dan ze zijn. We eten in Queenstown bij een leuk restaurant, genaamd Surreal, wat echt een aanrader is qua prijs - kwaliteit. Ik een heerlijke green curry en Danny een steak, die nog beter is dan in het motel. Na een koud nachtje komt de zon langzaam bij ons kampeerplekje. Dat is fijn. Even warm worden in de zon. De nachten worden koud. Het vroor vannacht. En een bezoekje aan het toilet 's nachts is dan best koud kan ik je vertellen... brrr... We blijven nog een nacht in Queenstown en op deze mooie zonnige dag kunnen we dan ook nog eens wat leuks gaan doen. We lopen in ongeveer een half uur naar de stad en nemen dit keer geen fergburger (zoals in 2012) maar een fergpie, die helaas nièt zo speciaal is. Bovenop de berg in Queenstown kan je luge rides maken. Een luge karretje is eigenlijk gewoon een kart zonder motor... je remt door het stuur aan te trekken en de weg gaat alleen maar naar beneden. Fantastich! De vorige keer zijn we in 2 uur de berg op gelopen en hebben we daarna de gondel naar beneden genomen, maar dat hebben we al een keer gedaan en dus nemen we nu toch de dure gondola van $40,- omhoog. We hebben 2 lugerides gekocht en na de uitleg gaan we achter elkaar de berg af, met een prachtig uitzicht over het meer, waar je onderweg eigenlijk niks van ziet... We sjeesen naar beneden en remmen af en toe in de bochten. Soms ga je net iets te hard waardoor je bijna de bocht uitvliegt. Het is leuk en na 1 rondje mogen we nog een keer. Woehoe! We nemen de stoeltjeslift omhoog en omdat we nu 'ervaren' luge riders zijn, mogen we parcours 2 uitproberen ;) Het begint al een stuk leuker met een grote heuvel waardoor je een beetje wordt gelanceerd. hihi. Binnen 5 minuten staan we weer beneden, maar het was zeker een leuke ervaring en de moeite waard. Maar goed dat we dit keer niet de berg op zijn gelopen, want blijkbaar heb je nu ook je kaartje nodig om de gondola naar beneden te nemen... (dat was toen nog niet) We koken heerlijke tortilla's bij de 'van' en gaan weer een koude nacht tegemoet.
De volgende ochtend gaan we nog even Queenstown in voor de laatste spulletjes. Het is druk in de stad en dus kunnen we alleen maar een parkeerplaats vinden waar we een uur kunnen staan. Snel winkelen dus! Er is een Harley Davidson tour door de stad en omdat al die Harley's er toch wel erg gaaf uitzien, wil ik daar nog even een fotootje van. En blijkbaar hadden Alex en Christian, de Fransen die we al vaker hebben ontmoet, hetzelfde idee en staan we een tijd (te lang) met ze te praten. Onze parkeertijd zit er bijna op en na nog snel 2 winkels te hebben bezocht gaan we er weer vandoor. Op naar Arrowtown. In Arrowtown zoeken we een leuke camping uit (de enige camping) en gaan we het centrum in. Bij de bakkerij eten we een heerlijke pie, wat we nog wisten van ons vorige bezoek aan Arrowtown en dan rond 4 uur gaan we op zoek naar goud! Want dit is een goudstadje. Bij de lokale goldpanningshop huren we 2 goldpans en gaan we de Arrowtown river op. Ik wil graag in de zon, want dan zie je het goud veel beter, toch..., maar na zo'n 10 meter met m'n blote voeten door het koude water voel ik m'n voeten niet meer. Ik ben op ongeveer 1/3, maar het is echt tè koud en ik ga weer terug. Danny zegt: 'niet zo zeuren' en probeert het ook. Maar Danny komt ook terug met ijsvoeten... dan maar in de schaduw. De zandvliegen lijken ons plekje ook te hebben gevonden en slaan massaal toe. Ik ben het al snel zat met al die vliegjes, maar Danny houdt vol. Helaas zonder resultaat. Wel komen we erachter dat we op de rivier zijn waar een scene van Lord of the Rings is opgenomen, waar de paarden door het water galloperen. Cool. Nog voor 5en brengen we de goud pannen weer terug, terwijl Danny net had afgesproken waar we ze neer konden leggen als de winkel al gesloten zou zijn... 'Hebben jullie wat gevonden?' 'Nee, helemaal niks. De zandvliegen waren te vervelend'. 'Als je in de zon blijft bijten ze niet...' ja dat is goed om te weten. De volgende keer dus wel door dat koude water naar de overkant. ;) Omdat we toch geen goud hebben gevonden nemen we maar een drankje in de beergarden... en genieten we van de zon op de camping.
