Taiwan, een geweldig land! en na 17 maanden zit onze reis er weer op.

25 juni 2016 - Taipei, Taiwan

Ons Mandarijn is niet echt om over naar huis te schrijven en met het adres van ons hotel in Google maps, proberen we de taxichauffeur duidelijk te maken waar we naartoe moeten. Ons Taiwaneze avontuur begint al gelijk goed. De man heeft geen idee waar hij heen moet rijden en stopt 3 keer langs de weg om nog eens naar de naam van het hotel en het adres te kijken. Omdat de letters voor hem wel abracadabra lijken, ga ik op m'n telefoon op zoek naar een email van het hotel en jawel, daar staat de naam van het hotel in het Chinees. Ik laat het de taxi-chauffeur zien die direct reageert met een soort geluid van, 'Ahaaaaa, bedoel je dat, had dat even eerder gezegd... ' ;) en de eerstvolgende straat naar links rijdt. De chauffeur wijst naar een groot bord aan de buitenkant van de muur en noemt de naam van het hotel in het Chinees. Haha... we weten nog steeds niet of dit ons goede hotel is, maar de man is zo overtuigd en vriendelijk dat we hier uitstappen en hem betalen. We lopen het hotel binnen waar we direct ook weer heel vriendelijk worden ontvangen door een Taiwaneze jongen die erg goed Engels spreekt en ons inderdaad in kan checken. En dat ook nog eens om 1 uur 's nachts. Nadat we nog even de straat op zijn gegaan voor wat eten, wat hier juist 's avonds en 's nachts heel gewoon is, ploffen we na een lange dag neer op ons 2 meter brede bed... :)

Regen is in Taiwan heel normaal. En eigenlijk is er geen Taiwanees die zonder paraplu de deur uitgaat. Hadden wij dat nou ook maar geweten op onze 1e dag in Taipei. Na een bijzonder ontbijtje van inktvis, soep, noodles en kip mét stokjes lopen we door de smalle straatjes van Taipei met aan beide zijden overal kleine winkeltjes. We lopen hier en daar wat winkeltjes in, waar we ons verbazen over de enorme hoeveelheid aan 'Disney' artikelen, waar de Taiwanezen nogal dol op zijn en de kraampjes met bijzonder voedsel. We hebben al een tè zoete maïs stick en een soort van opengevouwen hamburger op een stokje geprobeerd, die meer weghad van varkensvet, en zien nu dat we nog veel meer te proberen hebben in de komende weken. Het is druk op straat, maar hier kan je gelukkig redelijk veilig oversteken bij zebrapaden met stoplichten. Niet veel later vallen kleine druppels naar beneden en al snel gaat de motregen over in een enorme plensbui. Sommige mensen schuilen, maar de meeste mensen pakken hun paraplu erbij en lopen verder... Helaas hebben wij onze paraplu niet mee en schuilen we onder de afdakjes van de winkels. Gelukkig is het warm, rond de 30 graden, waardoor zo'n regenbui soms alleen maar heel verkoelend kan zijn en daarnaast duurt het meestal niet veel langer dan een uur. Van afdak naar afdak komen we uiteindelijk uit bij het metrostation, waar we droog zijn en een gratis paraplu vinden. Er staan hier een soort leenparaplu's die je dus kunt lenen en terug kunt brengen. Fantastisch!

