Bye Bye Chop...

Na weer een leuke week wwoofen op Waiheke Island is het volgende project: Onze auto verkopen. We rijden naar een AA in New Lynn, een wijk in Auckland en willen nog even een safety check doen, zodat we zeker weten dat alles goed is aan Chop. We hebben 2 gratis AA checks gekregen toen we lid werden, maar deze nog nooit gebruikt, en dus is nu de perfecte tijd om dat toch eens te gaan doen. Er is vandaag geen plek meer, maar we kunnen morgen terugkomen. Top, doen we dat. Dan kunnen we daarna een advertentie maken en deze op de ramen van de auto gaan hangen. We laten nog even 1 van de banden verwisselen bij de tyre shop op de hoek, zodat hij daar in ieder geval niet op afgekeurd kan worden en rijden daarna door naar de supermarkt. We halen wat drankjes bij de bottleshop om nog even te vieren dat we onze auto nog hebben ;) We hebben veel in de auto gezeten vandaag. Auckland is vrij druk en daardoor duurt het best even om van de ene kant van de stad naar de andere te komen. We stappen nog 1 keer de auto in, om naar een prachtige camping aan zee te rijden. Danny parkeert de auto uit en we staan midden op de parkeerplaats van de bottleshop. In m'n ooghoek zie ik een auto vanaf de andere kant van de parkeerplaats steeds dichterbij komen. Volgens mij ziet hij ons niet, want hij blijft doorrijden. En vervolgens rijdt hij inderdaad met z'n achterkant tegen Danny's deur.... Nee hè... ?!?!?!?!? Waarom toch? Dan laten we altijd alles maken, rijden we voorzichtig... En dan zit er nu een grote deuk in de deur... Wat een pech... Gelukkig is en blijft het een backpacker auto en dus is een deuk in de deur gewoon een heel mooi aandenken aan een mooie reis. We schrijven alle gegevens op van de geschrokken man, die echt niet goed had opgelet, maar denken dat we dit maar gewoon laten zitten. We vegen de krassen een beetje weg en het valt zo wel een beetje mee... Maar toch is het echt even balen.

Via een bochtige gravelweg komen we na zo'n 2 uur eindelijk aan op de camping in Whatipu, maar deze camping is het zeker waard. We komen op een groot grasveld met mooie bergen om ons heen. Ietsje verderop is de zee. We rijden een klein heuveltje op waar we nog het langste zon hebben en genieten van het prachtige uitzicht. Zo, even bijkomen van de deuk... :p Als backpackers proberen we ook af en toe een beetje op ons geld te letten met boodschappen en daarom eten we vandaag tapas in de vorm van goedkope olijven en plakjes spam. Eigenlijk stond er spaghetti op het menu, maar de wind is nogal hard en het is dus lastig om te koken. Wanneer de meid langs komt om het campinggeld te innen zit ze wel een beetje raar naar onze avondmaaltijd te kijken... :) maar hebben we een superleuk gesprek, aangezien ze uit Melbourne komt, wat onze volgende bestemming zal zijn na Nieuw Zeeland. Ook hebben we het over de omgeving hier en schijnen er prachtige grotten te zijn, op zo´n 15 minuten loopafstand. Vooral met zonsondergang is dat een prachtige plek om te zijn en dus hoeven we niet lang na te denken, pakken we onze spullen en gaan we die kant op. De zonsondergang zit er namelijk aan te komen. Via een prachtig landschap lopen we over een smal paadje richting de grotten. Als ik zo om me heen kijk heb ik het gevoel dat ik in Jurassic Park terecht ben gekomen, Wauw. Prachtige bergen, met wetlands, enorme bomen en grote grassprieten, echt geweldig. De zon is al vrij laag en dat zorgt ervoor dat de kleuren in de lucht ook elk moment veranderen. We lopen over het zandpad naar de laatste grot, waar we net op tijd zijn voor de zonsondergang. Nog een paar andere reizigers zijn ook deze kant op gekomen voor dit moment en iedereen zoekt een plekje uit om van het mooie uitzicht te genieten. En zo is het toch nog wel even heel erg fijn dat we de auto nog hebben en dit soort mooie plekken kunnen bezoeken. Met onze zelfgemaakte mixdrankjes proosten we op ons fantastische avontuur tot nu toe in NZ. (en alle dingen die niet in 1 keer goed gingen horen daar ook bij!)