Op zaterdag 21/3 zijn de Harleys in Arrowtown en zien we ze allemaal nog een keer voorbij komen. Met een Lion King Burger (waarvan het geld naar het goede doel gaat) maken we onze cv af en leveren we die hier en daar in op zoek naar een baan.We kunnen niet blijven wachten op werk en dus rijden we via Cromwell door naar Alexandra. We blijven hier tot dinsdag, omdat dit weekend en maandag alles dicht is ivm Otago Day. Er zit hier een soort uitzendbureau SSCO, voor boeren die op zoek zijn naar werknemers en dus gaan we daar dinsdag even een kijkje nemen. In Alexandra lopen we een wandeling naar de clock boven op de berg. Een klok van zo'n 11 meter hoog. Wel grappig, want zo weet je overal in de stad hoe laat het is. Je kijkt gewoon naar de berg. En zelfs midden in de nacht, want dan is de klok verlicht. Bij de camping praten we met Max, een Duitse jongen, die al 3 maanden van farm naar farm gaat om te werken. Volgens hem zijn we precies op tijd voor de druiven, want de harvest begint volgende week. Top! Op Otago Day bezoeken we de warehouse (een soort goedkope v&d), waar we ons soms uren kunnen vermaken en koken 's avonds met Max in de kampkeuken.
Op dinsdag rijden we eerst naar de ssco, waar we direct op een lijst worden geplaatst. Ze bellen ons als er werk is. Na 2 nieuwe banden voor Chop kunnen we weer even voort en slapen we vanavond op een gratis camping in Clyde. Een simpele camping langs de weg, met een mooi uitzicht over de rivier.Omdat we nu toch nog ongeveer een week moeten wachten tot het druiven plukken kan beginnen, kunnen we net zo goed nog even doorrijden naar Wanaka. De plek waar ik uit een vliegtuig ben gesprongen. We zetten de auto op de camping en lopen het stadje in. Bij de waterbar stoppen we. Het is hier happy hour en ook het eten is voor de helft van de prijs. Dat klinkt goed en is ook nog eens erg lekker. En rond een uur of 7 zien we Alex, Christian en Robin ook bij de ingang staan en nodigen we ze natuurlijk uit voor een drankje. Alex en Christian liften door heel NZ. We komen erachter dat Christian geen tot slecht engels spreekt en Alex eigenlijk alles voor hem regelt. Robin hebben ze in NZ ontmoet en helpt ze af en toe verder te komen met een auto. We drinken wat drankjes met ze en hebben voor het eerst echt contact met ze. Een leuk gezelschap. Na een nacht op de camping in de stad kiezen we ervoor om 1 nacht op een wat duurdere camping te gaan staan. Het is $42,- maar dan heb je ook wel wat. Een gratis spa, sauna en unlimited free wifi. Daar maken we dan ook goed gebruik van. Heerlijk.Van de Fransen hebben we gehoord over een goedkope camping in Luggate. Voor $5,- pp pn met een douche. Ik had de camping ook al gezien in m'n app en aangezien we hier toch nog even in de buurt moeten blijven gaan we dit ook eens uitproberen. De camping ligt tussen Cromwell, waar we straks gaan werken, en Wanaka in en is om een groot cricketveld heen gemaakt. De ring met gras eromheen is voor alle auto's/vans en tenten. We betalen $10,- in de deposit box en zetten de auto neer. Eenmaal uitgestapt zien we ook dat de Fransen een stukje grond hebben geclaimd. haha. Gezellig. We ontmoeten kiwi Bill en spelen een spelletje take 5 met hem tot het donker wordt. Wat wel erg fijn is op deze camping is dat er totaal geen wind staat, terwijl je in Cromwell en Wanaka 's avonds naar binnen gaat, omdat je anders omver wordt geblazen. We blijven een aantal dagen in Luggate, hebben feestjes met de Fransen, Spanjaarden en Duitsers, ik maak m'n schildering af op de tafel in de 'van' en we rijden heen en weer naar Wanaka voor onze boodschappen en gratis internet. Terwijl we een mooie wandeling maken, die naar the rocky mountains gaat, in de buurt van Wanaka, worden we boven op de berg gebeld door Chris van Chard Farm. Hij vraagt ons of het mogelijk is, dat we morgen al beginnen met werken. Wow... Dat is bijna een week eerder dan we dachten. Natuurlijk kunnen we morgen al beginnen. We maken de wandeling snel af en rijden Luggate vandaag voorbij. Morgen moeten we voor onze pick up om 7.30 u bij het grote fruit staan in Cromwell en dus slapen we daar vannacht op een camping. Onderweg naar Cromwell worden we gebeld door een vrou van een andere farm, blijkbaar hadden ze ons op 2 lijsten gezet. haha. We houden het bij Chard Farm, de eerste farm, omdat we daar morgen al voor aan de slag kunnen.
