Van Wales naar de Schotse Hooglanden

Het is nog donker en te vroeg voor het ontbijt, als we met onze tassen bij het hostel in Brussel aan de balie komen. Gelukkig mogen we wel een kopje koffie nemen. We pakken onze tassen en lopen naar het busstation. Ah, de bus is op tijd en we missen hem nog bijna, omdat we op de verkeerde plek staan te wachten. Op naar Groot-Brittannië. Via de tunnel komen we na bijna 9 uur aan in Londen en hebben we, met zo'n 3 uur vertraging, helaas onze geboekte trein gemist. Ok, nieuw plan: We gaan naar Birmingham, want het wordt al laat. In Birmingham boeken we een nacht in een te duur hotel en eten in een gezellige Engelse tent. Ja, we zijn echt in Engeland. Het is zaterdagavond en de straten zijn vol met opgemaakte meiden in korte rokjes en hoge hakken en groepen dronken mensen die veel lawaai maken. Haha, welkom in Engeland.De volgende ochtend nemen we om 11 uur de trein naar Wrexham, waar we om 1 uur precies aankomen.

We zijn in Wales! Bij het treinstation worden we opgehaald door onze nieuwe helpx hosts, Muriel en Gordon. We zien een auto staan op de parkeerplaats, waaruit een vrouw naar ons wijst en een beetje moeizaam uit de auto stapt. Vervolgens zien we ook een forse man om het hoekje komen, die zich richting ons begeeft. Dat moeten ze zijn. Muriel en Gordon, een stel van in de 80, die niet meer al te goed ter been zijn en wat hulp nodig hebben in het huis. Een beetje anders dan onze hosts in België en ook niet helemaal wat we hadden verwacht, maar wel weer een leuke ervaring in een nieuw land. Vriendelijk als ze zijn, nemen ze ons direct mee naar de pub, waar we worden getrakteerd op een heerlijke sundayroast. Gelukkig maar, dat ik net een uur geleden in de trein... mijn halve lunch aan Danny heb gegeven, omdat ik iets te veel had...haha.. Sorry Danny... Met onze buikjes goed gevuld, rijden we over de smalle weggetjes via pitoreske dorpjes naar een prachtig huis bovenop de heuvels van Llandrillo (uitspraak: Slandrislo) Wauw, geweldig. Vanuit het grote vrijstaande huis, met enorme tuin, kijk je uit over het prachtige dal, met mooie natuur, waar hordes fazanten leven en veel schapen en 'Welsch Black' grazen. De eerste boom begint rood te verkleuren en zorgt voor wat mooie herfstplaatjes. Het is echt prachtig hier! We krijgen een leuke kamer met uitzicht op dit mooie dal en ontdekken de 1e avond ook een groot wespennest aan de buitenkant van het huis. Met 6 dode wespen op de trap en mijn wespensteek ervaring zijn we toch maar even op zoek gegaan. Gelukkig heeft Gordon direct iemand laten komen om gif te komen spuiten, die vervolgens vertelde dat dit zijn 40e wespennest was dit jaar en voor het eerst werd gestoken door de agressieve beestjes. Gelukkig verdwenen ze toen vrij snel.  

Muriel en Gordon zijn duidelijk wat ouder en vinden het vooral heel erg gezellig om wat gezelschap in huis te hebben. Ze hebben ons het liefst zo veel mogelijk om hen heen en zorgen voor meerdere pauzes op een dag met thee, koffie en lekkers en voor het eten altijd even een borreltje. 's avonds kijken we tv, waarbij Muriel na een half uur altijd begint te snurken en Gordon z'n favoriete spelprogramma 'Countdown' bekijkt, waarbij hij de reclames op mute zet en het uitkiezen van de letters doorspoelt. Wij kijken uit beleefdheid ook altijd even mee, voordat we nog een wandeling buiten maken of naar onze eigen kamer gaan. Gordons favoriete bezigheid is koken en elke dag fabriceren ze weer de lekkerste gerechten. En als je dan denkt dat je na het hoofdgerecht wel genoeg hebt gehad, is er altijd nog meer en het liefst gaat het ook diezelfde avond nog op. 'Finish it off' zegt Gordon elke dag. Ruimte voor een toetje heb je eigenlijk niet meer, maar vooral het toetje zal niet worden vergeten... Omkomen van de honger zullen we hier in ieder geval zeker niet.Om Muriel en Gordon te helpen, werken we om de dag een volle dag. Zo helpen we met wat schoonmaakwerk in het huis en de tuin en schilderen we de grote werkplaats van Gordon aan de buitenkant. Helaas geen leuke muurschildering, maar gewoon saai bruin. Het kost ons 4 volle dagen om de hele schuur te sprayen en te verven, maar het is zeker een verbetering met hoe het er eerst uitzag. En dan naast het werk, hebben we om de dag ook weer een vrije dag, waarin we natuurlijk de omgeving verkennen en prachtige wandelingen maken. De wandelpaden hier in de buurt zijn helaas erg slecht onderhouden en sommige bordjes gaan niet eens naar wandelpaden, maar naar enorme bramenstruiken of prikkeldraad en dus maken we onze eigen routes, maar mooi is het wel.