De volgende dagen in Taipei bezoeken we verschillende bezienswaardigheden. De Taiwanezen zijn vrij ingetogen, maar zeer vriendelijk. Overal proberen mensen ons te helpen en in dit land hoeven ze er niks voor terug... en met al die Chinese tekens komen we er met wat hulp gelukkig redelijk uit. We maken verschillende keren gebruik van de metro in Taipei, die overigens echt geweldig is. Muntjes haal je bij de automaat, waar je niet betaalt voor een halte, maar voor de afstand en dus zijn er meerdere plekken waar je er weer uit kunt, voor als je je bedenkt. En dan die muziekjes als een metro aankomt. Elke metro heeft een ander muziekje. Je staat in de rij bij een metro tussen de aangegeven lijnen, te wachten achter de glazen muren en zodra de lampjes gaan branden en het muziekje begint, weet je dat de metro eraan komt. De metro komt eigenlijk overal in Taipei, het enige nadeel is dat je de afstanden lastig kunt inschatten als je weer boven de grond komt en soms blijkt dat een volgende halte maar een paar 100 meter verderop zit. De schone straten zijn ook een verademing na Indonesië en Maleisië. Nergens vind je troep op straat, helaas ook heel weinig vuilnisbakken, maar dit heeft weer te maken met het feit dat ze willen dat iedereen z'n afval thuis weggooit en dus neem je je afval gewoon mee. En dan nog het mooiste in Taiwan, als je denkt dat er een ijscoman achter je aan komt rijden, kijk dan even om, want dit is de vuilniswagen, die met een ontzettend hard muziekje laat weten dat hij eraan komt, zodat iedereen naar buiten kan komen om z'n eigen vuilniszak in de vuilniswagen te gooien. Een prachtig gezicht om te zien, hoe gedisciplineerd de Taiwanezen rustig in de rij gaan staan om 1 voor 1 hun afval weg te gooien... :)

In Taipei bezoeken we natuurlijk de Taipei 101, de 508 meter hoge toren, waar we de winkels net iets te duur vinden, maar wel eventjes 'Amsterdam' bezoeken en een heerlijke maaltijd op een grillplaat bestellen. Ook gaan we op weg naar de Arts en Crafts Hall, waarbij een vrouwtje in een rolstoel ons onderweg vraagt waar we vandaan komen en vervolgens graag wil dat we haar rolstoel een stukje verder duwen... haha, goed bekeken. Gelukkig vraagt ze na zo'n 5 minuten weer de volgende voorbijganger, maar wil nog wel even gauw met ons op de foto ;) De Arts en Crafts Hall, die we hadden gezien bij 3opreis, valt helaas wat tegen, maar gelukkig hebben ze er wel heerlijke Spaanse tapas. We zien mensen op straat danslessen geven, waar ik best aan mee had willen doen als m'n Chinees wat beter was geweest en de mensen bewegen hier weer, zijn een stuk gezonder en actiever. Fijn, daar krijgen wij namelijk ook energie van! Ook maakt het hier niet uit wat je draagt of hoe je eruit ziet, mensen beoordelen elkaar hier niet, alles kan. Dat is toch wel heel erg prettig.

Ook bezoeken we de 'Chiang Kai Shek memorial Hall', een monument gewijd aan deze militair en politiek leider, die een zeer belangrijke rol speelt in de Taiwaneze geschiedenis en zien we hier de wisseling van de wacht, waarbij 6 militairen op statige wijze een wisselingschoreografie uitvoeren en vervolgens weer strak op de plaats gaan staan. Een bijzondere traditie om te zien. In Taiwan zijn ook veeeel Chinese tempels en in Taipei bezoeken we er een stuk of 5 die allemaal wel weer een beetje anders zijn, maar ook wel weer erg op elkaar lijken. Na 5 stuks hebben we het dan ook wel weer even gezien. En op de laatste dag nemen we de Makong Gondola de berg op, 4 km lang in een gondel met een glazen bodem, waarbij we de groene kleuren van de bomen onder ons door zien gaan. Boven op de berg begin ik met een 'fern' salade, jaja, je leest het goed, van die varens uit de tuin... en ja op het plaatje zag het er toch echt heerlijk uit... Met een gevulde maag, kunnen we er weer even tegenaan en gaan we 1 van de mooie wandelingen hier lopen. We gaan op weg naar een tempel aan de andere kant van de berg en komen goed bezweet aan bij een Chinese tempel. Niet de tempel die we dachten, want we hadden de kaart een klein beetje op z'n kop gelezen en zitten nu dus helemaal aan de andere kant van het gebied. Chinese tekens met elkaar vergelijken blijft lastig. :P Door de warme regen lopen we terug naar de gondel die we vervolgens weer terug naar beneden nemen.