Na een stormachtige nacht bij Chalets in Cromwell zoeken we in het donker naar ons ontbijt en maken dit klaar in de keuken. Met een nog half beslagen voorruit, komen we om precies 7.30 u aan bij de verzamelplaats waar nog zo'n 6 auto's met werknemers staan die worden opgehaald. We worden vriendelijk ontvangen door Beaven (die we continu Devon hebben genoemd) en in een lange stoet met auto's rijden we naar de vineyard waar we vandaag gaan werken. Het is aardig koud en met een dik vest gaan we rond 8 uur, terwijl de zon opkomt, aan de slag. Druiven knippen... De hele dag alleen maar druiven knippen met een snoeischaar. Het is vrij saai werk, maar we werken... De stilte wordt af en toe verbroken door kreten van de tractorrijder en de supervisors: NO Botrytis (klinkt als betrayers), NO Leaves, NO red Fruit!!!! Danny is bucketrunner. Hij moet alle volle emmers van iedereen vervangen door lege en ze aan de mensen op de tractor geven. Soms rent Danny met 5 volle emmers langs. Op zich wel fijn om warm te worden, maar hij rent zich kapot. Vooral de berg op en af is dat een zware klus. Ik vind 1 emmer vol al wel zwaar genoeg en ben blij dat de bucketrunners ook wel bucketboys worden genoemd. Met zo'n 30 werknemers, 2 supervisors (Hanna en Beaven) een manager (Chris) en de tractorrijder (Rob, een echte NZ'se boer!) werken we vandaag 8 uur in de vineyard en knippen we de hele dag Pinot Noir. M'n vingers doen pijn en zijn zwart en kleverig. Danny heeft handschoenen... die moet ik ook maar snel vinden. En druiven knippen is zeker geen pretje voor de rug... dat gaan we nog wel een voelen... We rijden na onze eerste werkdag terug naar Luggate, nu weten we waar we morgen moeten zijn (de vineyard ligt echt tussen Cromwell en Luggate) en gaan vroeg op bed. Wat een dag!
Op woensdag 1/4 staan we om 6 uur op, eten ons ontbijt in de auto en rijden in 20 minuten naar de vineyard. Onderweg worden we goed wakker met ons jaren 60/70 casettebandje die we inmiddels van achteren naar voren kunnen dromen, met nummers als see you later alligator, yummy yummy yummy en my guy enz. Op dag 2 werken we 9 uur op dezelfde vineyard en knippen we weer alleen maar druiven. Het blijft saai werk, maar we leren gelukkig ook steeds wat meer mensen kennen, wat het werk weer wat leuker maakt. Op dag 3 knippen we voor de verandering Chardonay op een andere vineyard en zijn we na 4,5 uur werk klaar. Morgen is het goede vrijdag en daarna pasen en dat betekent 4 dagen vrij! Dat is nog meer dan dat we nu heben gewerkt, haha. Maar wel even fijn na de eerste 3 dagen. We laten eindelijk de koelvloeistof tank van de auto maken (die we toch maar nieuw hebben besteld) en volgen vandaag het advies op van de andere backpackers en nemen een douche in het zwembad voor 2 dollar. Een prima douche. Ik koop nog wat warme kleding bij de salvation army (onze favoriete winkel) en handschoenen!!! Nu kunnen we ook in de kou werken, hoop ik. Omdat de mensen, die we hebben leren kennen in Luggate, daar nogsteeds zitten, gaan we ook weer terug om Pasen daar door te brengen. Op Goede vrijdag slapen we heerlijk uit en genieten we volop van het mooie weer. Het is al herfst, maar het voelt als zomer. Erg fijn. In Wanaka word ik erg blij van het bericht dat Hanna, Mart en Stijn de souvenirs hebben ontvangen. Minder blij van het bericht dat Hanna van de trap is gevallen. (Ik hoop dat het alweer wat beter gaat Hanna, heel veel beterschap nog! Ik denk aan je, x) In Wanaka proberen we de pizzatent weer uit, waar we veel te veel eten en drinken krijgen en met onze doggybag dus niet meer hoeven te koken vanavond. De feestjes in Luggate gaan elke avond weer door. Erg gezellig dus. De loungeplek op deze camping is ook wel erg leuk. Er staan een hoop oude banken en stoelen onder een afdakje aan de voorkant van het toiletgebouw. Er is stroom en dus muziek en met wat lampen eten en drinken kan je het er super gezellig maken. In de nacht van zaterdag op zondag, wanneer de tijd een uur terug gaat, is er ook nog eens een eclips te zien. Rond 1 uur is de maan bijna helemaal donker met een rode gloed. Erg gaaf dat we dit hier meemaken.Met Pasen hebben we natuurlijk eitjes en maken we nog even goed gebruik van het mooie weer om al onze kleding te wassen, voor we straks dagen achter elkaar aan het werk zijn.