Het wordt steeds donkerder en de rest van de mensen is alweer terug naar de camping of z´n tent hier bij de grot ingegaan. Wij zijn eigenlijk nog wel even benieuwd naar de grotten en aangezien deze ook overdag donker zijn maakt het niet heel veel uit dat we dit nu pas doen. De grotten zijn niet heel groot en makkelijk begaanbaar, dus ook zonder licht is het goed te doen. We gaan alle grotten in die we tegenkomen onderweg en maken zo onze weg naar de camping wel heel erg leuk.

De volgende dag zijn we om 12 uur bij de AA en laten we onze auto checken. Een half uur later komen we terug en is er gelukkig bijna niks mis met Chop! Woehoe!! Een paar lampjes moeten vervangen worden en de alternator belt is aan vervanging toe, maar is niet super belangrijk. Het is dus gewoon een TOP auto! :) De lampjes vervangt Danny zelf bij een tankstation en dan kan onze advertentie op het raam.

For Sale: Mitsubishi Delica Backpacker Van! $6900,-

De prijs is wat aan de hoge kant, maar we willen er eigenlijk 6000,- voor hebben en dus kunnen we nog een beetje schuiven met de prijs. In onze advertentie staat dat we een aantal keer pech hebben gehad, maar ook dat we alles hebben gefixt met de prijzen en bonnen erbij. Tsja, we proberen toch zo eerlijk mogelijk te zijn en hopen dat de volgende eigenaren van de auto gewoon geen problemen zullen hebben... maar je weet het toch nooit. En nu maar afwachten. We hebben ook hier en daar wat advertenties op internet gezet en zitten eraan te denken om Chop morgen op de carmarket te zetten of 3 dagen bij de carworld. Zal dit dan echt onze laatste nacht in de auto worden... Het voelt gek als ik hierover nadenk. Het is toch een beetje ons huis geweest de afgelopen 11 maanden en alles heeft zo z'n eigen plekje. Ook omdat we bijna alle inventaris zelf hebben gekocht en ik de schildering op de tafel heb gemaakt, voelt het echt heel eigen. We zoeken een mooie camping uit op de wikicamps app, wat verder van Auckland vandaan, maar nog wel dichtbij genoeg om morgen weer terug te rijden. Het wordt in de buurt van Helensville en wie weet kunnen we dan ook nog even bij familie langsgaan die daar wonen. Ik zoek nog even een leuk cassettebandje uit, want ook die zullen we straks gaan missen.. :) En terwijl ik in het handschoenenvakje duik, schrik ik me kapot van een harde knal, !!BANG!!! op het raam en komen er kleine glasscherven naar binnen gevlogen. Een grote ster in ons raam... en dat net voor kerst... 'WAT WAS DAT????' Rechts naast de weg op het weiland is een boer z'n weiland aan het maaien en Danny heeft in z'n ooghoek iets van de boer onze kant op zien vliegen... Misschien een grote steen of een fles oid. Danny stopt de auto langs de kant van de weg en we lopen naar de boer die niks door heeft gehad. De boer zegt dat hij weinig kan doen, we kunnen niks bewijzen en het blijft een ongeluk. We schrijven z'n gegevens op, maar zijn hier absoluut niet blij mee. De ster in het raam is zo'n 20 cm in diameter met daaromheen een hoop scheuren. Wat een pech weer... We kunnen hier eigenlijk niet mee verder rijden en moeten naar een glasshop. Volgens de boer zit er 1 een klein stukje terug. We stoppen bij een tankstation om de AA te bellen voor hulp die ons wat telefoonnummers geeft van winkels in de buurt. Ik ben nog een beetje aan het bekomen van de schrik als we opeens 2 backpackers naast onze auto zien die de advertentie aan het lezen zijn. haha, moest het dan gewoon zo zijn??... Ik praat met ze over de auto en laat ze ook ons gebroken raam zien... ze zijn nog steeds geïnteresseerd, maar willen morgen op de carmarket nog wat meer auto's bekijken. Ze vragen of wij daar ook heen gaan, maar een gebroken raam op zaterdagmiddag nog laten maken zal waarschijnlijk niet gaan lukken.. en dus geven we de backpackers onze advertentie, zodat ze ons altijd nog kunnen bellen en balen nu best wel heel erg van dit ongeluk... De glaswinkels zijn inderdaad allemaal dicht en zondag is er helemaal niks open. We moeten dus wachten tot maandag en niet al te ver meer rijden. De camping in de buurt van Helensville gaat het niet meer worden, maar we vinden een andere leuke camping in Muriwai aan het strand op zo'n 5 km afstand. Hopelijk is dat niet al te ver.