We lopen van Bala terug naar Llandrillo, gaan op zoek naar het oude spoor, halen natte voeten in de weilanden, vinden een stoffige cache bij een waterval en bezoeken de 'Moel Ty Uchaf', een cirkel van 41 stenen boven op de heuvel. Ondertussen zijn we hier in Wales op zoek gegaan naar een baan en heb ik ook weer via helpx een baan gevonden in Schotland. Dit keer niet alleen voor kost en inwoning, maar hier kunnen we net even wat meer uurtjes maken en dus ook wat geld verdienen. We zijn nu toch zo dichtbij en Schotland lijkt ons ook nog wel prachtig om te bezoeken, dus waarom ook niet. De plek waar we kunnen werken is een hotel in Mallaig in de schotse hooglanden en ze hebben ons daar al op vrijdag 7 november nodig. We vertellen Gordon en Muriel ons nieuws, die het jammer vinden dat we wat eerder vertrekken, maar onze keus ook heel goed begrijpen, en dus nemen ze ons nog 1 keer mee naar de pub om uit eten te gaan. Superleuk!We krijgen allebei een lekkere warme sjaal van Muriel, omdat we die nodig hebben voor Schotland.. ;) en worden na 2 weken in Wales op maandag 3 november in Wrexham bij het treinstation afgezet. Bedankt Muriel en Gordon voor de gezellige tijd en de heerlijke maaltijden! Hopelijk kunnen wij ooit ook op oudere leeftijd nog zo genieten van het leven. Maar nu eerst wat geld verdienen.

Op naar Manchester. We hebben geleerd van onze vorige rit en nemen nu 3 dagen de tijd om in Mallaig te komen, zo zien we ook nog wat leuke steden onderweg en hoeven ons met vertraging geen zorgen te maken dat we de volgende rit missen. Na 1 nachtje in Manchester, blijven we 2 nachten in Glasgow en zijn we weer in een nieuw land: Schotland!Met nog wat meer warme kleding en nieuwe schoenen rijker, nemen we op donderdagochtend de trein van Glasgow naar Mallaig, waar we over het 'Harry Potter' spoor gaan. De bekende brug, waar de Harry Potter trein overheen gaat op weg naar Zweinstein. De trein verminderd zelfs vaart bij deze mooie trekpleisters en ja het is ook echt heel mooi. Na veel mooie foto's onderweg, komen we na zo'n 6 uur aan in Mallaig waar we het hotel vanuit de trein al herkennen van de foto's en aan de andere kant de eilanden Rum, Eigg en Skye zien, die een prachtig uitzicht geven over de zee. Wauw! Ik dacht dat Wales mooi was, maar dit is nog mooier!

We lopen de trap op langs het hotel en komen dan in een enorme hal met bar en restaurant. Wow, wat een groot hotel. We zijn precies op tijd voor het eten en mogen direct aanschuiven. Judit en Martin uit Tjechië zijn hier ook via helpx en zijn net 2 dagen geleden begonnen. En hun vriendin Kristyna komt vanavond aan. We zitten dus allemaal in hetzelfde schuitje. Na een lekkere maaltijd, waarbij we onze eigen portie kunnen bepalen ;-) krijgen we onze kamer aangewezen. Een klein kamertje in het staffhuis, oe dit is wel heel klein, maar gelukkig maar tijdelijk. Zodra het drukke festival weekend voorbij is, verhuizen we naar een kamer in de lodge. Top! Dit festival weekend betekent ook meteen veel werk voor mij. Ik mag namelijk helpen in de housekeeping en dat is best aanpoten met een volgeboekt hotel, maar alle uurtjes tellen nu. Danny is aangesteld als maintenance guy en doet dus allerlei klusjes in en rondom het hotel, zoals het dak verven, lampen vervangen, onderhoud, reparaties, een grindpad aanleggen en het gras maaien en naast maintenance helpt Danny in de keuken. En met een groot hotel is er altijd wel iets wat moet gebeuren. Het hotel telt 40 kamers met singles, twins, doubles en familiekamers en elke kamer heeft een ensuite badkamer, ook genoeg om schoon te maken dus ;-).We maken lange dagen en heel wat uurtjes. Vooral sinds de afwasmachine stuk is gegaan in de keuken, zijn er vaak 2 afwasshifts voor Danny op een dag en betekent dit 12 uur lang afwassen, wat niet het allerfijnste werk is... Gelukkig neem ik af en toe een avondshift over voor de afwisseling. Het hotel zit vol en er is dus genoeg te doen.

De eerste week hebben we naast het werk gelukkig ook nog af en toe wat vrije tijd om de prachtige omgeving hier te verkennen. Zo kijken we elke dag dat het kan, de zonsondergang, die hier echt geweldig is. Daarnaast zijn hier prachtige wandelingen door de highlands, die we ook allemaal belopen. De circular walk brengt ons in ongeveer een half uur in een totaal ander landschap, met enorme bergen, kleine riviertjes en veel schapen. Zelfs de temperatuur is hier hoger, omdat je zo tussen de bergen zit, en dus is een t-shirt in oktober nog voldoende, maar de paden zijn alleen wel vrij drassig. Mijn nieuwe Goretex schoenen doen het goed, maar Danny heeft al snel natte voeten, door de gaten in z'n schoenen van de schroef in de ladder uit Wales... We hebben ontzettend veel mazzel met het weer, het is zelfs nog redelijk warm en het regent maar af en toe. Dat is echt uitzonderlijk voor Schotland, maar fijn voor ons.