Op maandag 6/4 vertrekken we uit Luggate, zoals alle backpackers. Iedereen vertrekt naar de gratis campings in de buurt van de vineyards om morgen te beginnen met werken. Wij gaan er ook vandoor en zetten 'Chop' op Lowburn. Morgen werken we tegenover deze camping, dus dat is in dit geval wel erg gunstig. We koken nog wel even op luggate, zodat we dit vanavond alleen maar hoeven op te warmen. Het begint aardig te waaien en dat betekent storm bij Lowburn... en inderdaad eenmaal daar kunnen we niks buiten laten staan, want dan ligt het in het meer. We gaan vroeg op bed, want omdat de tijd terug is gegaan, beginnen we ook eerder met werken. 7.20 u op de vineyard.We werken dagen achter elkaar gemiddeld zo'n 8,5 uur per dag. Sommige dagen zijn warm en de heuvels op en andere dagen zijn ijskoud en saai. Na het werk worden de douche in het zwembad, boodschappen in de supermarkt en de camping een routine, waar we dan ook alle andere backpackers steeds weer tegenkomen. Toch wel erg gezellig zo. Op vrijdag is de baas tevreden en sluiten we de dag na 9,5 uur af met een drankje van de baas en hebben we 's avonds zelf nog een klein feestje met de mensen van het werk bij de gratis bbq in Lowburn, die gelukkig niet zo bekend is bij andere backpackers. Met Franse Kate&Maxim, Tjechische Jana&Andro en Linka&Vladimir, Slowaakse Katherina&Andre en Duitse Martin delen we het vlees en de drankjes bij de warme bbq op deze koude avond. De lamp en het plastic bord vinden de bbq wat minder fijn, want die zijn nu half gesmolten ;) Na de bbq hoeven we alleen maar de straat over te steken naar de lowburn campsite om daar te gaan slapen.
Op zaterdag 11 april gaan we na het werk weer eens naar Luggate. Daar ontmoeten we na een slechte pubmeal de Fransen ook weer, die hier voor 1 nachtje heen komen om hun verjaardagen te vieren. Het is half 10 en zij zijn morgen vrij, maar toch blijven we ook nog even om dit te vieren. Het is een koud nachtje. Het vriest zelfs. Maar om 6 uur staat de wekker en moeten we er echt uit. Het begint te regenen, maar we hebben geen sms dat het niet doorgaat vandaag en dus rijden we door de regen naar de vineyard. Met 0 graden en sneeuw op de bergen beginnen we deze koude dag met natte, ijskoude handschoenen. Na ongeveer een half uur begint het harder te regenen, maar we gaan door. En na 2 uur koukleumen zijn we doorweekt en zegt Chris dat we naar huis mogen om warm en droog te worden en over 4 uur weer terug mogen komen, want dan is het droog. (Is ie wel helemaal lekker?!?) Alle backpackers staan hier met hun 'huizen' / auto's, hoe kunnen we nou droog en warm worden? In de auto richting Cromwell bedenken Danny en ik dat we het wel goed vinden voor vandaag. Danny belt Beaven op, dat we morgen weer komen werken, maar dat we het vandaag even laten voor wat het is. Op naar het zwembad om warm te worden! In de hotpool komen we nog meer backpackers tegen die hetzelfde idee hadden. Echt even bijkomen zo, fijn! 's middags schijnt inderdaad de zon en kunnen wij mooi onze kleding even drogen. Wel fijn om even 1 dag bij te komen. Ook voor m'n pols misschien wel even goed, want deze is waarschijnlijk vanwege het knippen toch een beetje dik geworden. Het blijft een zwakke plek na de breuk van 4 jaar geleden. De volgende ochtend is het weer erg koud. De sneeuw op de berg is vermenigvuldigd en het is onder 0. Helaas gaat het niet veel beter met m'n pols en is het knippen met links ook niet ideaal. Met Beaven al op de hoogte laten we weten dat dit onze laatste dag is. Wel fijn dat je maar 1 dag van tevoren hoeft te laten weten dat je wilt stoppen. Na 4,5 uur werken, laten ze ons dit keer niet in de regen doorwerken en is onze eerste baan ten einde, maar we vinden het allebei niet zo heel erg met deze kou. Met bijna alle mensen van de farm gaan we 's middags weer het zwembad in. Ook leuk dat we Alex, Christian, Flo en Kim (de Fransen) tegenkomen in de hotpool. En we maken er 's avonds een klein afscheidsfeestje van op de Lowburncamping met gluhwein... op deze koude laatste dag. Brrr... Onze handschoenen en muts hebben we ook maar uit de kast (van) getrokken... Een gezellige laatste dag, maar nu gaan we weer verder naar het noorden.