Bij elke hobbel en elk gat in de weg houd ik m'n adem in, maar de ster wordt gelukkig niet groter. We komen op de camping en checken in. 'Alles komt altijd in drievoud' zegt de eigenaar van de camping 'so, good luck!' Tsja... bedankt. We zetten de auto op een mooi plekje op het grasveld neer en Danny besluit om mij boven op de auto te zetten. 'Ga maar een beetje springen, dan komen er misschien wat deuken in het dak...' haha.. Gelukkig kunnen we er nu weer een beetje om lachen. We besluiten onze prijs maar direct te verlagen naar 6500, met zo'n voorruit, maar wie weet is er iemand die zo'n kerstster wel heel mooi vindt. (onze manier van kerstversiering) We willen de auto nog voor kerst verkopen, dus we hebben nog 4 dagen. Om het gebroken raam een beetje te vergeten, schilder ik gewoon nog een paar kiwi's in de auto op het middenpaneel. Dit was aan elkaar gelijmd, maar zag er eigenlijk nooit echt uit. Met wat leuke cartoonkiwi's ziet dat er nu ook een stuk beter uit... Danny vindt het stom dat ik dat nu pas doe. Hebben we een heel jaar tegen dat kapotte middenpaneel gekeken en dan maak ik er nu een paar dagen voor we de auto kwijt willen iets leuks van... haha. Sorry Danny...

Omdat we weer vlakbij het strand zitten is ook hier een prachtige zonsondergang en dus gaan we voor het donker nog even naar de zee. Het is hier prachtig en ondanks alle pech, genieten we echt van deze prachtige reis. We maken mooie foto's en gaan terug naar de camping om te koken in de grote kampkitchen. In de keuken leren we een hoop locals kennen en eten we naast onze eigen noodles, nog een heerlijke curry en lamb sausage rolls die worden gedeeld door de mensen die we leren kennen. Het is erg gezellig en een goeie manier om even niet te veel aan onze auto te denken.

De volgende ochtend zuigen we de glasscherven uit de auto met de stofzuiger van de camping en gaan we naar het café naast de camping. Hier werkt Brian als chef, die gisteren die heerlijke sausage rolls had gemaakt. Hij heeft ons de kids french toast aangeraden en dus vinden we dat we dat wel hebben verdiend na gisteren. Niet veel later komt de serveerster naar ons toe met 2 borden met een enorme berg slagroom, gebakken banaan met aardbeien en chocola, bacon en toast en heeft zo´n vragende blik, van: hebben jullie dit besteld? hihi ja zeker. Mm heerlijk! Wat een feest. We willen niet al te ver rijden vandaag, maar we hebben toch wat boodschappen nodig en dus rijden we naar het 1e plaatsje wat we tegenkomen en weer naar de camping. Bij terugkomst op de camping vertelt de eigenaar dat we 1 van de koelkasten zonder stroom hebben gezet... Oeps.. daar had ik de stofzuiger ingeplugd en ik ben helemaal vergeten de koelkast terug te doen... 'Ach, het was maar heel even hoor, ik kwam er gauw genoeg achter...' ..gelukkig.. We zoeken dezelfde plek op als gisteren en genieten nog een keer van het mooie strand, de gannets en de zonsondergang.

Op maandag 21 december bellen we de glasshop in Kumeu. We kunnen gelukkig vandaag terecht, maar dit betekent wel dat we tot 5 uur geen auto hebben. De carmarket hebben we gisteren helaas gemist en is dus geen optie meer (aangezien deze alleen op zondag is) en dus bel ik naar de carworld, waar je je auto 3 dagen neer kunt zetten en de verkopers hem voor jou proberen te verkopen. 'Nee sorry, we hebben geen plek meer tot aan het nieuwe jaar' Wat? Ok,.. Wat nu... misschien dat we dan toch maar gewoon naar Kerikeri moeten rijden met de auto en in het nieuwe jaar een weekend naar Auckland moeten gaan om de auto te verkopen... Terwijl de voorruit wordt gemaakt, gaan we ook nog even langs de politie om te kijken of we nog wat geld terug kunnen krijgen van de verzekering van de boer. Maar helaas, ook zij kunnen niks voor ons doen en we moeten de $495,- helemaal zelf betalen... (wel kunnen we de auto nu verkopen met een NIEUWE voorruit... wie wil dat nou niet...) De agent gaat voor de zekerheid nog even bellen met boer Barry Bradly, maar belt ons helaas nooit meer terug.