Na 5 dagen Taipei checken we uit bij ons hotel in Ximen. De vrolijke vrouw achter de balie wenst ons een fijne reis en vraagt nog even waar we naartoe gaan. 'Main Station met de taxi' zegt Danny. 'O, kom maar weer boven, dan hoeven jullie niet in de regen te wachten' De vrouw drukt op een knop, die blijkbaar in verbinding staat met de taxi's en regelt wel even een taxi voor ons. Top! :) Het Hotel 'Fu Chang' is een leuk hotel, echt een aanrader. De vrouw loopt met een paraplu boven ons hoofd mee naar de taxi en wenst ons gewoon nog een keer een goede reis.. :) Met de trein zoeken we het oosten van Taiwan op. Taiwan is ongeveer net zo groot als Nederland, alleen iets langgerekter en is dus vrij makkelijk en snel te bereizen. We hebben gisteren met handen, voeten en google translate 2 treinkaartjes geboekt bij het treinstation. Een vrouwtje bij een automaat naast ons heeft ons, voordat haar eigen trein vertrok nog even geprobeerd te helpen, maar nadat er 2 keer uitkwam dat er geen plekken naast elkaar vrij waren, zijn we toch maar in de rij gaan staan bij het loket. De man bij het loket lukt het wel en met 2 Chinese treinkaartjes, waar we alleen de prijs en het stationsnummer uit kunnen lezen, lopen we het treinstation op, op zoek naar het juiste perron. Nog even voor de zekerheid vragen en jahoor, ons kaartje wordt door de automaat geaccepteerd en we kunnen door de poortjes naar het perron. Stipt om de tijd die op ons kaartje staat, gaan de deuren van onze trein dicht en rijdt de trein weg. Daar kunnen ze in Nederland nog heel wat van leren...

Het regent pijpenstelen en eenmaal in Hualien, regent het nog steeds. Met de ervaring van de vorige taxirit hebben we nu direct de naam van ons hotel in het Chinees klaarstaan en schieten we een taxichauffeur aan bij het station. Moeilijk kijkend, lijkt het alsof hij wel weet waar hij heen moet en stappen we achterin de auto. De man rijdt zo'n 15 minuten naar een ander dorpje en op google maps zien wij al dat we een beetje de verkeerde kant opgaan, maar krijgen met ons Engels de mans aandacht niet en wachten we maar rustig af, tot hij zelf doorheeft dat hij niet in de juiste straat zit. Uiteindelijk worden we voor een huis afgezet, met Chinese tekens boven de deur, maar wel met het juiste huisnummer en hopen we dat we hier goed zitten, betalen we de man, die ons dan weer wat geld teruggeeft, omdat hij zo was omgereden... :) Het regent nog steeds en met onze paraplu's op staan we voor een dichte deur. Ik bel een paar keer aan, maar er is geen gehoor. Daar sta je dan... met je tas en je paraplu voor een dichte deur in een klein dorpje... Bij de buren staat een vrachtwagenchauffeur een pakketje te bezorgen, die ons ziet staan en gebaart dat hij een nummer belt. Er staat inderdaad een nummer boven het huis, maar bellen met een Chinees doe je toch niet zooo snel... De man is inderdaad voor ons aan het bellen en laat met handgebaren weten dat er zo iemand aankomt. Geweldig! Zonder zelfs iets te vragen worden we hier al geholpen. En inderdaad, niet veel later komt er een man aangelopen die de deur voor ons opendoet. De schoenen mogen bij de voordeur uit en we krijgen hele mooie blauwe slippers, die bijna zo groot zijn, dat onze halve voeten er aan de voorkant tussendoor steken :) Engels is er bij deze man echt niet bij en dus komt google translate nu heel goed van pas en lukt het na een tijdje om de meeste vragen beantwoord te krijgen. We zijn ingecheckt in een prachtig guesthouse met een enorme kamer met veel knuffels, kleuren, grappige versiersels, papieren handdoeken, een slaapbank en een heerlijk bed.