Op maandag 17 oktober hebben we een dagje vrij en maken we hier gelijk goed gebruik van, door op de boot naar Rum te stappen. Helaas hebben we het weer vandaag niet mee, maar dit is de laatste kans om het eiland te bezoeken voor de winterregeling van de ferry ingaat en het kasteel dicht is. We varen in 2,5 uur via Eigg naar het eiland Rum, waar het inmiddels hoost van de regen. Met onze zomerjassen houden we het misschien net tot het kasteel, maar gelukkig eenmaal bij het kasteel, begint het op te klaren. We bezoeken het 'Kinloch Castle', waar we een rondleiding krijgen. Het kasteel is gebouwd door een 21 jarige jongeman die veeeel geld had geërfd. Het is dus eigenlijk gewoon een enorm huis met veel gadgets, dat werkt op hydro-elektriciteit, van een waterval verderop op het eiland. Het mooiste vind ik het mechanisch muziekinstrument onder de trap dat als een heel orkest klinkt en de badkuip met fontein... Echt een geweldig kasteel om eens te bezoeken als je hier in de buurt bent. Na ongeveer 1,5 uur moeten we weer richting de boot en lopen we via de sprookjesachtige route weer terug. Wat een mooi eiland. Terug in het hotel, zijn we net op tijd voor het eten en hebben we na 5 uur op de boot, wel weer genoeg boot gezien voor de komende tijd. ;)

In het hotel werken we inmiddels zo'n 50 uur per week pp. Het is megadruk tijdens het boekfestival en tijdens een werkweekend van de kustwacht. Danny is naast de afwas ook weer begonnen als kok in de keuken en ik mag helpen met bedienen in het restaurant. Met Judit, Martin en Krystina kunnen we het goed vinden en doen we leuke dingen in onze vrije tijd. En ook om af en toe even het hotel uit te zijn en te kunnen spuien, gaan we af en toe even een stuk lopen. Zo loop ik met Judith in de regen door Mallaig en kunnen we zelfs verdwalen in dit dorp met 700 inwoners en met Krystina ga ik naar een prachtig strand. 'S avonds drinken we meestal gezellig wat met z'n allen in de bar of thee bij de open haard.Op 1 november zou het hotel normaal gesproken dichtgaan voor het seizoen, maar dit jaar blijven ze voor het eerst open. Om dit te vieren is het hotel wel 1 dagje gesloten en zijn we uitgenodigd voor het staffuitje. Superleuk! Rond 2 uur staan we klaar bij de haven en nemen we de boot naar een mooie plek 45 minuten verderop. Het is koud en het miezert, maar het is een mooi tochtje. Met wat drankjes van de bar, staan we op het dek en genieten we van het uitzicht. Eenmaal op de kant lopen we naar een gezellig tentje waar we een late lunch hebben met vooral ook veel flessen wijn. Het is erg gezellig met al het personeel en rond 6 uur lopen we weer terug naar de haven waar we in het donker wachten op de boot. Terug in het hotel gaat het feestje gewoon verder met een leuke band, veel gedans, hapjes en drankjes. Een superleuke dag! 

We merken nu echt dat het seizoen over is en de stoomtrein niet meer rijdt, want het is rustig in het hotel,  heel rustig zelfs. De big cleaning jobs komen nu aan de orde en dus betekent dit overal goed op de knieën en alles goed schoonmaken. Leuk is anders, maar zo maken we gelukkig nog wel wat uurtjes.Na een maand in het hotel te hebben gewerkt, wordt het wel erg rustig en zijn we het werk ook een beetje zat. Met 2 vrouwen in de laundry die allebei de leiding denken te hebben en elkaar het liefst elk moment in de haren vliegen, hebben we het idee dat we hier echt teveel zijn en besluiten we weer te vertrekken. Daarnaast hebben we een nieuwe baan gevonden vanaf 1 december in Oostenrijk. We hebben weer super leuke mensen leren kennen en op de laatste avond hebben we zelfs nog een klein afscheidsfeestje.We lopen nog een keer langs de haven naar het strand waar we verrast worden door meerdere zeehonden die allemaal hun kopjes boven het water uitsteken, genieten van de prachtige kleuren van de zee en de lucht en kijken nog een laatste zonsondergang op de nu toch wel koude avond... brrr. Maar mooi is het wel!

Via het spoor gaan we terug naar Glasgow tussen prachtig besneeuwde bergen door met af en toe wat groepjes herten.We bezoeken Glasgow en Edinburgh nog even voordat we weer even richting NL vertrekken om onze winterkleren op te halen en hebben er weer een mooie ervaring bij!