We halen de auto rond 5 uur op en rijden naar een camping in Rumuera om toch nog een nachtje in de auto te slapen, voor we morgen naar een hostel gaan. De camping staat vol met locals en de kans dat we een backpacker tegen komen die op zoek is naar een auto is vrij klein. We eten pizza in de pub en maken de auto de volgende ochtend klaar voor de verkoop. Alles is gewassen en opgeruimd en we rijden door naar Borders Beyond, een Frans hostel net buiten het centrum van Auckland. We zitten zo een half uur met de grappige Franse eigenaar te praten en hebben het idee dat de auto hier misschien wel goed staat... We zijn weer in Auckland en dus gaan we de stad in om op zoek te gaan naar leuke barretjes en toeristenplekken. We lopen langs de haven en komen vervolgens uit bij 'Cowboy', een Western bar waar we op onze 1e dag in Nieuw Zeeland, 4 jaar geleden, een Steintje (1.1 liter) bier gedronken hebben. En dat doen we gewoon nu nog een keer! :) Voor ons dinner zoeken we een leuke tent uit, The Sawmill, waar we een heerlijke steak eten met een sawmill biertje. De barman komt zich verontschuldigen, omdat we zo lang op ons eten hebben moeten wachten (wij hebben ons nog niet verveelt hoor) en biedt ons nog een gratis biertje aan... Top, leuke tent hoor! :) Terug in het hostel is het druk en vol met Fransen! Eigenlijk vraag ik me op dit moment een beetje af of ik in Frankrijk ben of in Nieuw Zeeland... Er zijn van de 40 gasten, misschien 4 niet Frans... haha. Maar het is supergezellig en... er zijn wat mensen geïnteresseerd in onze auto... Oe, dat zou toch leuk zijn. We proberen ons zo goed mogelijk te mengen in het gezelschap en doen mee met alle spelletjes om contact te maken met iedereen. Dan moeten we morgen de auto misschien maar even gaan laten zien. Ik ben benieuwd.

Het is woensdag 23 december en morgen vertrekken we naar Kerikeri. Met auto, als hij niet is verkocht en anders met Berend mee, want hij gaat ook. De jongen die gisteren geïnteresseerd was in de auto, is vandaag nergens te bekennen en dus gaan we maar gewoon de stad in om nog kado's te kopen voor secret santa. Niet dat we dat waren vergeten... we hebben gewoon gewacht op de kerstsale. Helaas zijn we niet de enigen en is het megadruk in de stad. We vinden leuke kado's en lopen rond lunch tijd weer terug naar het hostel. We horen van mensen in de wandelgangen dat er een koppel benieuwd is naar onze auto en ook de eigenaar vertelt ons dat er een Frans stel op zoek is naar ons... Mmm, spannend. En tijdens het maken van onze lunch worden we aangesproken door Manon en Christophe en willen ze inderdaad onze auto zien. Ze zijn niet een beetje, maar heel erg geïnteresseerd. We vertellen ze alles, laten ze alles zien en laten Christophe een stukje in de auto rijden met Danny naast hem. We vangen af en toe wat woorden op als ze samen in het Frans praten en we hebben het idee dat ze erg enthousiast zijn. Ze vinden $6500,- net iets te veel en bieden $6200,- waar we mee akkoord gaan. Ze willen er nog wel even over na denken wat ook logisch is en hebben ook nog een andere auto gezien waar ze een afspraak mee hebben. We vertellen ze wel dat we morgen vertrekken, maar dat als ze de auto willen dat we bijvoorbeeld na kerst terug kunnen komen. Het voelt gek, maar het idee dat we er nu toch nog even mee heen en weer gaan naar Kerikeri voelt ook wel goed. 's avonds spelen we nog wat spelletjes Kaboe (Combo in het Frans) en hangt er een erg goede sfeer in het hostel. Een goede keus dus om hier heen te gaan.