Het regent veel en tegen 7 uur klaart het eindelijk een beetje op. We horen beneden de eigenaar van het guesthouse en gaan even kennis maken. Ook weer met veel handen en voeten werk proberen we een soort gesprekje te voeren. CuQue is zijn naam, althans dat is mijn fonetische uitspraak. :) Ik had ook iets gelezen van een markt en vraag de man waar dit is. 'Willen jullie daarheen? Ik kan jullie nu brengen'... haha. Ok, ja waarom ook niet. We moeten toch ook nog eten, dus misschien kunnen we dat daar dan wel doen. Snel pakken we onze spullen en rijdt de eigenaar van het 'Gao Gui Bu Gui' guesthouse ons in zo'n 20 minuten, wat langer is dan we hadden verwacht, naar de nightmarket en vertelt ons dat hij ons hier om 10 uur weer komt ophalen. Wauw, wat een service! De nightmarket is groot en al aardig druk. Om half 8 start er ook een traditionele dansshow waar we ook even gaan kijken en waar ik zelfs een dansje mee mag doen. Leuk! Door de drukte van toeristen die over de markt rondzwerven, bekijken we de bijzondere kraampjes met bijzondere producten en vooral véel bijzonder eten... Danny bestelt een worstje in een worstje, dat bestaat uit een soort hotdog van een rijstworst die opengesneden wordt met een worstje daar weer in. Haha. Wel lekker. En vervolgens bestellen we hier en daar nog wat kleine hapjes op stokjes en verse sapjes, die echt aan te raden zijn. Het leuke is zelfs dat de sapjes nadat ze vers voor je zijn gemaakt worden geseald en daarna in een klein zakje worden gedaan met een groot rietje erbij. Wat we precies allemaal hebben besteld, weten we niet, want echt alles hier is in het Chinees ;) maar lekker was het wel! Rond kwart voor 10 zijn we eigenlijk wel klaar met de markt en wachten we vast op de afgesproken plek, waar we nog geen minuut later al een auto zien stoppen en CuQue uit de auto zien stappen. Hij neemt ons weer mee terug en dat allemaal van het huis. Wauw!

Bij ons guesthouse zitten ook gratis fietsen en als echte Hollanders kunnen we die natuurlijk niet laten staan. De fietsen zijn klein, zelfs ik stoot m'n knieën al tegen het stuur. Dus bij Danny ziet het er al helemaal leuk uit... De temperatuur hier om te fietsen is niet te vergelijken met de Nederlandse. Binnen een paar minuten zweten we ons al kapot... ;p Maar we laten ons niet kennen en maken een paar mooie fietstochten. Op dag 2 fietsen we met de bergen op de achtergrond in bijna een uur naar Hualien zelf, waar we gezellig de stad ingaan en bij een lokaal tentje dumplings en bapao's eten, die hier errug lekker zijn! Op dag 3 fietsen we naar Liyu Lake, een enorm meer op zo'n 10 km afstand. Over smalle straatjes langs riviertjes fietsen we in de warme zon over heuvels en bergen richting het meer. Af en toe komen we fietskaarten tegen, maar zelfs de positie op dat moment is voor ons niet van de kaart te lezen met alleen maar Chinese tekens. Gelukkig hebben we onze gps meegenomen en komen we na bijna 2 uur aan bij een groot meer tussen de bergen. Het is prachtig en we maken een rondje om het meer om alles goed te kunnen bekijken. De weg terug is veel klimmen, wat op onze kinderfietsjes al snel 'lopen' betekent, maar gelukkig komt er dan ook altijd nog de weg naar beneden :)