De volgende ochtend gaan we nog even Queenstown in voor de laatste spulletjes. Het is druk in de stad en dus kunnen we alleen maar een parkeerplaats vinden waar we een uur kunnen staan. Snel winkelen dus! Er is een Harley Davidson tour door de stad en omdat al die Harley's er toch wel erg gaaf uitzien, wil ik daar nog even een fotootje van. En blijkbaar hadden Alex en Christian, de Fransen die we al vaker hebben ontmoet, hetzelfde idee en staan we een tijd (te lang) met ze te praten. Onze parkeertijd zit er bijna op en na nog snel 2 winkels te hebben bezocht gaan we er weer vandoor. Op naar Arrowtown. In Arrowtown zoeken we een leuke camping uit (de enige camping) en gaan we het centrum in. Bij de bakkerij eten we een heerlijke pie, wat we nog wisten van ons vorige bezoek aan Arrowtown en dan rond 4 uur gaan we op zoek naar goud! Want dit is een goudstadje. Bij de lokale goldpanningshop huren we 2 goldpans en gaan we de Arrowtown river op. Ik wil graag in de zon, want dan zie je het goud veel beter, toch..., maar na zo'n 10 meter met m'n blote voeten door het koude water voel ik m'n voeten niet meer. Ik ben op ongeveer 1/3, maar het is echt tè koud en ik ga weer terug. Danny zegt: 'niet zo zeuren' en probeert het ook. Maar Danny komt ook terug met ijsvoeten... dan maar in de schaduw. De zandvliegen lijken ons plekje ook te hebben gevonden en slaan massaal toe. Ik ben het al snel zat met al die vliegjes, maar Danny houdt vol. Helaas zonder resultaat. Wel komen we erachter dat we op de rivier zijn waar een scene van Lord of the Rings is opgenomen, waar de paarden door het water galloperen. Cool. Nog voor 5en brengen we de goud pannen weer terug, terwijl Danny net had afgesproken waar we ze neer konden leggen als de winkel al gesloten zou zijn... 'Hebben jullie wat gevonden?' 'Nee, helemaal niks. De zandvliegen waren te vervelend'. 'Als je in de zon blijft bijten ze niet...' ja dat is goed om te weten. De volgende keer dus wel door dat koude water naar de overkant. ;) Omdat we toch geen goud hebben gevonden nemen we maar een drankje in de beergarden... en genieten we van de zon op de camping.
Op zaterdag 21/3 zijn de Harleys in Arrowtown en zien we ze allemaal nog een keer voorbij komen. Met een Lion King Burger (waarvan het geld naar het goede doel gaat) maken we onze cv af en leveren we die hier en daar in op zoek naar een baan.We kunnen niet blijven wachten op werk en dus rijden we via Cromwell door naar Alexandra. We blijven hier tot dinsdag, omdat dit weekend en maandag alles dicht is ivm Otago Day. Er zit hier een soort uitzendbureau SSCO, voor boeren die op zoek zijn naar werknemers en dus gaan we daar dinsdag even een kijkje nemen. In Alexandra lopen we een wandeling naar de clock boven op de berg. Een klok van zo'n 11 meter hoog. Wel grappig, want zo weet je overal in de stad hoe laat het is. Je kijkt gewoon naar de berg. En zelfs midden in de nacht, want dan is de klok verlicht. Bij de camping praten we met Max, een Duitse jongen, die al 3 maanden van farm naar farm gaat om te werken. Volgens hem zijn we precies op tijd voor de druiven, want de harvest begint volgende week. Top! Op Otago Day bezoeken we de warehouse (een soort goedkope v&d), waar we ons soms uren kunnen vermaken en koken 's avonds met Max in de kampkeuken.