Danny wordt wakker en loopt met z'n nog slaperige hoofd naar de badkamer, die in dit hostel aan de andere kant van het gebouw is. Door de woonkamer en de keuken heen en weer terug. Danny word in de woonkamer direct aangesproken door Manon: 'we willen de auto laten checken en als alles goed is, vandaag kopen'. Waaaa.. Vervolgens komt er een superblije Danny de slaapkamer in en vertelt mij het goede nieuws. Huh vandaag? En het geld dan en... de check en... ? Ja, ze willen de check doen, zodra wij er klaar voor zijn en ze hebben het geld al bij elkaar... Wat... gaat dit dan betekenen dat we vandaag de auto kwijt zijn?!?!? Waaaahhh...

Door de adrenaline kan ik niet echt eten, neem ik een supersnelle douche en moeten we ook nog uitchecken.. we zetten onze backpacks in de receptie en dan zijn we er klaar voor. Het is al tegen 10en en omdat het de 24e is gaat het postkantoor vandaag om 12 uur al dicht, we moeten dus een beetje opschieten. Danny en Manon rijden in onze auto naar de mechanic, terwijl ik met Christophe in zo'n 15 minuutjes loop. Christophes engels is erg slecht en het is daarom lastig om een gesprek met hem te voeren. Het is meer uitbeelden en korte woordjes zeggen, maar we begrijpen elkaar. De Indase mechanic checkt de auto en is niet al te positief over de auto. Hij zegt dat de transmissie niet goed is gemaakt en vertrouwt het allemaal niet. We laten de bon zien van de transmissie, die er dan toch wel goed uitziet. En dan probeert de mechanic iets anders te vinden. 'Wanneer is de distributieriem vervangen? Ik kon geen datum vinden.' 'Uhm, dat staat gewoon bovenop geschreven onder de motorkap.' Hij heeft de auto alleen van onderen bekeken en checkt dan alsnog onder de motorkap. 'Dat is 2 jaar geleden, dat is niet te vertrouwen!' Hij checkt de kilometerstand en gelooft er allemaal niks van... We krijgen echt enorm het idee dat deze man iets tegen ons heeft en we krijgen bijna zelf een negatief gevoel over de auto. En dan begint de mechanic ook nog over de prijs. 'Die is veel te hoog. Dat moet je niet betalen..' en ga zo nog maar even door. Uiteindelijk komt er uit de check dat de wielen uitgebalanceerd moeten worden en dat is het.. Wauw.. en bedankt. We hebben mazzel dat onze Franse vrienden niet al te goed in Engels zijn en proberen alles wat ze niet goed verstaan op een net iets nettere manier uit te leggen dan de mechanic, maar deze man is echt een en al negatief. Manon en Christophe lopen samen terug naar het hostel om erover na te denken, terwijl Danny en ik de auto nemen. We hebben er geen goed gevoel over, maar ach, we hebben nog een maand in Nieuw Zeeland, dus dat verkopen gaat echt nog wel ergens anders lukken. Danny is net de auto aan het parkeren als ik na 20 minuutjes Manon en Christophe weer zie terugkomen. Ze komen naar me toe en vragen wat onze bodemprijs is. 'Wat denken jullie van $6000,-?' 'Ja, ok, we doen het!' zegt Manon. 'Wat echt???? DANNY!!! (die net aan komt lopen) We hebben onze auto verkocht..'. We kunnen bijna onze oren niet geloven en de tranen springen toch een beetje in m'n ogen, maar wauw dat is fantastisch. Ok, hoe komen we nu bij het postkantoor. Het is kwart voor 12 en het is ongeveer 15 minuten lopen en we hebben 1 auto. Net op dat moment komt er een 1 van de backpackers met z'n auto de hoek om en rijden we met 2 auto's naar het postkantoor. Net op tijd komen we binnen, vullen we alle papieren in en dan is onze Chop, niet meer van ons... We mogen nog even terugrijden naar het hostel en dan is het:

'Bye Bye Chop, je hebt ons wat gekost, maar het was fantastisch!'

Wat een mooi kerstkadootje. :)

Wauw, wie had dat gedacht... We krijgen ons geld wat we vervolgens door de stromende regen direct op de bank zetten en bellen Berend op om te vragen of we toch nog met hem mee kunnen rijden naar Kerikeri. Rond 5 uur is hij klaar met werken en komt ons een uurtje later bij het hostel ophalen. We zeggen iedereen én Chop nog even gedag en gaan dan op kerstavond richting Hone Heke Lodge. Met onderweg een Burger King dinner in Whangarei komen we rond half 10 aan in Kerikeri en voelt het echt als thuiskomen.

It's Christmastime!

Bekijk hier de foto's van dit reisverhaal