Op donderdag 16 juni hebben we bedacht om naar Taroko te gaan, een mooie kloof in een nationaal park. De bus vanuit Ji'an is veel te ingewikkeld en dus fietsen we naar Hualien om daar de bus te pakken. Ojee, de bus staat er al. Ik koop snel 2 kaartjes, terwijl Danny de fietsen op slot zet en we halen de bus maar net. Vervolgens rijden we (net als die keer in Maleisië) weer langs een aantal haltes waar we zojuist met de fiets langs zijn gekomen... maar ook dat was ons niet eerder bekend en met de taal in dit land is het ook erg moeilijk om te communiceren, dus nemen we het maar voor lief. Goed bezweet zitten we in de volle bus die ons meeneemt het park in. Na een 2 uur durende zit, waarbij we nog even vast komen te zitten in een tunnel, omdat de tegenligger per sé niet wilde stoppen en de vrachtwagen en bus samen te breed waren voor dit stuk, komen we uit bij de laatste stop in het park. Er is hier een mooie wandeling naar een waterval, die Danny al van te voren uitgezocht heeft en willen deze gaan doen. We lopen naar het begin van het pad, maar deze is helaas dicht. Er is nog wel een ander startpunt, die midden in een tunnel begint en dus lopen we hier in 30 minuutjes naartoe, maar het hek richting het pad in het midden van de tunnel zit helaas ook op slot. We kunnen dus de bus weer nemen naar de vorige stop... Helaas klopt het tijdsschema van de bus niet helemaal en moeten we bijna een uur wachten op de bus terug... Inmiddels is het al 2 uur geweest en hebben we nog niks gezien. Dat betekent dus ook dat we een aantal stops moeten skippen en de leukste moeten gaan kiezen... maar wat zijn de leukste.. Met de bus van half 3 stoppen we bij Swallow Grotto en de naam zegt het al, hier zitten allemaal grotten, met nestjes van zwaluwen. Het is leuk om te zien, maar echt spectaculair is anders. We lopen in zo'n 45 minuten heen en weer om de volgende bus weer te nemen, maar ook deze bus heeft een vertraging van zo'n 30 minuten... De bus naar Taroko op eigen kracht is dus niet echt een aanrader. We hadden gedacht dat een stop van een half uur bij elk punt te kort zou zijn met de tourbus, maar dan hadden we in ieder geval wel alles kunnen zien. Voor de volgende keer maar. We hebben nog tijd voor 1 stop, voordat de laatste bus terug gaat en willen nog heel graag naar de Eternal Spring Shrine, een tempel hoog op de berg met een prachtige waterval. De Eternal Spring Shrine is vrij bekend in Taiwan en dus een must see voor ons. We stappen uit bij de halte van de shrine, maar geen shrine te zien. 'O wacht, daar in de verte zie ik wat'. Dat is nog een aardig stukje lopen... En gelukkig hebben we geen tijdnood... We lopen in een kwartier naar de shrine, waar het vol staat met toeristen én toeristenbussen en waar inderdaad een prachtige waterval bij een tempel zien. Helemaal bovenop de berg is de tempel te zien waar het eigenlijk om draait, maar helaas hebben we geen tijd meer om deze te bezoeken. Dan gewoon wat mooie foto's van een afstand en een mooie wandeling naar de waterval. Het is hot, het is zweten met de pet op en het lijkt zelfs of we hebben gezwommen... Gelukkig draag ik al de hele dag m'n zwemkleding :) En zonder ook maar 1 plekje nog droog zijn we er vandaag wel een beetje klaar mee. We nemen de ietwat kortere route terug naar de bushalte, waar volgens het tijdsschema om 5 over 5 een bus moet komen. Gelukkig zijn we niet de enigen bij de halte en maken we kennis met 2 Amerikanen die Chinees studeren in dit land, wat best interessant is. We wachten met z'n allen bijna 40 minuten, tot er vervolgens 2 bussen achter elkaar aan rijden... Gelukkig kunnen we er een beetje als boeren met kiespijn om lachen... In het donker komen we terug in Hualien, waar we met de fiets via de kleine weggetjes terugfietsen naar ons guesthouse.