Op dinsdag rijden we eerst naar de ssco, waar we direct op een lijst worden geplaatst. Ze bellen ons als er werk is. Na 2 nieuwe banden voor Chop kunnen we weer even voort en slapen we vanavond op een gratis camping in Clyde. Een simpele camping langs de weg, met een mooi uitzicht over de rivier.Omdat we nu toch nog ongeveer een week moeten wachten tot het druiven plukken kan beginnen, kunnen we net zo goed nog even doorrijden naar Wanaka. De plek waar ik uit een vliegtuig ben gesprongen. We zetten de auto op de camping en lopen het stadje in. Bij de waterbar stoppen we. Het is hier happy hour en ook het eten is voor de helft van de prijs. Dat klinkt goed en is ook nog eens erg lekker. En rond een uur of 7 zien we Alex, Christian en Robin ook bij de ingang staan en nodigen we ze natuurlijk uit voor een drankje. Alex en Christian liften door heel NZ. We komen erachter dat Christian geen tot slecht engels spreekt en Alex eigenlijk alles voor hem regelt. Robin hebben ze in NZ ontmoet en helpt ze af en toe verder te komen met een auto. We drinken wat drankjes met ze en hebben voor het eerst echt contact met ze. Een leuk gezelschap. Na een nacht op de camping in de stad kiezen we ervoor om 1 nacht op een wat duurdere camping te gaan staan. Het is $42,- maar dan heb je ook wel wat. Een gratis spa, sauna en unlimited free wifi. Daar maken we dan ook goed gebruik van. Heerlijk.Van de Fransen hebben we gehoord over een goedkope camping in Luggate. Voor $5,- pp pn met een douche. Ik had de camping ook al gezien in m'n app en aangezien we hier toch nog even in de buurt moeten blijven gaan we dit ook eens uitproberen. De camping ligt tussen Cromwell, waar we straks gaan werken, en Wanaka in en is om een groot cricketveld heen gemaakt. De ring met gras eromheen is voor alle auto's/vans en tenten. We betalen $10,- in de deposit box en zetten de auto neer. Eenmaal uitgestapt zien we ook dat de Fransen een stukje grond hebben geclaimd. haha. Gezellig. We ontmoeten kiwi Bill en spelen een spelletje take 5 met hem tot het donker wordt. Wat wel erg fijn is op deze camping is dat er totaal geen wind staat, terwijl je in Cromwell en Wanaka 's avonds naar binnen gaat, omdat je anders omver wordt geblazen. We blijven een aantal dagen in Luggate, hebben feestjes met de Fransen, Spanjaarden en Duitsers, ik maak m'n schildering af op de tafel in de 'van' en we rijden heen en weer naar Wanaka voor onze boodschappen en gratis internet. Terwijl we een mooie wandeling maken, die naar the rocky mountains gaat, in de buurt van Wanaka, worden we boven op de berg gebeld door Chris van Chard Farm. Hij vraagt ons of het mogelijk is, dat we morgen al beginnen met werken. Wow... Dat is bijna een week eerder dan we dachten. Natuurlijk kunnen we morgen al beginnen. We maken de wandeling snel af en rijden Luggate vandaag voorbij. Morgen moeten we voor onze pick up om 7.30 u bij het grote fruit staan in Cromwell en dus slapen we daar vannacht op een camping. Onderweg naar Cromwell worden we gebeld door een vrou van een andere farm, blijkbaar hadden ze ons op 2 lijsten gezet. haha. We houden het bij Chard Farm, de eerste farm, omdat we daar morgen al voor aan de slag kunnen.
Na een stormachtige nacht bij Chalets in Cromwell zoeken we in het donker naar ons ontbijt en maken dit klaar in de keuken. Met een nog half beslagen voorruit, komen we om precies 7.30 u aan bij de verzamelplaats waar nog zo'n 6 auto's met werknemers staan die worden opgehaald. We worden vriendelijk ontvangen door Beaven (die we continu Devon hebben genoemd) en in een lange stoet met auto's rijden we naar de vineyard waar we vandaag gaan werken. Het is aardig koud en met een dik vest gaan we rond 8 uur, terwijl de zon opkomt, aan de slag. Druiven knippen... De hele dag alleen maar druiven knippen met een snoeischaar. Het is vrij saai werk, maar we werken... De stilte wordt af en toe verbroken door kreten van de tractorrijder en de supervisors: NO Botrytis (klinkt als betrayers), NO Leaves, NO red Fruit!!!! Danny is bucketrunner. Hij moet alle volle emmers van iedereen vervangen door lege en ze aan de mensen op de tractor geven. Soms rent Danny met 5 volle emmers langs. Op zich wel fijn om warm te worden, maar hij rent zich kapot. Vooral de berg op en af is dat een zware klus. Ik vind 1 emmer vol al wel zwaar genoeg en ben blij dat de bucketrunners ook wel bucketboys worden genoemd. Met zo'n 30 werknemers, 2 supervisors (Hanna en Beaven) een manager (Chris) en de tractorrijder (Rob, een echte NZ'se boer!) werken we vandaag 8 uur in de vineyard en knippen we de hele dag Pinot Noir. M'n vingers doen pijn en zijn zwart en kleverig. Danny heeft handschoenen... die moet ik ook maar snel vinden. En druiven knippen is zeker geen pretje voor de rug... dat gaan we nog wel een voelen... We rijden na onze eerste werkdag terug naar Luggate, nu weten we waar we morgen moeten zijn (de vineyard ligt echt tussen Cromwell en Luggate) en gaan vroeg op bed. Wat een dag!
Op woensdag 1/4 staan we om 6 uur op, eten ons ontbijt in de auto en rijden in 20 minuten naar de vineyard. Onderweg worden we goed wakker met ons jaren 60/70 casettebandje die we inmiddels van achteren naar voren kunnen dromen, met nummers als see you later alligator, yummy yummy yummy en my guy enz. Op dag 2 werken we 9 uur op dezelfde vineyard en knippen we weer alleen maar druiven. Het blijft saai werk, maar we leren gelukkig ook steeds wat meer mensen kennen, wat het werk weer wat leuker maakt. Op dag 3 knippen we voor de verandering Chardonay op een andere vineyard en zijn we na 4,5 uur werk klaar. Morgen is het goede vrijdag en daarna pasen en dat betekent 4 dagen vrij! Dat is nog meer dan dat we nu heben gewerkt, haha. Maar wel even fijn na de eerste 3 dagen. We laten eindelijk de koelvloeistof tank van de auto maken (die we toch maar nieuw hebben besteld) en volgen vandaag het advies op van de andere backpackers en nemen een douche in het zwembad voor 2 dollar. Een prima douche. Ik koop nog wat warme kleding bij de salvation army (onze favoriete winkel) en handschoenen!!! Nu kunnen we ook in de kou werken, hoop ik. Omdat de mensen, die we hebben leren kennen in Luggate, daar nogsteeds zitten, gaan we ook weer terug om Pasen daar door te brengen. Op Goede vrijdag slapen we heerlijk uit en genieten we volop van het mooie weer. Het is al herfst, maar het voelt als zomer. Erg fijn. In Wanaka word ik erg blij van het bericht dat Hanna, Mart en Stijn de souvenirs hebben ontvangen. Minder blij van het bericht dat Hanna van de trap is gevallen. (Ik hoop dat het alweer wat beter gaat Hanna, heel veel beterschap nog! Ik denk aan je, x) In Wanaka proberen we de pizzatent weer uit, waar we veel te veel eten en drinken krijgen en met onze doggybag dus niet meer hoeven te koken vanavond. De feestjes in Luggate gaan elke avond weer door. Erg gezellig dus. De loungeplek op deze camping is ook wel erg leuk. Er staan een hoop oude banken en stoelen onder een afdakje aan de voorkant van het toiletgebouw. Er is stroom en dus muziek en met wat lampen eten en drinken kan je het er super gezellig maken. In de nacht van zaterdag op zondag, wanneer de tijd een uur terug gaat, is er ook nog eens een eclips te zien. Rond 1 uur is de maan bijna helemaal donker met een rode gloed. Erg gaaf dat we dit hier meemaken.Met Pasen hebben we natuurlijk eitjes en maken we nog even goed gebruik van het mooie weer om al onze kleding te wassen, voor we straks dagen achter elkaar aan het werk zijn.