Op zaterdag 18 juni vertrekken we weer uit Hualien, terug naar Taipei. We hebben de trein geboekt voor 1 uur. Danny loopt om kwart voor 10 naar beneden om even een ontbijtje te halen bij de winkel en komt CuQue en z'n dochter Hanny tegen in de woonkamer. CuQue wil ons wel naar het station brengen, maar dan moeten we wel om 10 uur weg... dat is een uur eerder dan gepland en we moeten nog ontbijten. Danny komt weer boven om mij te halen, want hij komt er niet helemaal uit. Samen komen we er ook niet uit... en besluiten we om maar snel te douchen, onze spullen te pakken en dan maar ergens bij het station wat te eten. We stappen achterin de auto en Hanny is gelukkig redelijk goed in Engels, waardoor we nog het een en ander kunnen communiceren. Zo komen we er ook in de auto achter dat ze ons meenemen uit ontbijten... haha. Wat leuk! Bij een klein tentje waar ze buiten staan te koken en waar we anders noooooit naar binnen zouden stappen, lopen we achter Hanny en CuQue aan naar binnen. Aan het eind van een lange tafel zit een vrouw die voor ons opschuift en zo hebben we 4 plekken bij elkaar. CuQue en Hanny bestellen van alles voor ons en niet veel later wordt het naar onze tafel gebracht. Een grote gefrituurde broodstick die je doopt in de sojamelk, dumplings, een omelet en een soort broodje met lente ui. En dat allemaal met stokjes. We krijgen wat lesjes van Hanny en CuQue zegt vervolgens dat als het niet lukt het ook zo mag en pakt het broodje vast in z'n hand en begint het te eten... haha geweldig. En heerlijk is het! Een echt Chinees ontbijt bestaat dus helemaal niet uit rijst... Goed om te weten. We smullen en weten ook dat we de komende 5 uur in ieder geval niks meer hoeven te eten. Na deze fantastisch leuke afsluiter, wil Hanny ons nog graag even toevoegen op facebook en worden we daarna bij het station afgezet. Bedankt CuQue en Hanny!

Ons hotel in Taipei was prima, dus waarom zouden we ergens anders heen gaan. We komen gewoon weer terug in ons vertrouwde Fu Chang, waar we ook direct herkend worden en zelfs dezelfde kamer krijgen. :) We verblijven nog een week in Taipei, want heel veel mooie plekken zijn makkelijk te bereiken vanuit deze grote stad. En op dinsdag 21 juni spreken we af met Fleur. Ik ken Fleur vanuit Nederland, van kamp en net voordat wij naar Taiwan gingen zag ik op facebook, dat Fleur ook naar Taiwan zou gaan. We hebben elkaar in de eerste week net misgelopen, maar nu zitten we allebei in Taipei, dus moeten we elkaar natuurlijk even zien en dat doen we in Jiufen. We spreken af bij het metrostation, waar ik Fleur op de afgesproken tijd het station op zie lopen. Wat ontzettend leuk zeg! We zijn dan ook alweer bijna 1,5 jaar weg en om dan een vriendin van thuis te zien aan de andere kant van de wereld is echt super! Met z'n 3tjes gaan we op zoek naar de bus die ons naar Jiufen brengt. De eerste bus rijdt net voorbij en de 2e, daar mogen we niet in... naja, wachten dan maar, maar gelukkig hebben we best heel wat te bepraten. De volgende bus stappen we in en deze rijdt nogal slingerend de berg op naar Jiufen. Goed door elkaar geschud na de busrit komen we aan in het toeristische plaatsje, waar we direct een prachtig uitzicht hebben over het dal. We lopen rond in de smalle straatjes overgoten met roodgekleurde lampionnen en toeristenshops, proberen thee, kopen thee, proberen een soort pindarasp met ijs in een wrap en maken vooral veel foto's. Nouja, wij niet echt, maar vooral Fleur. Fleur kan je dan ook bijna niet wegdenken achter een camera, aangezien dit nou eenmaal haar beroep is. Wel heel leuk om dan weer foto's te maken van Fleur die een filmpje maakt half op de grond liggend van een man die in z'n winkeltje leer aan het bewerken is. :) Leuk hoor Fleur! Na een gezellig drankje bij een tent met een prachtig uitzicht over de bergen, zien we een mooie sunset en gaan we op zoek naar een enorm theehuis die hier ergens in dit plaatsje moet staan. Ook bekend van de film: 'Spirited away' die op dit plaatsje gebaseerd is. Na een paar verkeerde weggetjes, komen we er met de gps gelukkig uit (net monopoly met kamp) en komen we uiteindelijk bij dit mooie gebouw met rode lichtgevende lampionnen aan de gevel. Met te veel toeristen die hier foto's van aan het nemen zijn, nemen wij de wat minder bekende route door een tunnel die ons uiteindelijk brengt naar een ander restaurant waar we heerlijk smullen van verschillende onbekende gerechten. We hebben veel te veel, maar het is supergezellig! Met de bus en de trein komen we na een leuke dag weer terug in Taipei en zeggen we Fleur weer gedag! Was gezellig Fleur!