Op maandag 6/4 vertrekken we uit Luggate, zoals alle backpackers. Iedereen vertrekt naar de gratis campings in de buurt van de vineyards om morgen te beginnen met werken. Wij gaan er ook vandoor en zetten 'Chop' op Lowburn. Morgen werken we tegenover deze camping, dus dat is in dit geval wel erg gunstig. We koken nog wel even op luggate, zodat we dit vanavond alleen maar hoeven op te warmen. Het begint aardig te waaien en dat betekent storm bij Lowburn... en inderdaad eenmaal daar kunnen we niks buiten laten staan, want dan ligt het in het meer. We gaan vroeg op bed, want omdat de tijd terug is gegaan, beginnen we ook eerder met werken. 7.20 u op de vineyard.We werken dagen achter elkaar gemiddeld zo'n 8,5 uur per dag. Sommige dagen zijn warm en de heuvels op en andere dagen zijn ijskoud en saai. Na het werk worden de douche in het zwembad, boodschappen in de supermarkt en de camping een routine, waar we dan ook alle andere backpackers steeds weer tegenkomen. Toch wel erg gezellig zo. Op vrijdag is de baas tevreden en sluiten we de dag na 9,5 uur af met een drankje van de baas en hebben we 's avonds zelf nog een klein feestje met de mensen van het werk bij de gratis bbq in Lowburn, die gelukkig niet zo bekend is bij andere backpackers. Met Franse Kate&Maxim, Tjechische Jana&Andro en Linka&Vladimir, Slowaakse Katherina&Andre en Duitse Martin delen we het vlees en de drankjes bij de warme bbq op deze koude avond. De lamp en het plastic bord vinden de bbq wat minder fijn, want die zijn nu half gesmolten ;) Na de bbq hoeven we alleen maar de straat over te steken naar de lowburn campsite om daar te gaan slapen.
Op zaterdag 11 april gaan we na het werk weer eens naar Luggate. Daar ontmoeten we na een slechte pubmeal de Fransen ook weer, die hier voor 1 nachtje heen komen om hun verjaardagen te vieren. Het is half 10 en zij zijn morgen vrij, maar toch blijven we ook nog even om dit te vieren. Het is een koud nachtje. Het vriest zelfs. Maar om 6 uur staat de wekker en moeten we er echt uit. Het begint te regenen, maar we hebben geen sms dat het niet doorgaat vandaag en dus rijden we door de regen naar de vineyard. Met 0 graden en sneeuw op de bergen beginnen we deze koude dag met natte, ijskoude handschoenen. Na ongeveer een half uur begint het harder te regenen, maar we gaan door. En na 2 uur koukleumen zijn we doorweekt en zegt Chris dat we naar huis mogen om warm en droog te worden en over 4 uur weer terug mogen komen, want dan is het droog. (Is ie wel helemaal lekker?!?) Alle backpackers staan hier met hun 'huizen' / auto's, hoe kunnen we nou droog en warm worden? In de auto richting Cromwell bedenken Danny en ik dat we het wel goed vinden voor vandaag. Danny belt Beaven op, dat we morgen weer komen werken, maar dat we het vandaag even laten voor wat het is. Op naar het zwembad om warm te worden! In de hotpool komen we nog meer backpackers tegen die hetzelfde idee hadden. Echt even bijkomen zo, fijn! 's middags schijnt inderdaad de zon en kunnen wij mooi onze kleding even drogen. Wel fijn om even 1 dag bij te komen. Ook voor m'n pols misschien wel even goed, want deze is waarschijnlijk vanwege het knippen toch een beetje dik geworden. Het blijft een zwakke plek na de breuk van 4 jaar geleden. De volgende ochtend is het weer erg koud. De sneeuw op de berg is vermenigvuldigd en het is onder 0. Helaas gaat het niet veel beter met m'n pols en is het knippen met links ook niet ideaal. Met Beaven al op de hoogte laten we weten dat dit onze laatste dag is. Wel fijn dat je maar 1 dag van tevoren hoeft te laten weten dat je wilt stoppen. Na 4,5 uur werken, laten ze ons dit keer niet in de regen doorwerken en is onze eerste baan ten einde, maar we vinden het allebei niet zo heel erg met deze kou. Met bijna alle mensen van de farm gaan we 's middags weer het zwembad in. Ook leuk dat we Alex, Christian, Flo en Kim (de Fransen) tegenkomen in de hotpool. En we maken er 's avonds een klein afscheidsfeestje van op de Lowburncamping met gluhwein... op deze koude laatste dag. Brrr... Onze handschoenen en muts hebben we ook maar uit de kast (van) getrokken... Een gezellige laatste dag, maar nu gaan we weer verder naar het noorden.
Veel plezier in het noorden. Hopelijk is het daar iets minder koud.
Xxx
Mam