De laatste dagen in Taipei, genieten we vooral nog even van de cultuur hier. We eten heerlijke gerechten, waarbij we altijd maar hopen dat het is wat we denken als we de plaatjes zien en bezoeken we zelfs nog een sterrenrestaurant waar we gekleurde dumplings met verschillende inhoud en zelfs Durian dumplings eten. Durian is een vrucht die in Azië veel groeit, maar enorm stinkt. De vrucht is zelfs in veel hotels verboden. Inmiddels weten we de geur te herkennen en hebben we ook al snel door wanneer ze deze dumplings, die wij er gratis bij krijgen voor ons in de keuken aan het maken zijn. De geur die komt je tegemoet... Zodra je de vrucht opendoet... Zooooo. Best lekker, maar ook heel overheersend, maar nu hebben we het in ieder geval een keer geprobeerd. We winkelen hier en daar nog wat in Taipei en bezoeken op een van de laatste avonden de Elephant Mountain. Vicky, een meid die we al in NZ hebben leren kennen, had ons dit aangeraden toen ik haar vertelde dat we naar Taiwan zouden gaan en dus moeten we hier nog even heen. In de warmte volgen we de bordjes en vooral de stoet met mensen de berg op. Nat van het zweet komen we na een half uur klimmen op een prachtig uitkijkpunt, waar we zelfs nog net de zonsondergang meepakken. Wauw! Een prachtig gezicht met de Taipei 101 toren ernaast. We kunnen nog een stukje hoger en lopen tot aan het andere uitkijkpunt waar we ook nog veel mooie foto's maken. Inmiddels in het donker, lopen we over de af en toe verlichte paadjes terug naar beneden en eten we nog 1 keer bij de Japanner, die zo lekker is, voor we de volgende dag Taiwan weer verlaten. Wat een geweldig land!

Op 25 juni vliegen we voor onze laatste paar dagen naar Bangkok. De geweldige stad waar we al vertrouwd mee zijn. We hebben een heerlijke kamer met jacuzzi om onze fantastische reis van 17 maanden even goed af te sluiten. We hebben genoten, ontzettend veel beleefd en veel nieuwe mensen leren kennen. Ik zeg: weer een groot succes!

Onze reis zit er dus weer op... Nouja, voor nu dan. We vliegen terug naar Nederland, voor eventjes, om dan vervolgens Europa nog te gaan ontdekken... Een reiziger blijft nou eenmaal een reiziger... Dit is voorlopig even het laatste verhaal wat ik schrijf. Iedereen die het leuk vond om onze verhalen te volgen, bedankt voor het lezen en wie weet tot snel...

3 Reacties

  1. Olga Jansen:
    30 juli 2016
    Wederom een zeer aansprekend stuk geschreven, voor ons Wim en Olga
    zo herkenbaar omdat wij er lang geleden ook waren.Wim nog vaker wegens
    Zaken doen,maar toen was het nog niet zo geciviliseerd en schoon als nu.
    Veel plezier op jullie volgende trip.
    Groetjes Wim en Olga
  2. Foktje:
    30 juli 2016
    Een prachtig verhaal en een mooie reis dan vliegt de tijd inderdaad voorbij.
  3. Loes en Theo Jansen:
    3 augustus 2016
    Weer een mooi verhaal,en wat jullie steeds weer eten,ik moet er niet aan denken dat ik al die vreemde gerechten moet eten,ik ben meer van het bekende,en houd ook niet van vis,maar als je zoveel reizen maakt moet je wel van alles eten,anders kom je van honger om.
    Nu maar weer een poosje uitrusten,en dan de volgende reis in Europa ik hoop weer mee te kunnen genieten.
    Gr Loes en Theo.